Tranen en vreugde..

De volgende morgen

De volgende dag werd ik wakker naast Ilias. Meteen gingen mijn gedachtes naar gisteren. Het was zo een geweldige dag. Ilias maakt me echt gelukkig elhamdolilah. Vandaag komt mijn Sabrina weer thuis. Kunnen we weer lekker met z'n drie als gezin aan onze nieuwe leventje beginnen. Ik kijk er erg naar uit...

Ik stond op en ging douchen. Na de douche deed ik mijn kleren aan en maakte vast ontbijt. Mijn haren waren gelukkig weer een beetje terug gegroeit en durfde weer beetje bij beetje naar m'n zelf te kijken in de spiegel. Het was eerst zo moeilijk voor me. Ik had dan ook altijd mijn hoofddoek op. Zelfs Sabrina vroeg telkens van zeg waarom doe je niet je kapje af, je bent toch thuis. Ik had nooit mijn hoofddoek op thuis en deed dat toen wel. Dus natuurlijk viel dat op. Maar ik moet eerlijk zeggen. Door Ilias ben ik mijzelf weer mooi gaan voelen. Hij geeft mij het gevoel dat ik iets beteken voor een ander.. iets waardevols. En dat gevoel doet mij helen. Daarom hou ik zoveel van hem.

Het ontbijt was al klaar gemaakt. Ilias was inmiddels ook wakker en kwam naar beneden toe. Hij gaf me een kus en ging zitten aan tafel. Samen genoten we van een lekker ontbijtje en na afloop deed hij de afwas en ik het huis verder opruimen. Een echte man dus heb ik in huis ♡

Even later hoorde ik de bel. Dat zal Sabrina zijn. Ik doe wel open riep ik. 'Aaaahhh, m'n schatjeeee!!' Zei ik. 'Mamaaaa!!' Riep ze gillend en knuffelde me. Ik vroeg haar of ze het naar haar zin heeft gehad en ze knikte ja. Het kan ook niet anders. Ze is echt makkelijk en vermaakt zich overal wel.

Ze knuffelde Ilias en samen zaten ze nog wat bij te kletsen. 'Hoe is het met je Amin?' Vroeg ik hem. Je ziet er vandaag sip uit.

' oh nee joh gek. Gaat goed elhamdolilah.'

Hm nee ik ken Amin. Hij ziet er anders als anders uit.

'Weet je het zeker Amin. Ik ken je. Je kan me alles zeggen heh.'

'Jaahaa Noura. Geloof me nou maar. Tgaat echt goed.'

'Hm oke. Zet dan eens die mooie glimlach op man ipv zo een lelijk gezicht haha.'

Hij gaf me een speelse klap en lachte.

'Ik ben blij dat het goed met jou gaat noura enegh.'

'Hamdolilah.' Antwoordde ik.

Hij liep door naar Ilias. Ze gingen samen de deur uit. Ze zouden met een half uur terug zijn.
Zo waren Sabrina en ik alleen samen. Ze vertelde van alles en nog wat. Over de bruiloft, over wat ze allemaal gedaan heeft, over mijn verassing in de bios, die filmpjes. Daarna vertelde ze iets waar ik van schrok.
'Mama, Oom Amin zou weer papa worden. Maar het kindje is dood gegaan in haar buik.'

'Huh, Sabrina. Weet je het zeker? Je weet dat je daar geen grapjes over kunt maken heh.'

'Ja, ik hoorde het alleen. Ze hadden ruzie thuis. De dokter heeft ook gezegd dat ze geen kindjes meer kan krijgen.'

Dit moet waar zijn. Ze kan dit niet zomaar verzinnen. Meskien Amin en vooral z'n vrouw meskiena. Daarom deed hij zo raar.

'Sabrina, het is oke dat je het tegen mama hebt verteld, maar niet tegen andere zeggen heh. Dat is niet leuk voor hun oke?'

'Oke yemma.'

Iets later kwam Ilias naar binnen. Amin was zo te zien meteen naar huis vertrokken.

'Ilias, kunnen we praten?' Vroeg ik hem.

'Ja lieverd.'

'Heeft Amin het je verteld?'

'Ja.'

'Sabrina vertelde het me net. Sabrina ga je even ergens anders spelen. Ik moet even praten met papa oke.'

Ze deed wat ik van haar vroeg en ik wachte op de reactie van Ilias.

'Ze hebben wat problemen. Amin immel lheyet (haat z'n leven).'

'Wat is er precies aan de hand?'

'Ze had laatst Amin blij gemaakt met het nieuws dat hij vader wordt van een tweede kindje. Maar nu blijkt dat ze een miskraam heeft gehad. Ze heeft ook te horen gekregen dat ze geen kinderen meer kan krijgen. Ze heeft een harde klap gehad door een auto ongeluk en geeft haarzelf nu de schuld.'

'Auto ongeluk? Hoe is het nu met haar dan?'

'Gaat goed inmiddels. Niets gebroken ofzo. Behalve dit nieuws wat haar helemaal heeft verandert meskiena. Zoals ik al zei ze geeft haar zelf de schuld. Ze eet niet, praat niet en huilt alleen maar. Nu hebben ze zulke ruzie dat zij wil gaan scheiden.'

'Hoezo ruzie? Amin zal toch wel met haar gepraat hebben toch. Ze zijn al gezegend met een pracht kindje lhamdolilah. Dit is een harde klap voor hun, maar t moet toch wel goedkomen met ze?'

'Schatje ik weet het allemaal niet. Amin heeft het echt zwaar. Hij weet niet wat hij er mee moet. Ze stribbelt echt tegen. Ze weigert elke aanraking elke hulp van hem of iemand.'

'oke ik weet genoeg. Is ze thuis? Dan ga ik nu naar d'r toe.'

'Ja, ze is thuis. Alleen. Amin woont tijdig bij een vriend van hem totdat zij hem weer accepteert in huis.'

'Oke Ilias.. ik ga ja. Pas jij op Sabrina?'

Hij knikt en ik geef m nog een gauw een kus op z'n wang.

Snel pak ik mijn tas en autosleutel en rijd naar het huis van Amin.

Ik heb er vertrouwen in dat dit goed komt tussen hun. Maar stiekem ben ik toch wel een beetje bang naar hoe ze er werkelijk toe in staat is. Wat als ze me een bemoei-al vindt en dit mijn relatie met haar zal schaden?