EZİKLER KRALİÇESİ

GİRİŞ

İNSTAGRAM: gk_guney

"Uyuyan güzel bir öpücükle gözlerini açar ve onun masalı orada başlar. Benim ise kâbusum olmuştu bir öpücük. Ben, o öpücükten sonra hayata gözlerimi yummayı diledim. Umarım dünyada bu kadar kötü varken hâlâ iyi kalpli kalmayı başaranların duaları kabul görüyordur."

Daha fazla buna dayanamayacağım çünkü gerçeğin acılarıyla yaşamak zaten yeterince zorken bir de geçmişin hayaletini peşime takamam. Aslında o hayalet, benden izin bile istemeden fütursuzca peşime takılmış durumda ama kafaya takmıyorum. Size de tavsiye ederim; elinizle dokunamadığınız hiçbir şeyi kafanıza takmayın. Kızsan toka tak, daha süslü olursun; erkeksen şapka tak daha havalı gösterir. Hatta üç yıl önce Facebook'ta keşfettiğim üzere şapka ve gözlük takan her erkek yakışıklıymış gibi gözüküyor, diyebilirim. Kızlar, siz siz olun, sakın şapka ve gözlük takan birinin profil fotoğrafına itimat etmeyin. "Fütursuz ve itimat ne demekti ya?" diye iç sesine soran şahıs; tam bir geri zekâlısın! "Kim bu ya? Durduk yere geri zekâlı dedi." dediğini duyar gibiyim.

Ben, sana yol gösterip ne kadar boş beleş yaşadığını ispat edeceğim. Hayatının iplerini başkalarının eline bırakmaman gerektiğini öğreneceksin benimle. Ya da "Ya bu hikâyede aşk yokmuş!" deyip burayı terk edip gideceksin. Evet, gençler ve kendini genç hissedenler; hayatı karşı cinsten ya da hoşlandığı hem cinsinden ibaret sananlar, burada aradığınız o romantik aşk hikâyesini yok.

Not: Herkesin tercihlerine saygı duyuyorum.

Dipnot: "Bu bir tercih meselesi değil bir kere, DNA ile alakalı! Amerika'da açıklandı bilimsel olarak, tamam mı?" diyen senin görüşüne de saygı duyuyorum. Lütfen daha fazla yırtınma ve enerjini, gelecek on yılda, Türk toplum yapısıyla gelişmiş ailene durumu nasıl açıklayacağını düşünerek harca.

Neyse konumuza dönelim. Bu hikâye o romantizm akımının etkisinde gelişecek olanlardan asla ama asla değil. Zaten oldum olası romantizm akımından nefret ederim. Orta Çağ'da bir ara romantizm akımı ile romanlar yazan yazarları boşuna lanetlememişler. Bence de lanet bir akım. Düşünsene bir karakter var; hep iyi. Sanki gökte melekmiş de kazara bulutundan yeryüzüne düşüvermiş. Bir de kötü karakter var ki o olmasa hikâye de bir halt olamayacak. Allah'tan o şahıs şeytana pabucunu ters giydirecek kadar entrika dolu bir arkadaş ve ha bire kötülük yaparak olay örgüsündeki hareketliliği koruyor. Bunları zamanından Victor Hugo, Gustave Flaubert falan çok yazmış ama siz sabahtan akşama kadar televizyonda gösterilen herhangi bir yerli dizide de kesinlikle aynı duruma rastlayabilirsiniz. İnsan ne iyidir ne de kötü oysa. İnsan çok komplike bir varlık ya da çoğu insana varlık değil de yaratık demek daha doğru olur. Siz de bazen "Ona insan diyorsan bana başka şey deyin!" demiyor musunuz?

Size insan gridir, iyiyle kötünün harmanlanmış halidir gibi zırvalıkları da anlatmayacağım çünkü insanın tanımını tek kelimeye indirmek zorunda kalsam kesinlikle bencil derdim.

"Ben hiç de bencil değilim!" diyen doğru söylüyorsun çünkü sen bir yalancısın. Ama endişelenme Dr. House'un dediği gibi "Herkes yalan söyler." Asıl olay kendine karşı dürüst olabilmekte. Şuan hayatımızdan ne kadar mutluyuz ya da çocukken hayalini kurduğumuz şeyin ne kadar uzağındayız? Ben mi? Ben kendimden nefret ediyorum ve yeni bir ben yaratmaya ant içtim, intikam yeminiyle kokteyl yaparak hem de.

Bu hikâyede bir kötü çocuk var aslında ama ben iyi kız değilim ve o lavukla yavuklu olma ihtimalim matematiksel olarak %0. Ayrıca şunu sakın unutma; ben, sene sonu balosuna, çok süslü bir elbise içinde, kötü çocuğun kolunda gitmeyeceğim; yoldan çıkardığım iyi bir çocukla balo salonun altını üstüne getireceğim. Bu konuda sizlere söz veriyorum!

Bu, ezik kızın mezuniyet balosunda okulun yakışıklısı ile öpüştüğü o zırva tozpembe masallardan değil. Bu, bir isyanın asi yüreklere işleyip herkesi durup düşünmeye zorlayan efsanesi. Bu uğurda kendi ordusunu toplayıp savaşı başlatacak olan benim hikâyem. BİZİM HİKÂYEMİZ SEVGİLİ EZİKLERİM. BEN KİM MİYİM? EZİKLER KRALİÇESİ!

#w _;b