''Ne zaman gidiyoruz''
''Helikopter geldi,sizi bekliyor''
-------------------------------------------
512
Avcı odama girdi.Arkasında da Oğuz vardı.
Ben de kurşun yaramın son pansumanını yapıyordum.
Kafamı kaldırdım.
Oğuz konuştu.
''Gidiyoruz''
Avcıya baktım.sessizdi.
Yavaşça yataktan kalktım.
Avcıya doğru yürüdüm.
''Öyle mi Avcı?''
Gözlerinde sis vardı.
Hiç bu kadar soğuk olduğunu görmemiştim.
''Öyle '' dedi yüzüme bakmadan.Karşıya bakıyordu.
Beni yok sayıyordu.
Odadan hiç bir şey almayarak sadece üstümdeki atletim ve pantolonumla çıktım.
Oğuz yanımda yürüyordu.
Avcı odada kalmıştı.
Koridordan geçerken Aslan,Samanta ve Mike hazır olmuş konumda bizi bekliyorlardı.
Onlara baktım,vedalaşmak istemiyordum ama bir daha bu eve bu yaşantıya geri dönemeyeceğimi biliyordum.
Helikoptere doğru ilerledim.
Askeri bir helikopterdi.
İçeride sadece pilot vardı.
Yerime oturup kemerimi bağladım.
Oğuz da aynısını yaptı.
''Kalkış için son bir dakika''
Oğuz işaret verdi ve kalktık.
İstanbul artık küçücük olmaya başlamışken sordum.
''Nereye gidiyoruz''
''Otele''
Sinirle kafamı çevirdim
Kemerini çözüp çantalardan bir tanesini bana attı.
''İçinde kamuflajlar var,giy onları''
''Ben asker değilim''
''Artık öylesin.'' Anlamamıştım.
YOU ARE READING
512
Action''Adın ne?'' ''Ceylan yazıyor dosyada'' ''Onu demiyorum kızım gerçek adın ne?'' ''Gerçek adım yok benim kodum var 512'' ''Hey Allahım, robot musun kızım sen ne kodu ne numarası, iyi Ceylan fazla bile sana '' Söylene söylene arabadan çıktı. Sabırlı o...
O şimdi asker
Start from the beginning
