''Kızım bizi vururlarsa ilk kurşunla vururlar''
Yapabilecek miydim?
Tabii ki.
Bu saatten sonra kendimi buna adamalıydım.
''Asker olmaya karar vermişsin?''
Komutanla konuşmuş olmalıydı.
Kafamı salladım.
''Giydiğim üniformanın hakkını vermek istiyorum Oğuz,
beni eğitir misin?''
Yüzüme baktı.
Çok derin bakıyordu.
Bir elini dudağıma uzattı.
Parmağıyla yavaşça sızan kanı sıyırdı.
Parmağını ağzına götürüp,elindeki kanı emdi.
İçim bi hoş olmuştu,bunu yaparken gözlerimi gözlerinden ayırmamıştı.
''Eğitirim asker ama bana sağlam lazımsın''
Gözlerine baktım.
Bu adam .
Bu adam.
Cümleyi tamamlayamıyordum
Onun hakkında net bir cümle bile kuramıyordum.
Yüzüne bakıp kalmıştım.
Kazıttığım saçlarımı eliyle karıştırdı.
''Yakışmış,komutan''
Güldüm.
''Biliyorum,bordo bereli bir kadının ekibe kendini kabul ettirmesi çok zor
Beni kadın olarak görmelerini istemiyorum.
Sen bile öyle görüyorsun.
Her an saçma bir iş yapacakmışım gibi.
Her an yanımdakini tehlikeye atacakmışım gibi.''
Kafamı kaldırıp tekrar yüzüne baktım.
''Sen hep yalnız çalışmışsın Ceylan,
Bundan sonra adın ceylan,geçmişini unut.
Burada takım çalışmasına alışman gerekiyor.
O gün seninle karşılaştığımız çatışmada,siz adamı bize bıraktınız.
Hiç bir bordo,arkasında adam bırakmaz.
Öleceğini de bilse bırakmaz.
Fark bu.''
Kafamı salladım.
Bunu öğrenmem gerekiyordu.
''Yarın seni saha çalışmasına çıkaracağım
Orada benim çalıştırdığım birlikle beraber sen de eğitim alacaksın.
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
