Eşofmanları iki elimle göğsümde ablukaya alıp,
"Çekil önümden at!" dedim bu kez de.
"Cesedimi çiğnemen gerek sıska!"
Aslında kulağa hoş geliyordu.Onu öldürsem katil olmazdım.Sonuçta o bir kitap karakteriydi, gerçek bile değildi.Hesabını benden sormazlardı.
Niyeti bozmuştum!
Birkaç adım geri yürüdüm ve komodindeki abajuru elime alıp, ona pis pis gülümsedim.
"Bırak abajurumu!"
Abajura baktım.Ardından yine ona bakarak,
"Neden? Bu da mı yüz yıllık?" Diye sordum dalga geçercesine.
Hafifçe elimden kaydırınca, iki elini bana doğru kaldırdı ve,
"Dur lanet olası! Evet! Hayır! O yüz elli yıllık bir abajur ve ona bir şey olursa seni satar yenisini alırım, inan yaparım!" Diye konuştu tehdit edercesine.
Umurumda mıydı?
Tabii ki hayır! Tüm bu yaşadıklarımın içerisinde en normal olan bendim.Bu yüzden davranışlarım bile çığrından çıksa hatta kendimi tanıyamasam da artık ok yaydan çıkmıştı!
Tüm gücümle abajuru ona fırlattığımda resmen havaya uçup, abajuru yakaladı!
Tanrım! Bu kadar atik olacağını düşünmemiştim! Hâlâ kapının önünde kucağında abajuru yakalayabilmenin galip gülümsemesiyle ayakta duruyordu.
Zaten her zaman çok kötü bir atışçı olmuştum!
Ama koşuda kimse elime su dökemezdi!
Tek kaşımı kaldırarak, gözümü karartıp hızla ona doğru koştum!
Koştum!
Ve yine koştum!
Gözlerini açarak,
"Hayır! Hayır!" diye bağırıp, fosilleşmiş abajuruna sarılmaya devam etti.
Üzerine atlarken açılan kocaman gözleri panik halini anlamama yetiyordu.Bir taraflarım acıyacaktı, biliyordum; ama artık çok geçti.
Havadaydım!
Şimdi ise o benim altımda abajuruyla ve ben onun üstünde eşofmanlarla yerde uzanıyorduk!
Kabul ediyordum, ciddi sert olmuştu düşüşümüz! Hatta abajurun birkaç yeri kaburgamı acıtmıştı!
Ama o at gibi bir adamdı değil mi, ona bir şey olmazdı!
Acı içinde gözlerini açıp yüzüme bakarak,
"Ne...Yap-tığını sanıyorsun?" diye konuşmaya çalıştı.
Bense, elimle kafasına bastırıp, acıdan çıkardığı sesler umurumda olmadan güç alarak ayağa kalktıktan sonra,
"Cesedini çiğnemeye çalışıyorum."deyip, o yerinden kalkmadan, beni yakaladığında neler yapabileceğini düşünmemeye çalışarak koşar adımlarla banyoya girdim ve hemen kapıyı kilitledim.
Arkamdan bir sürü şey söylemişti.Sanırım bir sürü küfür demeliydim! Buradan çıkınca onu sağlam tehdit etmezsem, kesin beni öldürürdü!
Hızlıca pijamalarımı çıkarmaya başladım.Hazır kapı kilitliyken duş da alabilirdim.Bir daha şansım olmayabilirdi.
Üzerimi çıkarıp, banyo dolaplarına yöneldiğim anda, kapı büyük bir gürültüyle yerinde sallandı!
YOU ARE READING
İLHAM PERİSİ (Kitap Olmuştur, Tanıtım Bölümleridir)
Teen FictionPekâlâ bir kitap yazıyorsunuz.Günümüzden on beş yıl sonrasını.Peki siz paspal,gözlüklü, beceriksiz bir kız olsaydınız ne yazardınız? Bizim kahramanımız Helen ne mi yazdı? Kendi hayalini... Zengin bir kız; tabii ki güzel,başarılı ve seksi. Yazdığı bu...
