Άνοιξη

Κεφάλαιο 5: Μαύρος μαρκαδόρος

Οι ηλιαχτίδες του πρωινού ήλιου περνούσαν μέσα από το παντζούρι χαρίζοντας στα μαλλιά της μία ιδιαίτερη απόχρωση του χρυσού. Τα βλέφαρα της σφαλισμένα την έκαναν να φαντάζει με εναν ήρεμο άγγελο που ειχε βρει καταφύγιο στο κρεβάτι του, έπειτα απο μια δύσκολη νύχτα.

Όταν την πήρε ο ύπνος την ώρα που μιλούσανε καθισμένοι σε εκείνες τις κούνιες φρικαρε, δεν ήξερε τι να την κανει μα κυρίως δεν ήξερε που να την πάει.

Έτσι την έβαλε στο αμάξι του και ήρθε κατευθείαν στο σπίτι του. Ούτως ή άλλως υποτίθεται πως για μια βδομαδα θα ηταν και δικο της σπίτι.
Της έριξε μια τελευταια ματια, μη μπορώντας να συγκρατήσει τον εαυτο του απο το να θαυμάσει το πανέμορφο της πρόσωπο και έπειτα με εναν αναστεναγμό σηκώθηκε απο το κρεβάτι του και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα του σπιτιού του. Εβαλε λιγο καφε σε μια κούπα και κάθισε σε εναν πάγκο.

Παρόλο που ηταν άνοιξη και η ζέστη ειχε ηδη αρχίσει να γινεται αισθητή, ο ζεστός καφές ηταν αναντικατάστατο στοιχείο της καθημερινότητας του. Ενα κουσούρι που ειχε κολλήσει προ αμνημονεύτων ετών απο την μητέρα του, τοτε που εκεινη ηταν μερος της ζωης του. Πριν τον αφήσει.

Ήπιε μια γουλιά απο το καυτό υγρό και αμέσως ένιωσε την κούραση να εξαφανίζεται απο καθε εκατοστό του ταλαιπωρημένου του κορμιού.

Παλι δεν κατάφερε να κοιμηθεί καλα το προηγούμενο βραδυ, οι εφιάλτες του τον βασάνιζαν αλύπητα και η παρουσία της νεαρής καλλονής απο διπλα του να ροχαλίζει ανεπαίσθητα και να κουλουριαζεται ολο και πιο πολυ στο στήθος του δεν αποτελούσε και το πλέον βοηθητικό στοιχείο.

Η αλήθεια ειναι πως δεν συνήθιζε να επιτρέπει σε γκόμενες να κοιμούνται στο κρεβάτι του. Γενικα δεν πολυγούσταρε να κοιμάται με κανέναν, καθως ο ύπνος του ηταν μονίμως άστατος και δεν ήθελε να δώσει σε κανέναν, ποσο μαλλον σε καμια φαντασμένη, να πιστέψει πως ειναι εστω και ελάχιστα ευάλωτος.

Παρόλα αυτα η ξανθούλα κοιμήθηκε τόσο απότομα και βαριά που σχεδόν ένιωσε τύψεις μονο και στην ιδέα να την πετούσε στον καναπέ.
Χαμένος στις σκέψεις του δεν παρατήρησε την Ανδριάνα η οποία ειχε ξυπνήσει και τον περιεργαζόταν προσεκτικά απο την πόρτα.

"Ώστε δεν ηταν ονειρο." η φωνη της τον τράβηξε βίαια έξω απο τον βούρκο των σκέψεων του και φάνηκε στιγμιαία στο πρόσωπο του η έκπληξη η οποία αντικαταστάθηκε αμέσως απο τη συνηθισμένη αλαζονική του έκφραση.