Dag 41,
Ik liep naar steve (nogmaals: spreek het uit als stief)
De bomen bewogen vreemd. Het was te stil op de weg. Gewoon te stil dat het eng werdt. Ik keek achter me. En ja hoor daar stond David. Met zijn haak. Ik liep sneller. David ook.
Ik begon te rennen.
David ook.
Ik begon nog harder te rennen en sloeg een hoekje om.
Op een gegeven moment keek achter me.
Hij was weg.
Ik liep met een vaartje door.
Serenade straat 14 ja daar is het. Dacht ik. Ik belde aan.
"Hoi, jij bent vast Charlet?" Vroeg een mevrouw.
"Ja dat klopt, hoi"
"Ik ben de bediende van steve en zijn familie"
"Een soort butler dus?"
"Ja zo kan je het zien"
"Oke"
Ik liep door.
"Hey Charlet" zei steve.
"Hoi" zei ik.
"Oh, Sorry ik had nog niet verteld dat ik rijk ben, haha"
Wauw had ik niet verwacht dacht ik.
"Oh oké" zei ik.
"Jessica? Wil jij wat cola halen..
Of wil je sinas?"
"Nee doe maar cola" zei ik.
"Cola halen?" Zei steve.
"Komt er aan" zei Jessica terwijl ze wegliep.
Einde ochtend dag 41.
YOU ARE READING
Dagboek Van Een Dood Meisje #wattys2018
RomanceDeel 1 & 2 Ik ben Charlet, tegen die tijd dat je dit leest ben ik dood. Ik kon de pijn in mijn hart niet meer verdragen. Het werdt steeds sterker. Ik voelde me zelf niet meer. Nu ik dood ben, ben ik bij mijn oma. Dat geeft me een goed gevoel. Ik was...
