SAKIN BURADAN ÇIKMA

Comenzar desde el principio
                                    

''Hey , Adamson ! ''

O kadar vurmama rağmen beni duymuyorlardı.Amelia ' nın durumu ise gittikçe kötüleşiyordu.Korkan ve nefes almakta zorluk çeken küçük Amelia yanıma gelip belime sarılmıştı.Ön tarafa doğru ayağımla tekmelemelerim , bağırışlarım boşunaydı duymuyorlardı.Bagajın kapısını açarsam bizi fark edebilirlerdi.Bunu yaparken dikkatli olmalıydım.Bagajın soğuk kapısını yavaşça aralamaya başladım.Ben yavaş yavaş dikkatli bir şekilde açarken aniden yukarı kalkan bagajın kapısından tutunduğum elim kaydı ve Amelia ile birlikte arabanın bagajından aşağı düştüm.Ana yolun betonuna çarpan bacağımın kemiklerimden dışa vuran acısını derinden hissetmiştim.Hemen ayağı kalkıp toparlandım ve bağırmaya başladım ;

''Hey dursanıza ! durun ! ''

''Lindaaa!! ''

Arabanın peşinden koşmaya çalışsam da yetişemedim.Bizim düştüğümüzü fark etmemişlerdi.Geriye döndüm ve Amelia 'yı düştüğü yerden kaldırdım.Geriye doğru baktım.Bizim arabadan düştüğümüzü gören kana susamış zombiler ise bizim olduğumuz tarafa doğru yöneldiler.

''Amelia koş ! ''

demem ile birlikte ay ışığında koşmaya başladık.Peşimizde onlarca zombi vardı fakat benim cesaretim düştüğümde arabada kalmıştı.Etrafı bile zor görüyordum.Bu yüzden ana yolda, sağa sola sapmadan düm düz ileriye koşuyordum.Arkamda koşmaya çalışan Amelia ;

''Jack şuraya bak ! ''

Kafamı Amelia 'nın küçük parmağının gösterdiği yöne ; yani batıya doğru çevirdim.Gözlerimin içinde terk edilmiş bir kasabanın yansıması vardı.Ana yolda koşmaya devam mı etmeliydim? Yoksa kasabaya mı girmeliydim? Kararsızlığım bizi zombilere yem etmeden önce bir yön seçmeliydim...

Açlık ve susuzluğu düşündüğümden olsa gerek ayaklarım beni kasabanın sapağından döndürmüştü.Koşmaktan yorun düşmüş , ürkek adımlar ile ilerleyen küçük Amelia sıcacık elleri ile benim elimi tutmuştu..

Arkamdan gelen zombilerin üzerine kasabadaki zombiler eklenecekti.Bunu biliyordum bu yüzden geceyi geçirmek için güvenli bir yere ihtiyacım vardı.Kasabanın ana caddesinden girmem ile birlikte dört zombi beni karşılamıştı bile.

Kendimi savunacak bir şeyler bulma umuduyla etrafıma göz gezdirdim.Ama kırılmış , terk edilmiş arabalardan başka bir şey yoktu.Ne yapacağımı düşünürken dikkatimi çeken bir şey oldu;

''Yol levhası ''

Yere düşmüş olan , yarısı paslı ,eğik yol levhasını yerden almamla üzerime gelen zombinin suratına geçirmem bir oldu.İleriye fırlayan zombi toparlanmaya çalışırken üzerime gelen diğer zombinin gırtlağına, levhanın keskin tarafını sapladım.Sapladığım , kanlar içinde kalmış paslı levha zombinin boyunun yarısına kadar ilerlemişti.Sapladığım yerden çıkartıp çapraz bir şekilde zombinin kafasına geçirdim.Zombinin kafasından ve gırtlağından kanlar akarken ben Amelia 'ya dönerek ;

''Gözlerini kapat ! ''

Gözlerimin içine kadar girmiş olan kanı yüzümden, kolum ile sildikten sonra caddeye baktım.Ardı arkası kesilmeyen zombiler üzerimize doğru gelmeye devam ediyordu.Silahsız, yorgun, aç ve susuzdum.Onlarla savaşamazdım.Fakat kaçmak için enerjim de kalmamıştı.

Geriye kalan tek silahım beynimdi.Düşünmeliydim.Ardından düz mantık hayat kurtarır düşüncesiyle çöp konteynerlarının olduğu çıkmaz sokağa doğru koşmaya başladım.Bizi gören Ruhsuz cesetler ; zombiler sayılarılarını katlayarak peşimizden geliyorlardı...

Çıkmaz sokağın sonuna geldiğimde önce küçük Amelia 'yı kucağıma alıp yukarıya kaldırdım ;

''Sakın buradan çıkma olur mu ? ''

Amelia kafasıyla onayladıktan sonra onu çöp konteynerının içine bıraktım.Kapağını örttükten sonra yandaki çöp konteynırının içine girdim.

Amelia 'nin nefes almakta zorluk çektiğini biliyordum bu yüzden;

''Amelia kapağı hafif arala nefes alabileceğin bir şekilde açıklık bırak.''

Zombiler çöp kokusundan bizim kokumuzu alamazlardı.En azından öyle umuyordum.Çöp konteynerının içine girdikten sonra derin bir nefes alıp '' oh '' çektim.Ciğerlerime kadar işleyen bu iğrenç çöp kokusu yüzünden midem bulanmıştı.Ama bozulmaya yüz tutmuş zombiler kadar kötü kokamazdı.

Açlığım düşünmemi engellerken çaresizce konteynerının kapağını hafifçe aralayıp dışarıyı izliyordum.O sırada çok ilginç bir şey oldu ;

''Sokağın ucundan görünen caddenin karşısındaki terk edilmiş bir marketin ışıkları yandı..''


Bölümün ilk yayınlanma tarihi 13.10.2015


PEŞİMDE ZOMBİ VAR (TAMAMLANDI )Donde viven las historias. Descúbrelo ahora