"Paano kung meron na lang kayong ilang araw o buwan para manatili dito sa mundo? Anong gagawin nyo sa mga natitira nyong oras?"tanong ng teacher namin sa E.S.P. di ko alam kung bakit nya naisipan nyang itanong yan eh..ang layo nun sa subject.
Nagtaas naman ng kamay ang kaklase naming mataba "Ma'am ako siguro ang gagawin ko" nagisip pa sya kunwari "kakainin ko lahat ng masasarap na pagkain na hindi ko pa na titikman" dahil sa sagot nya nagtawanan ang mga kaklase namin.
"Ma'am ako ma'am!" nagtaas naman nang kamay ang lukaret kong kaibigan..Si Dawn.Hays! Kahit kailan talaga 'to ano naman kaya ang isasagot nito"Ako? Siguro..ang gagawin ko sa natitira kong araw..hahanapin ko na ang aking Mr. Right" muling nagtawanan ang aming kaklase dahil sa sagot nya.
"Class!Enough! Masyadong mababaw ang mga sagot nyo. Is there anyone could give me a good answer?" tanong nya at tila lumilinga-linga pa
"Ma'am si Yenna po!" malakas na suhestyon ng kaibigan ko..sino pa ba? Tsk.
"Ms. Baisa" tawag sa'kin ni ma'am at pilit na tumayo..hays! Istorbo! " Can I hear your answer?" tanong nya.
I guess I need to answer this ridiculuos question. Sino ba naman kasing matinong taong magtatanong nyan eh?! Di'ba halos ayaw nga nilang tina-topic ang tungkol sa kamatayan? Ba't di na lang kasi nila hintayin ang oras nila?! Masyadong excited lang,mga te?!?
"Ahmm.. Sa tingin ko po ang gagawin ko ay ..wala po,kasi di pa naman po ako mamatay at wala pang taning ang buhay ko. I'm still alive and kicking, So why bother with my life on how and when it will end and how I will spend it? Instead,I will just wait that time comes..and I guesse ,I can answer your question a better one" mahabang paliwanag ko atsaka umupo na.
Karamihan sa kanila ay nakangangang nakatingin sa'kin..kasama na ang teacher namin don..
"Ms. Baisa do you think that answer of yours is acceptable?!"
"Ma'am,You did'nt say that i need to answer your questions,Right" bored kong sagot
"Ms. Baisa?!--" hindi nya natuloy ang sasabihin nya dahil biglang tumunog ang bell..hudyat na Lunch Break na. "Okay, Class dissmis..you may take you lunch now. And before that we will continue this in some other time, Bye!" sabi nya sabay labas..
Tss! May balak pa syang ituloy tong topic na'to eh...anlayo naman nun sa subject na dapat nyang ituro.
Inaayos ko na ang mga inilabas kong gamit. Tsk! Kala ko pa naman maglelesson tas ganon..nakakatamad din kaya magbitbit ng gamit. Hindi kasi katulad sa iba na iisa lang classroom na pinapasukan at nadun lang ang gamit,kami kasi palipat-lipat kada subject tas pupunta pang locker para kunin ulit yung mga gamit na gagamitin..anlayo pa naman ng locker.
"Hoy! Yenna! Ano ba namang sagot yung sinabi kay ma'am?" biglang sulpot ni Dawn.
"Sagot" maikli't walang gana kong sagot habang pinagpapatuloy pa ang oagaayos ko nang gamit.
"Ang pilosopo mo,grabe!" sabi nya sabay nguso.
"Wag ka ngang ngumuso para kang isda" wala paring gana kong sagot.
I hear her complain,when I said she looks like a fish when she pout. Hay! Dawn is always Dawn,or shall I say the Walking Speaker. Sa lakas ba naman ng boses eh..
I just ignore her and put on my earphones, and play my favorite song.
...Seasons are changing and waves are crushing...
...And stars are falling all for us..
Days grow longer and nights grow shorter...
..I can show you I'll be the one..
Do you want me to tell you,how's my life? Well, it's totally boring and nothing's special. I don't have any parents I just lived by myself almost 14 years. Hindi ko alam kung bakit nila ako iniwan,hindi ko na rin matandaan kung kailan at paano nila ako iniwan. I just knew theIy leave me,without knowing what's the reason behind it. I guess they not really love me that much to leave me that easy.
If you're thinking on how I support all my needs, na ako lang magisa... Well, I'm working in one of the coffee shops of Dawn's parents it's called Hour Cafe.
..I will never let you fall, I'll stand up with you forever..
I'll be there for you through it all..
..Even of saving sends me to hea--
Patapos na ang kanta ng biglang may humigot ng earphone ko.
"Hoy babae! Kanina pa ako dada ng dada dito kaya naman pala walang sumasagot kasi..naka-earphone" bulahaw nya sa'kin..tsk! Napaka mainitin talaga ng ulo..pero kahit na ganyan yan. Importante yan sa'kin.
Papasok na kami nang cafeteria,pero di pa rin tapos ang sermon session nya sa'kin. Dahil dun pinagtitinginan na tuloy kami ng ibang estudyante..
Marahas akong lumingon sa kanya "Hays! Dawn,can you please cut it out. Pinagtitinginan na tayo..Ohhh~!!!" bigla akong nadulas and I hear all the loud gasp of everyone here in cafeteria..even Dawn.
Inaasahan ko nang lalagapak ako ng malakas sa sahig ng... May naramdaman akong mga bisig na nakasalo sa aking katawan.
Unti-unti kong dinilat ang mata ko..at nakita ko dun ang isang lalakeng naka-hood at may pares ng mga matang kasing dilim at lamig nang gabi, labing kasing pula ng dugo at kutis na kasing puti ng nyebe..
"Sino ka?" wala sa sarili kong tanong at parang pakiramdam ko nag freeze ang buong paligid at kaming dalawa lang ang may kakayahang gumalaw sa mga oras na yun.
Hahawakan ko na sana ang pisngi nya,when he lower his head and whisper some words on my ears that brings me shiver down to my spines..
"Yenna"
"Yenna!!!"
Napapitlag ako sa malakas na sigaw ni Dawn..
A-Am I dreaming awake?
"Hoy,Yenna! Kanina ka pa lutang ano bang nangyayari sa'yo? At baka gusto mong bilisan ng onti sa pag-order ang dami pang bibili di lang ikaw"
Nagulat naman ako sa sinabi nya at binilisan ang pag-order..
Nagtataka ako..pano ako nakapunta sa may counter eh?! Ang alam ko nasa may entrance palang kami at nadulas pa ako..pero..paanong?..
Tss! I think I'm just hallucinating..tama! Gutom lang 'to ikakain ko na lang..
Hayss! Ano bang nangyayari sa'kin?
