Goodbye

Part XXII

Alley's POV

Pagmulat ko, lahat ay kulay puti. Nasa langit na ba ako? Patay na ba ako? Pero di pala. Ang dami nakakabit sa akin. Ano ba ito? Naalala ko na naman ang nangyari. Napaiyak na naman ako. Ano ba ang ginawa ko.

"Kzyeinne? Why are you crying?"

"Ang sakit-sakit Drew. Bakit sila ganun?"

"Hush. Stop crying. I'm here. "

"Sana ikaw na lang. Niloko nila ako. Parang pinatay nila ako."

"Sshhh. Tahan na. Don't say that. Lalaban ka. Mabubuhay ka. I can sacrifice just for your happiness"

Biglang bukas ng pinto.

"B-baby? Anak huhu gising ka na. Thank God. Are you okay?"

"Y-yes M-mom."

"Don't cry anak. Magpakatatag ka. Alam na namin ang lahat."

"Thanks Mom & Dad"

Thank you sa family ko at kay Drew di nila ako iniwan. I look at myself. Nakahospital gown, maputla,at sobrang payat ko na.
I need to be strong. Para sa kanila.

Ashley's POV
Bukas na ang alis namin. Alam ko na galit kayo sa akin. I know. Nagsisisi ako. Pero wala ako magagawa, mahal na mahal ko si Sean. Ginawa ko na ang lahat. Alam ko na kapatid lang turing nya. I know na magbabago pa yun pag-umalis kami. Nabalitaan ko na di na napasok si Alley. 1 month na daw. Ano kaya nangyari sa kanya? Nakita ko si Andrew na papasok sa St. Luke Hospital? Ano ginagawa nya dito? Sinundan ko sya.

Pumasok sya sa room 143. Lalapit na sana ako ng marinig ko sila.

"Kamusta na Kzyeinne?"

"O-okay lang. I-ito super weak na. Kamusta ang school"

"Wag ka mag-alala. Gagaling ka din. Nandito kami makakahanap kami ng donor para sayo. Nga pala ayos na ang requirements mo sa school. Kinausap na nina Tito at Tita ang mga prof"

"Salamat ha. Kung wala kayo, bumigay na ako"

"Ano daw sabi ng doctor kanina Kzyeinne?"

"A-ah. L-lumaki daw ang butas sa p-puso ko."

Napatakip ako ng bibig. Naiiyak ako. Si Alley may sakit sa puso? Paano nangyari? K-kaya pala. La-lagi syang m-maputla at hinihimatay. S-sorry Alley. Di ko sinasadya. Pagkarinig ko nun. Umalis na ako. Di ko alam ang gagawin ko.

Sean POV
Bukas na ang alis namin. Hanggang ngayon ay di ko pa rin sya nakikita. Gusto ko humingi ng tawad sa lahat. Nag-iimpake na ako ng gamit ko. Nakita ko si Mom na paalis.

"Hi Mom. Where are you going?"

"A-ah anak. May pasyente kami na may sakit sa puso. Medyo malala na sya kaya kailangan na bantayan in case na may donor"

"Kawawa naman sya. May donor na po ba sya?"

"Wala pa iho. Naaawa ako sa batang iyon. Napakabait at napakaganda."

"Hayy sana makahanap sya ng donor nya"

"Oo anak. Kamusta na kayo ni Alley?"

Natulala ako. Di ko alam ang sasabihin ko.

"W-wala na k-kami M-mom. L-last week. N-nasaktan ko sya."

"Omygosh. Nakausap mo na ba sya?"

"Di pa po. Di na sya napasok sa school"

"Ah ganun ba. Sorry anak dahil samin nahihirapan ka"

"Okay lang yan Mom. Maaayos din ang lahat. I love you Mom"

"I love you too. What time ang flight mo?"

" 10 am Mom "

"Okay. Alis na ako anak"

"Take care Mom"

After umalis ni Mom. Gumawa ako ng sulat kay Zyeinne. Alam ko na wala ng pag-asa na makapag-usap kami. Sa sulat ko na lang sasabihin ang lahat.

Andrew POV
Wala pa rin kaming mahanap na donor para sa kanya. Kung pwede nga lang ako. Kaso ayaw ni Kzyeinne, magagalit sya at di nya tatanggapin kaya masasayang lang. Masakit makita sya na nahihirapan. Bigla-bigla na lang aatakihin o maninikip ang dibdib. Habang natagal lumala na sya.

"Please Kzyeinne, kayanin mo. Mahal kita. Magpakatatag ka"

"D-drew. A-ang P-prince C-charming k-ko. Ha-hahaha. S-simula b-bata hanggang n-ngayon. I-I l-love y-you t-too."

Alam ko na mas mahal nya si Sean. Pero atleast mahal nya din ako. Handa ako maging rebound niya para mawala ang sakit na ginawa ni Sean.

"Pahinga ka na Kzyeinne, andito lang ako. Di kita iiwan kahit ano mangyari"

Natulog na sya. Hayy tinawagan ko si Dad na dito muna ako. Pinapauwi nya na ako pero sabi ko na kailangan ako ni Kzyeinne kaya pumayag sya.

Kzyeinne, mahal na mahal kita. Gagawin ko ang lahat para sayo. Wag mo ko iiwan. Magpakatatag ka lang