Hoofdstuk 2

323 20 1
                                    

Eva pov

'Wolfs, we moeten het haar vertellen. Dat jij niet haar echte vader bent, maar ik durf het gewoon niet te zeggen tegen haar. Ik ben bang dat ze boos word of wegloopt en dan Alex ontmoet. Dat zou ik niet aankunnen. Als ze Alex ontmoet, wat zou er dan met haar gebeuren?' Ik kijk Wolfs aan. Hij zit achter het stuur en ik op de bijrijdersstoel. We zijn op weg naar het bureau, en we krijgen waarschijnlijk weer een preek van Mechels omdat we te laat zijn zoals gewoonlijk. 

'We moeten het haar ooit vertellen, anders vergeeft ze het ons nooit,' zegt Wolfs zonder zijn blik af te wenden van de weg. Ik zucht en laat mijn hoofd rusten op de hoofdsteun van de stoel.

'Ik vraag me af hoe het met Elise gaat,' probeer ik mijn gedachten op iets anders te zetten. Ik heb het gevoel dat er iets ergs met Elise aan de hand is. Iets heel ergs, wat ook met mijn vader te maken heeft.

'Ze is nu ongeveer 24 jaar, Eef. Volgens mij gaat het echt wel goed met haar.' Wolfs wend zijn blik even af van de weg en kijkt mij aan.

'Ik weet het niet. De laatste keer dat ik haar heb gezien was ze er niet goed aan toe. Ze heeft volgens mij nu wel een vriend, maar intimiteit kan ze niet aan heeft ze mij vertelt. En ik weet maar al te goed hoe dat komt. Het is de schuld van wat er 12 jaar geleden is gebeurd. Toen hadden wij haar ontmoet, weet je nog? Ze zat daar al 4 jaar gevangen. Dus was ze 8 toen ze daar terechtkwam. Ze heeft in die 4 jaar verschrikkelijke dingen moeten doorstaan,' zeg ik zacht. Wolfs glimlacht geruststellend. Hij weet precies waar ik aan denk. Als ik 12 jaar geleden niet verkracht werd, had ik Elena niet gekregen. Ook al was ik liever niet verkracht geweest.

'Dat weet ik, Eef. We gaan gewoon zometeen iets eerder weg van het bureau en dan zoeken we haar op. Je weet toch nog waar ze woont?' vraagt Wolfs. Ik knik en staar weer uit het autoraam. Er is niks interessants aan de weg.

'Wolfs. Stop! Nu!' zeg ik geschrokken. Wolfs kijkt mij vragend aan, maar stopt dan toch de auto. Ik stap uit en ren naar degene toe die snikkend op de stoeprand zit. Het is Elise.


The story of Elena Sarah WolfsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu