''Sanem, konuşmamız lazım'' Kayra'nın itiraz istemeyen sesini duyduğumda ona döndüm ve koyulaşmış mavi gözlerine baktım.
''Gözlerine bakıpta erimek yok!'' diye uyardım kendimi.
''Sen Uras'a ne dedin Sanem? Tekrarlamak yok. Hata yaptın ama tekrarlamayacaksın!'' kendime sıkı bir ayar çektikten sonra elimi Uras'ın eline götürdüm ve güç almak için sıkı sıkı tuttum elini.
''Benim seninle konuşacak hiçbir şeyim yok''
Sonra da Uras'a döndüm ve fısıldadım.
''Gidelim, lütfen''
Annesine çikolata için yalvaran mız mız bir çocuktan farkım yoktu ama burada kalırsam Kayra'nın yanına gidip ellerini tutacak ve ona sıkı sıkı sarılacaktım. Kaşı ve burnu kanıyordu, canı acımış mıydı acaba?
''Sanem'' dedi sert bir şekilde.
''Konuşacağız''
***
Ufak alıntımız hakkında ne düşünüyorsunuz? :)
Sonraki bölümün bir kısmını Kayra'nın ağzından anlatacağım ama 45. bölüm için sınır koyuyorum. 60 yorum yapıldığında 46. bölüm gelecek. 46. bölümü elimden geldiğinde uzun yazacağım ve tahminimce 2000 kelimeyi geçecek.
45. bölüme 46. bölüm de görmek istediklerini ve tahminlerinizi yazarsanız sevinirim... :)
İyi geceler.
