Sen Benim İkinci Şansımsın

İkinci Şans Bölüm 5

Bir süre annemde yaşamaya başladım. Sürekli olarak babamın beni istemediğini bahsederdi. Kötü bir anne değildi ama hırslarına yenik düştüğü zamanları çoktu. Peş peşe iki çocuk yapmış ve tüm hayatını onlara vermiş gibi duruyordu. Elimden tutan okulun spor hocası oldu. Bendeki yeteneği keşfetti ve annemle konuşarak beni bir spor kulübüne yazdırdı. Orası ve o hoca hayatımı kurtardı. Bütün enerjimi spora vermiştim. Kendi ayaklarım üstünde durduğum taktirde anneme ve babama muhtaç olmayacaktım. Onlar kendi hayatlarını kurmuşlardı ve bende kendi hayatımı kuracaktım. Herkes bir iki saat antrenman yaparken ben salonda saatlerce çalışırdım. Nasıl olsa benim yolumu gözleyen ve beni özleyen bir ailem yoktu. Bütün enerjimi spor salonunda atar eve canım çıkmış gibi gelir ve odama girip ertesi gün okula gidene kadar bir daha çıkmazdım.

Can ile orada tanıştım. O da benim gibi basketbol oynuyordu. Kısa sürede tek samimi arkadaşım oldu. Bir gün bana neden herkes gibi antrenman bitince eve gitmediğimi sordu. Bir evim yok dedim. Sonra beraber bir yerlere gittik ona kendi ailemi anlattım. Neden annem ve babam varken bir evim olmadığını. Oda bana kendi ailesini anlattı. Babasını ve annesini hiç tanıyamadığını. Annesi kendisine hamileyken babasının öldüğünü ve annesinin de kendisini doğurduktan üç ay sonra öldüğünden bahsetti.

O kadar şaşırmıştım ki bazen onu antrenmandan çok yakışıklı bir erkek yada çok güzel sarışın bir kadın alırdı ve onu o zamanlar yeteri kadar tanımasam bile ailesi tarafından sevildiğini hisseder ve onu kıskanırdım.

"Ama senin bir ailen var, onlar kim." Diye sordum.

"Biyolojik olarak amcam ve teyzem" demişti.

"Nasıl yani?"

"Uzun hikaye ama annem öldüğünde beni teyzem büyütmeye çalışmış ama o zaman o da çok gençmiş ve başaramayınca amcama haber vermiş. O zamana kadar babamın ailesinin benden haberi bile yokmuş. Amcam gelip beni görmüş. Babam annemle birlikte olmadan önce evliymiş ve bir kızı kendisini seven de bir karısı varmış. Amcamda beni teyzemin çocuğu sanmış ve teyzemle evlenmiş. Beni kendi çocukları gibi büyüttüler. Gerçeği öğrendiğimde on yaşındaydım."

"Sonra ne oldu?"

"Büyük bir şok yaşadım ama beni çok seviyorlardı. Bunu her zaman hissettim bende onları çok seviyordum. Amcam ve teyzem olduklarını öğrenmek beni biraz sarsmıştı ama sonra onları daha çok sevdim. İnsanlar kendi öz çocuklarını bile bırakabiliyorlardı oysa onlar bana sahip çıkmışlardı. Teyzem çok genç olmasına rağmen annem öldükten sonra beni birilerine verebilirdi ama vermemişti. Onun için çabuk atlattım. Onlar benim gerçek annem ve babam aslında" dedi.

Ona hayretle bakıyordum. Benim ise gerçek annem ve babam yanımdaydı ama bana bir o kadar da uzak. Hiç Can'ın hissettikleri şeyleri hissederek büyümedim her iki evde de istenmeyen çocuk olarak büyüdüm.

Yıllar sonra arabada oturmuş tüm bunlar aklıma gelmişti. Aradan yıllar geçmişti artık hiç kimseye muhtaç o küçük çocuk değildim.

Belki annem boşandığı zaman babama olan kızgınlığını onu bana bu kadar kötüleyerek anlatmasaydı babamla sıcak bir ilişkim olabilirdi. Ama yıllarca bana onu kötüledi. Babama gittiğimde ise babamda annemi kötülerdi. Birbirlerine olan bütün kinlerini bana aktarmışlardı. Beni aralarında kullanmışlar duygularıma değer vermemişlerdi. Annesi ve babası olduğu halde kimsesiz büyümüştüm.

Şimdi geldiğim noktada hiç birine ihtiyacım yoktu. İkisi babamdan ikisi annemden olmak üzere dört tane kardeşim vardı hepsiyle de uzaktım. Aramızda hiç kardeş bağı gelişmemişti.

Yıllarca bu şekilde yaşadıktan sonra Sezinle gerçek bir aile oluruz diye düşünmüş ve evlenmiştim. Bende ebeveynlerim gibi evliliği başaramamıştım. Gelinen noktada bizde Sezin'le annemin ve babamın bana yaptığını yapıyor, kızımızı kendi kızgınlıklarımıza alet ediyorduk. Birbirimize olan düşmanlıklarımızı Eylül'ü kullanarak çözmeye çalışıyorduk.