Mas okay rin naman kasi talaga na kilala ko ang partner ko para hindi awkward, but with Engr. Garcia being my partner, it's chaos for sure.

"We'll start in 5!" rinig naming sigaw nang organizer.

We headed to the place where we lined up for the entourage  before the aisle.

Nag line up na kami pero wala pa rin siya, I wonder where could he be. I thought to myself, I don't even know why I'm thinking about him at this moment.

It was awkward, specially when I needed to held onto his arms as we walked down the aisle with silence enveloping at us.

Hindi rin naman nagtagal ang naging practice namin for their wedding, we finished early.

I went outside the cathedral para sana maghanap nang masasakyan but my eyes had been robbed by the street foods in front of the cathedral, hindi ako nagdala nang kotse ko when I went in here earlier kasi tinatamad ako.

I excitedly hurried to the stall na nagbebenta nang takoyaki, yon my favorite it's been a long time since I had the chance to eat my favorite food dahil sobrang busy ko.

"Kuya, isang large vege-takoyaki po!" masayang saad ko kay kuyang nagtitinda.

"Okay po Ma'am, noted." tugon ni kuya sa akin.

I was about to give my payment nang may naunang magbigay sa akin nang one thousand pesos kay kuya kaya inis akong lumingon sa taong sinapawan ako, then I locked eyes with him, my heart skipping it's beat.

Iniwas niya ang kaniyang tingin sa akin at tumingin kay kuya. "I'll pay for her, keep the change." wika nito at tumingin rin sa aking muli.

What is he doing here? late ba siya? wala naman siya whole time during the gen-tech ah, how come he's here now?

"Kayo pa rin pala dalawa Ma'am, Sir, nakakatuwa naman kung ganon." pareho kaming napatingin kay kuyang nagtitinda dahil sa sinabi niya, he was working with my order.

"Po?" naguguluhang tanong ko dito.

"Kung natatandaan ko nang tama, kayo rin yung bumili sa akin ng takoyaki sa isang Fun Fest, hindi ko lang matandaan nang sakto kung anong year yon pero...natatandaan ko siya rin ang nagbayad sa binili mo noon dahil nahulog ang una mong binili na takoyaki." tinuro nito si Nicholas, I was in awe nang marinig yun kay kuya, now I remember him!

"Ikaw pala yon Kuya!" masayang saad ko.

"Oo, ako pa rin to, yung loyal sa business ko." he playfully said.

"Grabe, natandaan niyo pa yon e sobrang tagal na non." tumatawang saad ko.


"Bakit ko naman makakalimutan yon, e yon yung araw na first time ko makapag keep the change sa isang one thousand pesos." tumatawa at umiiling nitong saad kaya napatawa rin kami, still nagluluto sa order ko. "Nakakatuwa na makita na kayo pa rin ang magkasamang bumili sa akin, nagtagal talaga kayo." komento ni kuya kaya napaubo tuloy ako.

"Naku Kuya mali po kayo, hindi ko po siya Boyf—" I never had the chance to finish my sentence dahil hinigit ako ni Nicholas palapit sa kaniya.

"I'm sorry Kuya if my wife's been so loud, she's just hungry and is excited to eat her takoyaki." saad nito, I stared at him in disbelief meanwhile he had this smugged smile plastered in his face na tila proud na proud pa siya sa sinabi.

Tumawa si Kuya dahil sa sinabi ni Nicholas. "Naku, nakakatuwa kayo tignan, naalala ko tuloy ang kabataan namin nang misis ko sa inyo." kuya said, gently laughing.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Oct 09 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

The Calculus of Connection (Acad. Rival Series #1)Where stories live. Discover now