Mister X

family drama

Ik weet meteen dat Jay achter de sherrif staat. Ergens ben ik opgelucht, maar ik wil hem hier ook niet hebben. Hij hoort hier niet te zijn. Die vader van hem maakt hem kapot. De sherrif laat me op de grond vallen en draait zich vliegensvlug om. " Kijk, kijk,kijk wie we daar hebben. Als dat mijn zoon niet is ?" Nog voor ik mezelf recht kan trekken wordt ik meteen weer tegen de grond gedrukt door de vrouwelijke agente Anja. Ze drukt haar warme hand voor mijn mond zodat mijn geschreeuw gedempd wordt. Ik voel haar hevige hartslag in de duim tegen mijn wang. Ik ben dus niet de enige hier hier blijkbaar helemaal zenuwachtig van wordt.

"Ja, vader, ik ben hier." Jay staat met een verwilderde blik op een paar meter van zijn vader. " En hoe durf je je bloedeigen dochter neer te schieten, mijn zus." Even glijdt mijn blik naar Danielle. Ik kan de verwarring in haar ogen lezen. Maar bovenal schreeuwt haar blik de pijn uit die ze moet verdragen met de hete kogel nog steeds in haar bovenbeen. De vlek op haar broek wordt steeds groter en donkerder rood. Jay zet een pas naar voren en kijkt de sherrif drijgend aan. "Wel, Jay, of zoals je doopnaam zegt, Jaydon, dat wijf is mijn bloedeigen dochter helemaal niet ! " Ik schrik. Wat ? Waar heeft die man het nu weer over. Eerst vraagt hij me met een geweer naast mijn hoofd om zijn geheim niet te verklappen en nu beweert hij weer iets helemaal anders. Die kerel liegt zo de ene aan de andere leugen vast.

" Wat bedoel je daar nu weer mee ?" Jay spuwt op de grond en kijkt weer op, net zoals voetballers doen wanneer ze hun vernederende verlies verwerken. Een belachelijke trek als je het mij vraagt. Daarna gaat hij weer ongestoord verder, zonder ook maar een seconde zijn vader uit het oog te verliezen. " Ze is je dochter niet ? Ik heb godverdomme de foto van ons allemaal samen wel gezien in ons ouderlijk huis ! En zei daar, Danielle, lijkt precies op dat kleine meisje !" De stemming van Jay gaat nu van kwaad naar heel kwaad. " Het meisje dat jij vermoord hebt ! Of blijkbaar toch niet !? Leg DAT maar eens uit VADER !" Jay springt plots naar voren en duwt de sherrif achteruit op de grond. ZE liggen worstelend boven op elkaar en Jay gooit het geweer dat hij uit zijn vaders handen gerukt heeft tussen de bomen op de grond. Even lijkt Jay de overhand te hebben, maar daarna duwt de sherrif hem van zijn borst af en springt recht. Net zoals Jay ook recht springt.

"Rustig aan Jaydon." Zijn vader glimlacht gemeen naar zijn zoon. Jay wordt er alleen maar bozer van. Ik kan het in zijn blik lezen. Hij probeert zich kalm te houden maar zijn vurige blik verraadt dat hij op springen staat. "Ik ben volkomen rustig." antwoordt hij op sarcastische toon. "Wel zo zie je er niet echt uit zoontje van me ?" - " Nee, jouw lelijke hoofd maakt me gewoon een beetje kwaad dat is alles. Maar voor de rest gaat het prima hoor." Ik zie de sherrif iets gebaren naar een van zijn schoothondjes en de jonge agent loopt langs achteren naar Jay toe. Ik probeer uit volle borst te schreeuwen maar de dame houdt haar vingers stevig op mijn mond gedrukt. Ondertussen geeft de sherrif een paar rake opmerkingen over Jay's moeder om hem af te leiden van het feit dat er iemand achter hem aan komt. Ik moet hem waarschuwen, anders slaat die kerel hem zo nog knock-out. Ik verzin niets beter dan op de vrouw haar vingers te bijten en voor de seconde dat ze mijn hoofd loslaat gil ik naar Jay. "Achter je!"waarna de vrouw me een ferme klap tegen mijn hoofd geeft en me nog steviger vast houdt. Even kruisen onze blikken elkaar. De eerste keer sinds dit hele gebeuren. Jay's ogen lijken heel eventjes te ontspannen en ik zie een glinstering in zijn ogen verschijnen, achter het brandende woede vuur. Maar dan laat hij mijn blik los en draait zich pijlsnel om. Ondertussen deelt hij een elleboogstoot uit aan de agent die van achter hem kwam. Die valt met aan bloedende neus bewusteloos op de grond, een paar centimeter van Danielle, die creperend van de pijn tegen een boom aan ligt.

Jay wil naar beneden duiken om het gweer van de bewusteloze man te grijpen maar wordt tegengehouden door een klik. "En nu geen stap meer verder zoontje. "de sherrif wijst met de loper van zijn geweer naar Jay die zich voorzichtig omdraait om zijn vader aan te kijken. "Beweeg je niet en luister." Jay doet wat hem gezegd wordt. Behalve dat laatste dan. "En waarom zou ik naar je luisteren. Je kan niet eens een normaal gesprek met je zoon voeren. Zonder iemand neer te schieten of drijgementen in het rond te slingeren." zegt hij terwijl hij doodstil staat. "Jij gaat luisteren omdat ik het je verplicht." Er verschijnt een glimlach op de sherrif zijn gezicht. "En omdat ik anders dat hoerenkind, Danielle dus, door het hoofd schiet." Jay kijkt snel naar mij en ik wil hem met mijn blik duidelijk maken dat hij maar beter doet wat zijn vader hem zegt. Hoe veel ik ook van hem hou, ik wil Danielle niet kwijt spelen. Onze veelzeggende blikken laten elkaar los en Jay knikt naar zijn vader.

