My Thirty Day Plan (COMPLETED)

Day 3

"Food is the most primitive form of comfort."

--

Kinabukasan, maaga akong gumising para maipagluto si Kent ng peace offering ko. The best ang sinangag ng nanay ko at medyo kuha ko naman ang lasa so alam kong magugustuhan 'yon ni Kent. I'm assuming that a chef like him isn't used to home-cooked meals na iba ang nagluto. At 'yong mga Pinoy meals. For sure, palaging pang-international ang kinakain niya.

I'm making him breakfast kasi may kasalanan ako sa kanya kagabi. I screamed really loudly when I saw him and the woman he's with kissing by the door. Akala ko kasi magnanakaw. Tapos hindi agad nag-register sa utak ko na may ginagawa silang kahalayang dalawa so nakasigaw na ako nang malakas bago ko na-realize na wala palang magnanakaw.

Nilagyan ko pa nga ng leaf art para may extra effort.

"Good morning," bati ko sa kanya when he entered the kitchen. Medyo nagulat yata sya dahil nagluto ako. Wala yatang nagluluto para sa kanya.

"Hindi ba't sinabi ko na off-limits ang kitchen?"

Nako patay. I totally forgot... strike two ka na Jazz.

"Sorry... gusto ko lang namang mag-sorry eh."

Nailing sya bigla. "Next time, humingi ka muna ng permiso bago mo gamitin ang kusina ko."

"Eh galit ka kase kagabi..."

"Kaya nga next time di ba?"

"Sorry naman..."

Pumunta muna syang banyo para maghilamos then he went back to the kitchen at naupo sa mataas na stool na katabi ng breakfast nook nya.

Inabutan ko sya ng kutsara't tinidor. He said thanks and ate the food I prepared for him.

"Ang alat," was his remark.

"Sorry."

"Asan ang orange juice ko?"

"Hindi ka ba nagkakape sa umaga?" kunot-noo kong tanong.

"Hindi," he replied blandly.

"Ah... sorry naman. Di ko alam."

"Sorry ka ng sorry," may pang-iirap. "Kumain ka na?"

Umiling ako.

He pushed the cup of coffee towards me. "Magkape ka."

"Thanks." Sayang yung effort ko sa leaf art. Di man lang nya ininom. Ni hindi nga yata nya napansin na may leaf art sa ibabaw ng kape.

"Ang pangit ng leaf art mo."

Ay... napansin din pala. Kaso nilait.

"Effort," sagot ko na lang.

"I'll be going out. Wag kang magluluto ha? Bumili ka ng takeout."

"San ka na naman pupunta?"

" Bat ka ba tanong ng tanong? Nanay ba kita?" inis nyang tanong.

"Di ba nga kailangan kitang i-monitor?"

"Ginusto ko bang magpa-monitor sa 'yo?" pabalik nyang tanong.

I held up my hands in defeat. "Okay okay. 'Wag ka ng magalit. Just please... wag ka namang mag-uwi ng babae," pakiusap ko sa kanya.

He raised an eyebrow. "And who are you to stop me?"

"Hindi ka ba nandidiri? You're bedding all sorts of women. Baka magkasakit ka nyan."

"Ano'ng gusto mong mangyari? Isa lang gabi-gabi? And who would you suggest? You?" He looked at me with disgust.

"No! All I'm saying is that hindi maganda yang ginagawa mo. Pano kapag nag-desisyon kang mag-settle down tapos may STD ka na pala? Tingin mo may babae pang tatanggap sa 'yo?"