2016 da yazılmıştır.
Gidişinin ardındaki çaresizliğimi asla bilemezsin. Annem gibi içimi soğuk satırlara dökerek, sana şarkılar yazarak, ya da ağlayarak geçirmedim. Ahım da yoktu döneceğine dair umudumda. Her gece senin yatağına uzandığımda gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet arkadaşlar Fırtına Esintisi'ne başladık. Alnımın Yazısı ve Fırtınaya Vurgunda beni yalnız bırakmadınız. Çok teşekkür ederim. Beklettim biliyorum ama iki hikayeyi aynı anda yürütemiyorum aklım karışıyor.
Abim İtalya'ya gidince ilk işi beni görüntülü olarak aramak olmuştu ama reddetmiştim. Tek amacı Altay'ı görmemi istemesiydi. Altay'ı görünce yumuşayacağımı düşünüyordu ama yanılıyordu. Ona karşı asla yumuşamayacaktım. Pazar günü anneler günüydü umarım abim pazar günü burada olurdu.
****
Bu gün anneler günü olduğu için erkenden kalkıp kahvaltıyı hazırlamıştım. Sofrayı düğüncü sofrası gibi donatmış masanın ortasına bahçeden topladığım kırmızı güllerin yapraklarını serpiştirmiştim. Annemi babamı kahvaltıya çağırmak için yukarıya çıktığım da babam annemi duvara sıkıştırmış öpüyordu. Hâlâ yirmili yaşlarında ki gibi davranıyorlardı. İçten içe onları kıskanmaktan kendimi alamıyordum. Günün birinde biri de beni bu kadar çok sevecek miydi? Gerçi istediğim beni sadece Altay'ın sevmesiydi. O da şu saatten sonra imkansızdı. Yıllar önce bırakıp gitmişti kim bilir onu bir daha ne zaman görecektim.
"Öhö öhö" Annem hızlı bir şekil de babamı kendinden uzaklaştırdığın da yüzü pancar gibi kızarmıştı. "Kahvaltı hazır sevgili anneciğim, babacığım" Babam yanıma gelip yanaklarımı sıkmıştı. "Güzel kızım büyümüşte bize kahvaltı hazırlamış. Daha dün gibiydi Altay'la evleneceğim diye bu evi başımıza kaldırdığın.” "Öf baba şimdi o çocukluklarımı hatırlatmak zorunda mıydın?" Deyip arkamı dönüp yanından ayrıldım. Bir şeyi çok istersen o senin imtihanın olurmuş Altay'da umarım benim imtihanım olmazdı. Mutfağa geçtiğim de biraz sonra annem ve babam da yanımda bitmişti. Masaya oturmuşlar tüm hizmetlerini yapmıştım. Anne babamın gözleri mutluluktan parlarken Altay yüzünden içten içe kendime işkenceler ediyordum. "Dilara kızımın büyüdüğüne bir kez daha şahit oldum bu sabah. Annesi kadar güzel olduğu kadar hamaratta." "Evet hayatım ama babası kadar keçi ve gözü kara da bazen bu beni korkutuyor doğrusu " "Ben mi keçi ve gözü karayım." Ah aklı sıra beni neşelendirmeye çalışıyorlardı. Çabaları takdire şayandı doğrusu ve çabaları boşa gitmesin bari.. "Evet anneciğim babacığım senin kadar güzelim ve babacığım senin kadar gözü karayım. Sen annemi nasıl dayımın borcunu tehdit ederek evlendiysen inan baba ben senden çok daha fazlasına cesaret ederim." "O kızım senden korkulur. Şimdiden ilerde aşık olacağın adamı acıyorum çok çekeceği var elinden." Ah baba bir bilsen ben yıllardır Altay'a aşığım diye... Ne düşünürdün acaba merak ediyorum. Güzel geçen kahvaltının ardından babam üzerini değiştirmek için odasına çıkarken annem salona geçip oturmuştu. Bende mutfağı toparlamış anneme hiç iş yaptırmamıştım. Abim bugün anneler günü olmasına rağmen hâlâ ortalarda yoktu kim bilir şuan hangi kızla beraberdir. Mutfakta ki işlerim bitince annemin yanına gittim. "Canım annem." deyip küçücük bir kız gibi deri koltukta oturan annemin kucağına atladım. Başımı iyice annemin göğsüne gömdüm. Annemin saçlarımı okşayışı kedi gibi ona daha çok sırnaşmama sebep oluyordu. "İnci'm artık büyük bir kız olduğunu kabul etmem gerek. Sen yakında erkek arkadaşını koluna takar eve de getirirsin." "Yapma anne! Hem babam bu söylediğini duymasın savaş çıkar ona göre..." "Ben varken sana kimse dokunamaz. " "Artık 18 yaşında da olduğuma göre sende bu duruma kızmadığına göre istediğimi yapmakta özgür müyüm? " "Orda dur küçük hanım; sen evlenene kadar hâlâ benim küçük kızım olarak kalacaksın." "Ama anne madem istediğimi yapmakta özgür değilim büyük bir kız olmanın ne anlamı var." "İnci hayatını ömür boyu geçirecek kişiye karar verecek olan sensin kızım. Sadece anlık duygularına kapılıp pişman olacağın hatalar yapmanı istemiyorum. Bir gün gerçek aşkını bulduğunda bu pişmanlığı daha derinden hissedersin ama bir şeyleri düzeltmek için bir şansın olmaz." Annemin ne demek istediğini aslın da anlıyordum. Annem yanlış birine aşık olup acı çekmemden korkuyordu. "Anne doğru kişinin kim olduğunu nasıl anlayacağım peki." "Kalbin sana yol gösterecektir İnci." Dediğinde anneme daha çok sırnaşıp bir süre sıkıca ona sarıldım kahverengi bir çift gözden habersiz.
