I Write What I Like

-The Unknown Package-

It's Sunday morning. As usual, normal day lang to para sa akin dahil wala akong trabaho sa araw na to'.

Maganda rin ang panahon, hindi naman masyadong maiinit. Katamtaman lang. Philippines to syempre!

Wala naman kasi ako masyadong ginagawa ngayon, kundi manood ng Netflix sa Tv, kumain ng kumain, at syempre mag relax hanggang magdamag.

Sa ngayo narito ako sa sala na naka-upo habang nanonood ng Stranger Things. Kaka simula ko pa lang sa season 1, wala kasi akong ibang mahanap na interesting na mapanood, kaya ni-try ko na lang.

While peacefully watching a movie, I suddenly heard the doorbell rang, breaking my peaceful day at my house.

Napa tigil ako sa pagkain ng popcorn. Nagtataka kong kinuha ang remote at pi-nause ang pinapanood ko.

Sino naman kaya ito?

Syempre, this is new to me. Wala naman kasi akong ka-close or maisipang man lang na mag-imbita nang kung sino sa bahay ko.

Baka nang tri-trip lang ata toh'?

Hanggang sa narinig ko naman ulit ang pag doorbell sa pinto ng bahay ko.

Out of curiosity, tumayo na ako sa ikina-uupuan ko, at kunot noong naglakad papunta sa pintuan kung saan nanggaling ang kanina pang nag do-doorbell.

Napabuntong hinanga ako nang katapat ko na ang pinto. At dahan dahang binuksan ang pinto.

Kaso nung pag bukas ko wala namang tao. Kinabahan tuloy ako.

Sino kaya yung nag doorbell? Multo? Gosh!

Lalabas na sanan ako para luminga linga sa gilid, kaso di natuloy nang muntik na akong matisod sa nakaharang sa aking paa. Buti na lang mabilis reflex ko at naka hawak agad ako sa may semento.

"Ayy!! Mama Mia!!" Sigaw ko sa gulat.

Shoot! Grabe ha! Muntik na'ko dun.

Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat at kumawala ng buntong hininga. I immediately looked at the mysterious package that almost made me fall.

Sino ba kasi ang nag iwan ng plain brown package sa harap pa mismo ng pintuan ng pamamahay ko?!

Grabe, sana sa kilid na lang nilagay. Balak pa ata akong ma-disgrasya nang wala sa oras.

Pero teka, wala naman akong naalalang may package ako ngayon ah.

"Hayy. Bahala na, baka binigay lang sa akin." Pagkasabi ko nun, ay syang pag kuha ko sa plain na brown package.

Tiningnan ko pa ito sa harap at sa likod, pero walang address. Kahit sa gilid lang man wala rin.

Pumasok na ako ka-agad at sinirado ang pinto. Pumunta naman ako sa sala kung saan ako nanggaling kanina at umupo sa sofa.

Excited na akong buksan to', baka kasi regalo to para sa akin hehe. At the same time kinakabahan, kasi di ko alam anong laman. Baka mamaya nakalagay it's a prank.

Dahil nga curious ako, I immediately opened the package. As I opened it, I found a small, intricately carved box with a note that read: "Look closer." Sabay basa sa nakasulat.

Napukaw ang aking curiosity sa note na ito.

Look closer? Ano naman kaya ito?

Dahil sa curious ako, I immediately searched for any clues in a package at sa box.

Until, nakahanap ako ng maliit Inskripsyon sa ilalim ng kahon.

Binasa ko ng maigi ang naka sulat: "Eclipse."

Ano nanaman ito? Naguguluhan na ako subra. Anong gagawin ko?

Kanina 'Look closer." Next naman is 'Eclipes.'

Ano naman kinalaman ko dito? Mukha ba akong detective–

Ayyy, alam ko na.

Inilagay ko muna sa gilid ko ang mga kung ano man yan, at napatayo.

Pinuntahan ko ka-agad ang kwarto ko kung saan naka lagay ang akin laptop. Nang makita ito ay ka-agad ko rin kinuha at bumalik na sa sala ng nagmamadali.

Kalma Emily, kalma. Pagpapakalma ko sa sarili.

Umupo ka-agad ako, at wala ng sinayang na oras at binuksan na ang aking laptop at nag tipa ng password ko.

Pumunta ka-agad ako sa google para mag research.

Ano ba ang i-si-search ko? Gosh!

"Ayy, oo. Yung Eclipse." Saad ko tapos tinipa ang word na eclipse sa google.

Habang nagbabasa sa mga definition at dating lunar eclipse kamo' na nangyari. I suddenly realized something that made me freeze on what I am doing.

I process everything into my mind. I breathe calmly as I try to recall everything I know.

Is this even real?

She's alive.

She sent this package.

Wait, seriously!! S-she's alive.

"B-but, I thought she was dead." gulat na sabi ko.

Para akong naka lutang sa sa hangin, habang ini-isip ang mga nangyari dati.

The word eclipse suddenly hit me. That was the time when my sister had gone missing.

January 21, 2000- Friday

I suddenly felt my tears streaming. How could this be?

Ngumiti ako habang dumadaloy pa rin ang pag tulog ng luha ko.

Kinakabahan ako na iwan.

Kung totoo man to', di ko sasayangin pa ang Oras na binigay sa akin.

"I'm going to find you, sis." Saad ko at pinunasan ang mga luha.

I want to meet you. Like how the moon and sun meet. Even if it's just an hour to cross our paths again.

Hope to meet you as soon as possible.