Savaş ve Enis Vera'nın heyecan dolu hikayesi, gizli bir menfaatten doğan anlaşmalı bir evlilikle başladı.
Savaş'ın, herkesten çok değer verdiği kardeşi için Enis Vera'yı kurban etmeyi göze almasıyla ilk zarlar atıldı ve nefesler tutuldu. Peki, bu h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Afiş için teşekkürler. @evrentrak 😃
O zaman, En&Sav fırtınası başlasın! 🔥🌪 _____________________
-'Pekala.'
Savaş, heybetli cüssesini koltuğa yerleştirdiğinde, zihnimi kemiren sinsi düşüncelerime su serpip, onları savuşturduğu için ona minnet duyarak gülümsedim.
Hızla onun göğsüne sokulup, başımı yasladım sert kaslarına.
Hareketim, yıllarca ormanda tek başına kaldıktan sonra insanların arasına karışmışçasına yabaniceydi.
O da kolunu arkamdan belime sarıp, elini karnımın üstüne koydu.
Rahatladığımı hissettim.
Derin, sesli bir nefes verdim.
Konuşmadık, sessizliğimizi dinledik bir süre. Ben, Savaş'ta huzuru hissetmiştim.
Anne ve babama hiç rahatça sarılamadığımı hatırladım.
Özellikle ölmeden önceki son zamanlarında benim onları yorduğumu ve bana ulaşmaya çalışmaktan artık vazgeçeceklerini söyleyip durmaya başlamışlardı.
Keşkelerim arasında 'Onlara daha çok sarılıp, öpseydim.' söylemi de vardı.
Okula yaşıtlarımdan bir yıl erken başlamıştım. 17 yaşında girdim ilk kez üniversite sınavına. Ailemin yaşadığı zamanlardı. YKS'den aldığım düşük puan sonrası, onların bende tutunacakları bir dal kalmamıştı.
Böylelikle iletişim problemi çektikleri kızlarıyla aralarındaki son ip de kopmuştu.
Ketumdum, onlara karşı ilgisizdim, fazla soğuk duruyordum ve kendime ördüğüm kabuğa onları bir adım dahi yaklaştırmıyordum.
İpleri çok daha önceden koparmaları, belki de benden kurtulmaları gerekirdi.
Bu sene ise YKS'ye, ailemi kaybettikten hemen sonra girmiştim. Aklımı başıma toplayıp doğru düzgün sorulara bakamamıştım bile.
Ben ailem ile sevgi bağını güçlendirmeye çalışmak yerine, inceldiği yerden kopmasına izin vererek veda etmiştim.
Bu bağ onlar öldükten sonra kalbimde tekrar filizlenmişti ve onları düşündüğüm her an güçlenmeye devam ediyordu.
Geç kalınmışlığın acısı büyüktü.
Bundan sonra ne olacağını bilmiyordum.
Tek bildiğim şu an yaslandığım bedende iyi hissettiğimdi. Zaman durmuş gibiydi.
Bu adam hayatıma 2 gün önce değil de çok uzun zaman önce girmiş gibi aşinaydı tenim ona.
