Gayon na lamang ang pag-iwas ko ng tingin ng mapagtanto ang nangyayari sa kaloob-looban ko.
It's weird, why does my heart beating like this? Wala naman akong kinain na ano and why is he laughing like that? May pa slow motion effect pa siya, akala niya siguro madadale niya ako.
Anong akala niya nasa TikTok kami? Velocity? Ganon? Galit ko naman siyang hinarap habang nakatitig nang diretso sa kaniyang mala tsokolateng mga mata.
“Bakit ka tumatawa ha? May nakakatawa ba, ikaw kanina mo pa ako iniinis ha, aalis na nga ako.” I uttered and stood up, I was about to leave when Raphael grab my wrist and I don't know what's wrong with my body but it suddenly loses its balance. Making me fall into his arms so hard and there, this weird sound inside my chest is the only thing I could hear anywhere again.
None of us dared to move, we're both shocked and stunned about what happened. We breathe in unison and every inhale and exhale feels like crazy, it confused me and at the same time I feel my face starting to feel a little bit hot.
Natauhan lang ako ng mapagtanto ang posisyon naming dalawa at dali-daling tumayo, bahagya ko pang na apakan ang paa ni Raphael na mabilis naman niyang ininda.
Lumuhod ako at hinipan ang paa niya habang paulit-ulit na humihingi ng paumanhin.
“Hala sorry, hindi ko alam!” tanging lumabas sa bibig ko bago siya hinarap, nagtama ang mata namin at halos malagutan ako ng hininga ng maramdaman ulit ang kakaibang tibok ng puso ko.
Kusot ang noo niya habang may kakaiba sa kaniyang mga titig pero tila ba hindi ko iyon mawari at mapangalanan. It was deep and I couldn't understand it but, before my sanity left my right mind I quickly shifted my gaze on another direction of the area. I don't even care if he'll find me weird after doing it so.
“Ayos lang kayo?” rinig kong tanong ng isang pamilyar na babae at hindi nga ako nag ka mali ng makita si Manang Ceceil na naglalakad papunta sa direksyon namin habang may dala-dalang tray ng pagkain at inomin.
Mabilis kong inayos ang sarili ko at kahit hindi sigurado sa gagawin, pinili kong lapitan si Manang Ceceil para tulungan siya.
Inagaw ko sa kaniya ang tray na dala at nakangiti naman niya akong hinarap at pinuri.
“Kain na muna kayo, baka masyado na kayong pagod kakaaral.” she said and I just plastered an awkward smile, as if it could erase what happened five minutes ago.
Hindi ako makatingin kay Raphael kaya naman kahit medyo hindi pa ako nauuhaw, nagsalin lang ako sa babasaging baso nila ng juice at mabilis yung nilagok.
“It's already afternoon, you should go.” rinig kong saad ni Raphael, it scares me a bit because his tone's a bit cold and in monotone.
Right, I need to go home too. Hindi ko rin kakayanin kapag nag tagal pa ako rito, I could feel the tension between us. Masyado ng maraming nangyari ngayong araw kasama siya, I should just self study later kapag nakauwi na ako!
Wala naman na akong inaksayang panahon at kaagad ng isinilid ang mga gamit ko sa sling bag.
I faced him with all of my might at nakita ko kung paano nag igting ang kaniyang mga panga.
“Please call Manong Rodolfo for me Manang Ceceil, tell him to drive this woman home.” he commanded and Manang Ceceil immediately obeyed his order.
His eyes were still fixed on me and I couldn't understand why is he staring at me like that, I only snapped out of it when Manang Ceceil escorted me outside and wait for Raphael's personal driver.
“Pag pasensyahan mo na si Amadeus, ijha ha?” Manang Ceceil suddenly apologize and I shifted my gaze unto her. I didn't utter a single word, as if I'm waiting for her to say more.
YOU ARE READING
When Yesterday Finds You (When Series #1)
RomanceZadi Elora Casimero is known as a cheerful student in their school, she was simple yet unique. Her dream was to live a happy and simple life, which she didn't get when she was young. Her mother died since she was five years old, and was left with he...
