bacaklarını açıp ellerini göğsünde birleştirdi.
O kadar iri gözüküyordu ki.
Kendinden emin.
Rahat
Ne olduğunu bilen.
Gözlerimi kaçırdım.
''Asker lojmanlara gidiyorsun''dedi.
''Ama hani burası bir olay esnasında müd''
Konuşmama izin vermeden
''Annemle kardeşimin yanına Ceylan.
Oturmuş burada Selimle muhabbet ediyorsun ya
Anlamıyorum bazen seni.
Beni görmeye mi geldiler kızım?
Seni görmeye geldiler ''
Dedi yarı sert yarı normal.
Hassas nokta aile.
Derin bir iç çekip ellerimi masaya yasladım.
O ne kadar mükemmel görünüyorsa ben de o kadar perişandım herhalde.
Saçlarım erkek traşının biraz daha uzamış hali.
Her yerim yara bere.
Yaramaz çocuk gibiyim.
Üzerimde kadın olduğumu gösteren tek şey belki de içimdeki sütyen.
Onun ışında cinsiyetsizliğim had safhada.
Kendime bir de ona bakınca ne alaka olduğumuzu düşünüyorum.
Şimdi annesi kardeşi de beni nasıl hayale ettiler kim bilir?
Beni görünce belli etmeseler de içlerinden.
Ne değişik
Demişlerdir mutlaka.
Oğuz uzanıp elimi tuttu.
''Bir şey yok Ceylan.
Bu kadar sıkıntı yapma annemle kardeşimi ''dedi.
''Ya sen bana söylemedin bile Oğuz
Kardeşim annem gelecek diye.
Ya beni sinirlendirmekten başka ne yapıyorsun sen?'' dedim öfkeyle.
Dişlerini sıktı.Anlamayarak bana baktı.
Sanki dünyanın en ilginç şeyini söylemişim gibi.
''İyi misin Ceylan?'' dedi.
''Tabi sana bir şey dedik mi kötü olmamız lazım.
Mantıklı,normal bir insan sana bir şey diyemez çünkü.
O kadar mükemmelsin ki.
Sürekli kendimi bir şeylerin içinde buluyorum
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
Düşük
Start from the beginning