Wonderteens [Seizoen 1] (On Hold)

Hoofdstuk 1: De Eerste Dag - Edited

Dit Hoofdstuk zal grotendeels Levi's POV zijn.

Levi Preston POV
Ik zat achterin bij mijn moeder en vader. We waren onderweg naar Starbucks het internaat waar ik zal wonen de komende jaren omdat mijn vader en moeder een nieuwe baan kregen in het buitenland en ik niet meekon. Toen ze het me vertelden was ik alles behalve blij. Ik knijp mijn ogen fijn en denk aan hoe het allemaal begonnen is.

Flashback Levi
Het was een gewone zaterdagmiddag en ik zat wat in mijn kamer Gitaar te spelen. Ik had oordopjes in en hoorde vrij weinig. Wel hoorde ik dat mijn moeder de kamer binnen kwam. Ze had een grote grijns op haar gezicht van hier tot Tokio. Dit beviel me helemaal niet.
'Ik heb goed nieuws' zei ze.
'Goed voor jou of voor mij' zei Ik.
'Voor ons beiden' zei Jenny mijn moeder.
'En hoezo is dat goed voor ons. Niet liegen mam ik kan je gedachten lezen dus ik weet dat je me naar een internaat wil sturen. En mijn antwoord is néé. Ik ga mijn auteurschap niet inleveren voor een of ander dom internaat' zei Ik beslist.
'Dat doe je wel. Ik ben je moeder en je kan niet mee naar Italië dus je gaat naar Starbucks het internaat' zei Jenny.
'Ik ga niet heen' zei Ik.
'Oh reken maar van yess' zei Jenny.
'Ik háát je' zei Ik.
'Luister schat ik snap dat het moeilijk voor je zal zijn maar eenmaal als je daar bent heb je algauw vrienden met ook paranormale gaven' zei Jenny.
'Die kans is wel heel klein maar ja' zei Ik.
'Dus zie je het nu wel zitten' zei Jenny.
'Ik moet wel even Lillimar bellen mijn ex-vriendin die nog steeds verliefd op me is' zei Ik.
'Doe dat we vertrekken vanmiddag' zei Jenny.
'Vanmiddag al. Dan moet ik gauw mijn spullen pakken' zei Ik.
'Wat ben je toch een slimme jongen' zei Jenny.
Ze gaf me een knuffel en liep weg. Ik belde Lillimar Hernandez. Aan de andere kant werdt niet opgenomen. Totdat ik iets hoorde
Voicemail. Na de toon sprak ik mijn bericht in.

Hey Lilli dit is je Buddy (echte naam). Kun jij tegen de regisseur zeggen dat ik niet meer op de set van Bella & the bulldogs kom. Ik weet dat we pas 1 seizoen hebben opgenomen maar ik ga leven in een internaat.

Ik spreek je. Kusjes
Buddy Handleson

Dat kusjes deed ik voor de grap. Dat deed ik Ook altijd bij Brec Bassinger & Haley Tju. Algauw pakte ik wat spullen bij elkaar en ging naar beneden. Ik ga ze allemaal wel missen. Vooral Coy & Lillimar. Het was heel gezellig maar ik moet door. Mijn talent wacht op iemand anders. Andere kids. Nieuwe vrienden.

