My Bed Warmer WIFE

Chapter 64: The Room --- Epilogue

"papasok ba tayo dyan?" tanong ko ng makita kong pihitin nya yung doorknob.

"hindi pa ba obvious baby?" Naiiling na sagot nito saakin bago tuluyang buksan ang pinto.

Nilakihan nya pa yung pagkakabukas ng pinto para makapasok ako.

So papasok talaga kami dito?

(oo nga thea! isa pa at tragic na talaga to)

(~___~) naman author ang tagal mong di nagud eeksena ka pa samin.

(^_____^v) - Author

"tatayo ka na lang ba dyan?"

"papasok din ako?"

"tss.. baby naman kabadong kabado na ako let's do this ng matapos na" namumulang sabi nya na ikinataka ko.

oh my G si chase ba talaga to? Bakit siya kinakabahan? Let's do this daw ng matapos na? oh no no no.. baka hindi nga to si Chase imposibleng papasukin ako dito ni Chase, baka papatayin ako ng impostor na to.

(OA mo! Tigilan ang panunuod ng horror movies ng hindi kung ano ano ang iniisip mo author este thea pala (^___^v) )

bago pa ko makapagreact eh nahila na ko papasok ng umiiling iling na si Chase.

Una kong napansin yung pinaka malaking picture na nasa gilid ng kama nya. Naalala kong pinagusapan yun dati ng maid namin at talagang nalungkot ako sa sinabi nila na may picture si chase kasama ang isang babae sa kwarto nito. Ito yung iniisip kong isang dahilan kung bakit ayaw akong papasukin ni Chase sa kwarto niya.

"Kuha yan nila lolo nung pumunta kami sa isang orphanage." Nakangiting sabi ni Chase habang parang inoobserbahan nya yung reaction ko.

"Ayan ang pinakapaborito kong picture sa lahat. kaya nga mas malaki pa yan sa wedding picture natin eh" seryosong sabi nya habang nakatitig lang ako dun sa picture.

"alam mo ba dito ko napatunayan na kapag may kinuha pala ang diyos sayo may ibibigay siyang SOBRANG laki... tapos magigising ka nalang at sasabihin mong lahat nung sakit... worth it."

"Pero parang kulang pa nga eh... feeling ko may utang pa ko" mahigpit na hinawakan ko yung kamay ni chase habang nakatingin kami pareho sa picture sa harap namin.

AKO??? ako yung nasa picture?

All this time sarili ko lang pala ang pinagseselosan ko.

It's true that loving can hurt but its the same reason why you smile at tama nga si Chase in the end masasabi mong worth it lahat kahit gano ka nadurog, kahit ilang balde yung iniyak mo. This might be Gods way of saying we are molded completely the way He wanted us to be. At para sakin I am molded to be the other half of Chase and him to me.

Ngayong tinitignan ko to ang una kong naiisip is ang layo na namin, ang layo na namin sa dalawang batang parehong may kulang sa pagkatao..

kasi ngayon katulad ng picture na to pareho naming nahanap yung kulang samin sa isat isa.

Iginaya nya ako paupo sa kama nya at humila siya ng isang upuan. Magkaharap na kaming dalawa. Habang parehong punong puno ng saya ang mata namin.

hinawakan nya yung dalawang kamay ko at dinala sa labi nya. naramdaman ko pa yung luha nya ng dumampi yung kamay ko sa kamay nya.

"im sorry if it took me so long before i got the courage to bring you here"

ngumiti ako sa kanya na parang sinasabi kong "it's okay chase. everything is worth the wait"

" Ayaw kitang papasukin sa kwarto ko kasi wala akong lakas ng loob para sabihing ako yung batang hindi tumupad sa pangako nya sayo. " malungkot na sabi ni Chase sakin, napayuko pa ito na parang paulit ulit na nag sosorry sakin.