''YETER !'' dedim.
Kimse beni takmadı.
Boğuşmaya devamdı.
Onlar için yetmemişti.
İkisininde ortasına geçtim.
Bana bir şey olacak korkusuyla bıraktılar.
''Sen şöyle geç,sen de şöyle''
İkisini de ayrı sandalyelere karşılıklı oturttum.
Şimdi ben komutanın koltuğuna oturmuştum.
Madem iki çocuk vardı ortada anne olan ben olmalıydım.
''İkiniz de beni dinleyin.
Kavga gürültü istemiyorum''
Sinirli sinirli birbirlerine baktılar.
''Avcı'' dedim ona dönerek
''Oğuz beni koruyor ''
Avcı atıldı.
''Belli koruduğu kaşının haline bak.
Bu mu seni seven adam.
Ben seni sevdiğim için
korumak için
senin yokluğunu göze aldım'' dedi ayağa kalkarak.
''GERİ BAS LAN!''
Oğuz Avcının yakasından tuttuğu gibi kafayı koydu.
''OĞUZ!'' diye bağırdım.
Avcının burnu kanamaya başlamıştı.
Tekrar aralarına girdim.
''Oğuz beni dışarıda bekle'' dedim.
Bana da öldürecekmiş gibi baktı.
Hırsla çıktı odadan.
Kapıyı çarptı
Avcı burnuna masanın üzerindeki peçeteyle tampon yaptı.
Ben sakin olmaya çalışıyordum.
Sonunda bana baktı.
''Açıklama yapmak zorundasın Avcı''
Gözlerini yerde gezdirdi.
''Kim bu birlik
Neden beni koruyor?''
Sıkıntıyla nefes aldı.
''512 Sana söylemediğim şeyler var''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
Geri bas!
En başından başla