Zo ben ik dus in deze auto belandt. Met de kleren die ik op de foto boven dit hoofdstuk heb ook aan. Ik hou heel erg veel van dit baseballjacket. Draag het vaak en heb het met veel moeite kunnen krijgen van de regisseur. Ik mag dan wel slim zijn. Ik ben geen betweter en ik draag ook geen bril. Brillen staan me niet. De enige brillen die me staan zijn zonnebrillen. Waarvan ik er 4 heb. Oke genoeg over mij terug naar de huidige situatie.
'En Levi heb je een beetje zin in je nieuwe leven straks' zei Jenny.
'Jawel ik hoop niet dat er in dat huis allemaal normale mensen zonder paranormale gaven' zei Ik.
'Het wordt vast een geweldige tijd. Ach kijk we zijn er al'
'Nou het feest kan beginnen mensen' zei Ik sarcastisch.
Mijn vader zette de auto op de parkeerplaats. Ik liep met mijn koffers naar de ingang. Mijn moeder liep mee.
'Mam ik ben geen klein kind meer. Ik ben 15' zei Ik geërgerd tegen mijn moeder.
'Jullie worden zo snel groot. Ik had mezelf belooft niet te huilen maar ik kan me nog herinneren dat je in mijn schoot lag' zei Jenny.
'Bedoel je niet OP je schoot' verbeterde Ik haar.
'Ja ik ben zo in de war dat ik niet eens weet wat ik zeg' zei Jenny.
'Kom op Levi geef je moeder even een knuffel nu het nog kan' zei Marco mijn vader.

'Goed' zei Ik. 

