Değişen Hayatlar (Gerçek Yaşanmış Hikayeler)

3.Bölüm : Elmas Gibi Bir Hayata Geciş

Risalelerle Değişen Hayatlar

Evet. Dinim;İslâma yönelmem 18 yaşında başladı. Dersane, okul, Öss koşusturmasinin bir anda bitmesiyle sanki boşluğa düşmüş gibi hissettim kendimi ve en önemlisi en 6-7 senelik arkadaslarimdan ayrılma yani o Firaktan gelen elem beni baya dusundurdu ve dedim ki kendi kendime; "senin hayatın hep böyle olacak. Bugün lise arkadaslari, yarın universite, yarin meslek arkadaslarin ayrilacak. Yarın belki evlendiğin hayat eşin ölümünü goruceksin, yarın büyüttü gun çocukların senden ayrilacak. Hep bi ayrılık." Kalbimin kalıcı olan birseyi estedigini farkettim ve kuran okumaya namaz kılmaya basladim. Elhamdulillah 6 sene olmuş şimdi 24 yaşındayım. Yavaş yavaş hayatımdan haramlar çıkıp Helal ler girmeye başladı. Diyetisyenlik bölümünü okuyordum ve ilerde Mesleğimi dinimi yaymak için kullanmak istiyordum kafamda hep planlar gitmek istediğim yeri biliyorum ama nasıl gidecegimi bilmiyorum, yolum karanlık. Siyasî kitapları okumaya başladım. Islam üzerindeki oyunları okudukça sanki için için kaynıyodum. Internetten ateist sitelerine girip ateistlerin kitaplarini okuyup bunlar bizim dinimizi nerden çürütmeye çalışıyor bileyim ki cevap verebileyim ve dinimi savunabileyim diye sürekli araştırma yapardım. Suriye savaşı ni sürekli takip ediyordum. Ummetin haline cok uzuluyodum. Çünkü şu hadisi serifi okumustum; "Kendisi için istediğini kardeşi icin istemeyen bizden degildir!!!" Bu hadisi serif tabiri caizse beni mahfediyordu aslında hala öyle. Birgün söyle bir haber okudum. Suriyeli kardeslerimiz fetva istiyorlardi; "Kedi eti yiyebilirsiniz? " Çünkü açlar. Aman Allah im! Universitedeyim kalabalik biryerde merdivenlerde Oturdum. Etrafimi seyrettim. Herkes kendi aleminde. Kimisi nin derdi topuklu ayakkabısı, kimsinin derdi park yeri bulamamak. Kimi hicbirsey i dert edinmemek derdinde. Daha da mahfoldum. Çekildim birgün köşeme nerdeyse feryat edercesine "Allah im senin dinini yaymaya çalışan, senin yolundan giden bir topluluk yok mu yok mu Allah im." 2-3 ay Geçti. "Elmayi sana ağacin mi verdigini saniyorsun" adlı cinaraltidan bir sohbet. Normalde islami meseleleri yaşlı amcalarimiz, abilerimiz anlatır. Burda genç bir kardesimizin anlatmasına şaşırdım. Sonrasinda nurlari, nurculari tanidim. Elhamdulillah dedim. Işte aradigim topluluk. Iste dedim varmış meğer. Kardeşini kendine tercih eden, ümmetin derdini dert edinen bir topluluk varmış. Belki ben onların içerisinde olamasam bile varliklarini bilmek o kadar büyük bi nimet ki. Iste nurlar gitmek istediğim o yolu aydinlatti. Nurlarin bana en büyük katkisi cesaret vermesiydi. Gecen sene tesetture girdim. Ben ruhen zaten hazirdim. Ama aile, çevre ve okuldaki hocalar engel. Şükür hallolundu. Mezun olduktan sonra çalışmadım. Ramazanda mahalledeki kizlari toplayip risalelerden bahsetmeye karar verdim. Kimse gelmedi. Bir sure sonra tekrardan bir teşebbüs. Bir arkadasim var nurcu değil. O yasin okuyacak ben de sohbet yapıcam diye anlaştık. Risale sohbetlerine başladım haftada birgün. 1 kişi geldi ilk sohbete. Zamanla 1 kisi 20 kişi oldu Elhamdulillah. Yaz başlayınca cocuklara da ders vermeye başladım. Tabi hep bunlara risaleler vesile oldu. Ben Kibrista yaşıyorum ve buraya kargo yok. Bir kardesimin vasitasiyla Rabbim nasip etti ve kulliyat a kavusmustum. Sanki insan vatanina kavuşur ya benim için öyle birseydi. Şunu da ekliyim; ne zaman Rabb im yolunda birseyler istemeye başladım; hep kabul oldu , en olmaz gibi görünen şeyler bile. Söylenecek daha çok şey var ama sizi fazla sıkmak istemem. Kardeslerim, Rabb im cumlemizi bizi bu yolda daim eylesin, bir eylesin. Rabb im kendine kul, Efendimize (sav) ümmet, ustadimiza talebe eylesin. Allah hepinizden razı olsun.