Άνοιξη

Κεφάλαιο 12: Καταιγίδα

Πράγματι ήταν ο Μάριος μα τον Τρεντ. Ο πρώτος είχε την κιθάρα του στους ώμους του και ο άλλος κρατούσε το μπάσο του στο χέρι.
"Θα παίξουν;" απόρησε η Νικολέτα και η Ανδριάνα ανασήκωσε τους ώμους της σε ένδειξη άγνοιας
"Δεν έχω ιδέα." αποκρίθηκε και στένεψε τα μάτια της για να περιεργαστεί καλύτερα τον Μάριο. Φορούσε ένα μαύρο πουκάμισο το οποίο είχε στρίψει ως τους αγκώνες. Τα μαλλιά του έπεφταν όπως πάντα ίσια γύρω απ' το πρόσωπο του και ακόμα κι απ' την απόσταση που τους χώριζε η Ανδριάνα μπορούσε να ξεχωρίσει το ασημένιο κρικάκι στα χείλη του.

"Ωραίος ο ξανθούλης δίπλα του." της διέκοψε η Νικολέτα τις σκέψεις της σκανάροντας τον Τρεντ πατόκορφα

"Είναι ο κολλητός του, ο Τρέντον." την πληροφόρησε

"Ωχ ρε, κοίτα! Ο Αναγνωστάκος απ' το φροντιστήριο!" αναφώνησε η Νικολέτα γι' άλλη μια φορά και η Ανδριάνα αντίκρισε τον Παύλο, να προχωράει κι εκείνος προς τα παρασκήνια. Μόλις τα βλέμματα τους συναντήθηκαν εκείνη του χαμογέλασε κι εκείνος της έκλεισε το μάτι.

"Μόλις σου έκλεισε το μάτι ο Αναγνωστακος ή μου φάνηκε;"

"Θα σκάσεις επιτέλους;"

Και κάπως έτσι μείνανε σιωπηλές ώσπου ξεκίνησε η συναυλία. Πρώτοι εμφανιζόταν οι οικοδεσπότες, δηλαδή το συγκρότημα που θα εκπροσωπούσε το δικό τους σχολείο. Την παρουσίαση της εκδήλωσης είχε αναλάβει ο Διονύσης και η αλήθεια ήταν ότι ήταν εξαιρετικά ελκυστικός εκείνη τη νύχτα, πράγμα που η Νικολέτα δεν αγνόησε.

"Δυστυχώς το επίσημο συγκρότημα του σχολείου μας δεν τα κατάφερε σήμερα να είναι κοντά μας. Έχουμε όμως την τιμή να έχουμε κοντά μας ένα συγκρότημα- θρύλο που είχε σαρώσει όλους τους διαγωνισμούς στην εποχή του και σήμερα τρία χρόνια μετά απ' την αποφοίτηση τους μας κάνουν την τιμή και είναι κοντά μας. Υποδεχθείτε... τους Άνοιξη."

Και με αυτά τα λόγια στη σκηνή ανέβηκε ο Μάριος με τον Παύλο και τον Τρέντον, καθώς και ο Τζέισον. Ο Μάριος άρπαξε το μικρόφωνο με υπερβολική αυτοπεποίθηση καθώς ο αδερφός του στεκόταν δίπλα του με μία ηλεκτρική κιθάρα και ο Τρεντ με το μπάσο του απ' την άλλη. Ο Παύλος τοποθετήθηκε πίσω απ τα ντραμς κι αφού βρήκε το τέμπο χτυπώντας ελαφρά τις μπαρέτες του, ξεκίνησε ένα τραγούδι. Ήταν πολύ καλοί! Τα τραγούδια δεν ήταν δικά τους, αποτελούσαν διασκευές άλλων γνωστότερων τραγουδιών, μα τα παίζανε τόσο καλά που σχεδόν δεν φαινόταν. Παίξανε άλλα τρία τραγούδια και ετοιμάζονταν να ξεκινήσουν το τέταρτο όταν ο Μάριος ξεστόμισε στο μικρόφωνο "Αυτό για την κοπέλα με το πιο ανοιξιάτικο άρωμα στον κόσμο." κλειδώνοντας τη ματιά του με αυτή της Ανδριάνας