Ik gaf mijn moeder nog een laatste knuffel. De deur van het Starbucks internaat ging open. Er kwam een man van ongeveer midden 40 aan. Hij keek nors.
'Dus jij bent de nieuweling' zei Hij.
'Dat klopt en ik weet wat u zal vragen dus ik zal mezelf binnenlaten' zei Ik.
'Hij weet niet van jeweetwel. Je paranormale gave' fluistert Jenny in mijn oor.
'Oh oeps' Ik trek een pijnlijk gezicht.
'Wat kijk dat kind raar' zei de man.
'Ik heb een naam en dat is Levi' zei Ik.
'Ik ben Richard de eigenaar van het Starbucks internaat. De kamers zijn boven en de woonkamer beneden' zei de man met een zware stem.
'En waar moet ik mijn spullen laten' zei Ik.
'Maakt mij dat uit' zei Richard.
'Wilt u niet zo'n toon aanslaan tegen mijn zoon' zei Jenny.
'Mam nee ik heb het onder controle' zei Ik.
'Okè is goed' zei Jenny. 'Veel plezier hè'
'Zal wel lukken' zei Ik. 'He waar is Richard nou. En waar zijn mijn spullen'
Dan zie ik dat Richard er mee aan het sjouwen is.
'Ga je me nog helpen of blijf je staan toekijken' snauwt Richard me toe.
'Ik kom al' zei Ik.
Ik loop achter Richard aan. Zachtjes mopperend.
'Wat een chagrijn is die man zeg' mopperde ik zachtjes tegen mezelf. Uiteindelijk komen we aan bij mijn kamer. Het is een twee persoonskamer waarvan het linkerbed nog vrij is. Richard zet mijn spullen bij het lege bed. 'Asjeblieft' zei Richard. 'En als je nog iets nodig hebt val dan iemand anders lastig'
'Ook een goedendag' zei Ik met een fake smile maar Richard was al weg.
'Die service hier kan wel wat beter. Waarom werkt die man met kinderen als hij ze niet kan uitstaan'
Ik besloot om naar beneden te gaan. Eenmaal uit de kamer krijg ik zowat een hartverzakking als ik ineens uit het niets een meisje zie opdoemen. Het meisje kijkt me vreemd aan en moet daarna lachen.
'Waarom lach je?' vroeg Ik aan haar.
'Hoe jij keek. Echt geweldig' zei het meisje.
'Ja ik kan wel grappig zijn' zei Ik.
'Ik ben Maddie, hoe heet jij' vroeg het meisje met de bruin zwarte haren.
'Levi' zei Ik. 'Ik ben de nieuwe hier'
Maddie ging toen ineens aan mij voelen en ruiken alsof ik een buitenaards wezen was. Ik keek een beetje verbaasd.
'Wat doe jij?' vroeg Ik.
'Ben je een normo?' negeerde Maddie mijn vraag.
'Néé. Hoezo' zei Ik.
'Zou ik je een geheim verklappen. Richard is de enige normo hier. Alle 7 + jou dat is 8 hebben paranormale gaven. Wil je zien wat ik kan?' ratelde Maddie aan een stuk door.
Ik heb maar de helft meegekregen. Die Maddie praat echt vet snel. Opeens was Maddie er niet meer.
'Maddie' zei Ik geschokt. 'Waar ben je?'
'Achter je' zei een stem.
Ik draaide me om en daar keek ik recht in de ogen van Maddie. Ze waren bruin. Ik deed voor de zekerheid maar een stap terug.
'Hallo wat kan jij' zei Maddie ongeduldig en een beetje geïrriteerd.
'Wil je weten wat ik kan' zei Ik.
'Ja' zei Maddie.
'Jij moet een getal in je hoofd nemen tussen de één en twintig' zei Ik.
'Wat heeft dat....'
'Ssst doe het nou maar gewoon' onderbrak Ik Maddie.
'Oke ik heb er een. En nu' zei Maddie.
'Is jou getal toevallig veertien' las Ik haar gedachten.
'Hoe deed jij dat?' vroeg Maddie.
'Dat is een deel van de Levi Preston awesomeness' zei Ik.
'Wie' zei Maddie onwetend.
Ik sloeg mezelf voor het hoofd.
'Ik. Ik ben Levi Preston' zei Ik.
'Ooh nu snap ik het. Alleen ik wil revanche. Nog een keer dat spel' zei Maddie een beetje overtroffen door mijn gedachtelezen.
'Weet je het zeker' zei Ik.
'Ja kom maar op' zei Maddie.
'Heb je een getal' zei Ik met een grijns op mijn gezicht.
'Ja' zei Maddie.
'Je getal is twaalf' zei Ik trots. 'Weet je zeker dat je nog door wil'
'Néé ik geloof je' zei Maddie. 'Als je me verteld wat je paranormale gave is'
'Ik kan andermans gedachten lezen' zei Ik. 'Dat kan ik al sinds ik een ongeluk heb gekregen toen ik acht was. En ik ben nu vijftien dus al zeven jaar'
'Dat moet je me leren' zei Maddie enthousiast.
'Ik vrees dat ik dat jou niet kan leren. Het is iets wat er is en als je het niet kan heb je pech sorry' zei Ik.
'Nu ken ik jou. Jij bent Buddy Handleson van Bella & the Bulldogs. Mag ik met je op de foto' zei Maddie.
'Weet niet hoor' zei Ik twijfelend.
'Dan bak ik lekkere cupcakes voor je' zei Maddie met een verleidende stem.
'Alles voor mijn Fans' zei Ik.
'Wacht even hoor ben zo terug. Telefoon vergeten' zei Maddie.
In plaats van teleportatie loopt Maddie de trap af. De woonkamer in. Voor ik het weet staat ze voor me. Ze toets de camera in. Ik kom dichter bij haar staan. Sla een arm om haar heen en samen maken we wat leuke selfies. Een paar leuke en ook wat gekke. Op een doe ik alsof ik Maddie wil smoren. Maddie kijkt de foto's terug.
'Ze zijn echt goed gelukt. Vooral die waar je me de dood probeert in te jagen. Die doe ik als Profielfoto' zei Maddie.
'Als je dat maar laat anders geef ik je de kieteldood' zei Ik.
'Ga je gang' zei Maddie.
Ik begin met Maddie te kietelen. Algauw geeft Maddie haarzelf gewonnen.
'Je moet echt de anderen ontmoeten' zei Maddie.
'De anderen' slikte Ik.
'Ja je bent toch niet bang' zei Maddie.
'Tuurlijk niet' zei Ik stoer.
'Hoe wil je naar de woonkamer toe. Met de *blegh* trap. Of op de supervette coole manier' zei Maddie.
'De supervette coole manier' zei Ik.
'Oké. Sla je armen om mijn middel heen dan teleporteer ik onszelf naar de woonkamer' zei Maddie.
'Ik heb ze al om je heen' zei Ik.
'Beide. Of wil je dat je arm achterblijft hier' zei Maddie.
'Iel goor' zei Ik.
'Dat dacht ik al' zei Maddie.
Ik sla beide armen om Maddie heen en ze teleporteert ons naar de woonkamer.