Chapter 19: Against

22 2 0
                                        

You're not in this world to please everyone. Just love yourself more than anyone. Whatever happens, no one can save you except yourself.

𝐓𝐖: 𝐌𝐞𝐧𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐨𝐟 𝐌𝐢𝐬𝐜𝐚𝐫𝐫𝐢𝐚𝐠𝐞

𝐋𝐔𝐌𝐈𝐏𝐀𝐒 ang ilang linggo ng aming pagkakasintahan. We are so happy and full of love. Not minding what people says about our relationship. I know most of my ages envied me to have him. I don't care about them. As long as I'm with him, other's opinion about us doesn't matter.

Kasalukuyan akong nagsusulat ng essay. Nagpa-long quiz kasi ang major subject namin, good thing nakapagstudy ako kagabi kung hindi olats talaga ako. I ended my essay with satisfied smile. Ipinasa ko ang nasagutang paper kay ma'am Shainna.

"Very good, Queen! You passed it before the given time!" Nahahalata ko ang pagkamangha sa boses ni ma'am.

"Thank you ma'am." Alanganin akong ngumiti habang kinakamot ang gilid ng aking leeg. Hindi talaga ako sanay makatanggap ng mga papuri.

"You're welcome, Queen." She smiles at me warmly. "Class, magpasa na kayo. 5 minutes nalang."

Nakatayo lang ako dito, hinihintay ang sasabihin ni ma'am.

Nakatuon ang atensiyon ni ma'am sa mga classmates ko. Nang nilingon niya ako. "Oh, Queen Brella! Why are you still here?"

"Ahh pwede na pong umuwi?" Nag-aalangan kong tanong.

"Sure! You can go now." She smiled once again.

"Thank you ma'am." Maligaya kong sabi saka nagmamadaling umalis. Hindi ko na hinintay ang "welcome" ni ma'am.

Nakayuko akong naglalakad patungo sa gate ng school namin. I badly needed to rest. Napagod yata ako mentally and physically sa lessons na na-tackle kanina. Plus, may quiz pa sa last subject.

Parang gusto kong kumain ng matamis at malamig. You know that already. I want ice cream right now. Based on my research, masarap daw kumain ng ice cream kapag pagod at stressed ka dahil try mong baliktarin ang stressed. The word could be Desserts! My reverie faded when someone bumped me.

Mahina lang naman iyon pero naghahatid ito ng sakit sa aking braso.

"Sorry. I didn't mean to do that." Her apologetic voice echoed in my ears. Wait! Parang familiar ang boses niya. Iniangat ko ang aking tingin at nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Astra. From worried face to shock real quick.

She immediately hugs me. Tumugon ako sa yakap niya. Tinigil niya ang pagyakap sakin nang makuntento siya. Hinarap niya ako habang kitang-kita ang saya sa kaniyang mga mata. I've never knew that someone misses me this much. She really is my true friend.

"Kumusta ka na? I heard, kayo na officially! Congrats best!" She seems cheerful.

"Okay lang naman ako. Yeah, thank you!" I smiled without showing my teeth.

She nudged me. "Saan na yung nemesis na sinasabi mo? Akala ko ba nemesis mo siya? What happened now?!" Nang-eechos niyang sabi. Ilang beses niya pang sinusundot ang aking tagiliran habang nakangiti ng malawak.

"Hindi ko alam eh. Yes nemesis ko siya pero tama nga siguro ang mga katagang "The more you hate, the more you love."

"Awieee! I'm here to support ah! Pero hindi sa nang-eechos ako ah! Pero pansin ko talaga iba ang ngiti ni Amid ngayon. I mean para bang in love na in love siya!" Malakas niyang saad.

My face heated upon hearing those words. I looked away because I don't want to show my tomato-like face.

"Kinikilig yarn!"

Touring Hearts (Tourism Series #1)Where stories live. Discover now