"Wel dat noem ik nu een disipline jongen. Zo hoort het. Een zoon die naar zijn vader luistert."Jay reageert niet op de belachelijke opmerking van zijn vader. De sherrif verbreedt zijn grijns en begint te vertellen. "Dus, ik heb je zogenaamde zusje dus niet vermoord. Wauw, wat een verrassing zeg, ze zit nota bene naast je op de grond."Jay kijkt een keer vluchtig naar haar. " Maar goed ik zal beginnen bij het begin. een klein jaartje nadat jij, mijn geweldige zoon, geboren bent kwam er een tweede spruit bij. Je moeder en ik besloten om haar Sammy te noemen. In het begin ging alles prima. Hiep hiep hoera we waren een hele blije familie."de sherif zegt het met een vreselijk sarcastische ondertoon. " Maar na een tijdje vond ik dat die dokter van Sammy nogal vaak langs kwam voor een onderzoek." Jay zit met gefronste wenkbrauwen te luisteren naar het verhaal van zijn vader. Net zoals ik. " Maar goed om je een hele boel familie drama te besparen, maak ik het graag kort en bondig. Die dokter was dus de vader van dat kind en niet ik."

Hij zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik voel gewoon de verwarring van Jay tot bij mij. Ik weet wat er nu door zijn hoofd gaat. Daar ken ik hem goed genoeg voor. Ik kan zijn pijn bijna voelen. Het voelt alsof iemand je hele levenswaardigheid onder een steen plet. Zijn moeder, die altijd zijn held was geweest, zijn grote voorbeeld, de redder die hem van zijn vreselijke vader had gered was zelf niet veel beter.

Ik hoor Jay slikken. "Je bluft." zegt hij vervolgens, niet zo toonvast als hij waarschijnlijk had gehoopt. Hierdoor is zijn kwetsbaarheid helemaal duidelijk. Ik zie ergens in zijn ogen een traan verschijnen. "Je liegt ! Mama zou zo iets nooit doen, jij vuile leugenaar." Hij lijkt op eens enorm kwetsbaar omdat hij het woord mama gebruikt. Ik heb het hem nog nooit horen gebruiken. Het is zo, ja hoe moet ik het uitleggen, zo zacht en gevoelig om in deze situatie te gebruiken. Het past gewoon niet tussen alle harde taal die hier vandaag al gebruikt is. Zelf als hij zo zacht en liefelijk als het maar kan met mij spreekt, gebruikt hij nooit het woord mama. Dat hij het nu gebruikt kan er alleen maar wijzen op het feit dat zijn allergevoeligste snaar geraakt is. Zijn moeder.

Mijn blik blijft bij hem hangen terwijl zijn vader verder gaat. "Maar wacht jongen het beste moet nog komen." Ik zie de traan die hij zolang heeft proberen nu toch over Jay's kaak rollen. " In het begin werd er niet over gesproken maar na een tijdje werd het zo erg dat ik het niet meer kon uitstaan. Toen die dokter voor de tiende keer op een week weer bij ons thuis langs kwam heb ik hem een een fles naar het hoofd gegooid. Mooi litteken heeft hij trouwens nog van over als ik me niet vergis." De sherrif zijn stem gaat van hard naar iets menselijker. Ik wist niet eens dat dat kon. " Op dat punt had ik Sammy bijna het raam uit gegooid, maar ik kon het niet. Ook al was ze mijn bloedeigen dochter niet, ik kon haar niet vermoorden. Ik moets die vreselijke vent pijn doen, niet haar. Hij had mijn leven kapot gemaakt. De vuile smeerlap."De sherrif slikt eventjes. "Natuurlijk verwerk je zo iets niet in éen twee drie. Eerst begon het met de drank. Dat leidde dan weer tot huiselijk geweld en na een tijdje heeft je moeder Sammy bij de dokter gedropt om haar veilig te stellen. Haar dochter zou veilig zijn bij haar nieuwe familie, en zij zou zich volledig aan mij overgeven. En ik weet al wat je gaat vragen. Die vrouw van die dokter wist die van dat kind? Ja dat wist ze , want ten eerste ze waren nog geen stel toen Sammy geboren werd en de dokter had het haar dus verteld en ten tweede ze kon zelf niet zwanger raken. Dus die was maar al te vrolijk toen Sammy bij hun kon intrekken. Wij zijn meteen daarna verhuisd en vanaf dan weet je wel hoe het verder is gelopen. Drank, drugs, huiselijk geweld enzo. Alles wat een man doet om zo'n ding te verwerken. En nu ben ik wie ik ben. En dat allemaal door die leuke mama van je. " Jay zijn ogen zij rood en ik meen ergens een traan te spotten bij de vader van Jay. Van alle dingen die ik had verwacht was dit wel het laatste dat er ging gebeuren.

Hoi di hoi,

wat een wending in het verhaal, niet ? Maar goed ik wil jullie gewoon even bedanken voor jullie masale votes, comments en reads. Ik kan niet geloven dat ik al over de 50K zit, WAAAAAAAAAAAT ?! Blijf vooral lezen en voten en comments plaatsen, en laat me zeker weten wat jullie van dit hoofdstuk vinden.

Tot snel

Aukjep xxxxxx