"~~~~~~~~~~"
"ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ေခါင္းစဥ္ေအာက္က
မဟုတ္တဲ႔ မရိုးသားတဲ႔အခ်စ္ေတြန႔ဲ့......
က်ေနာ္...hyungကိုခ်စ္ေနခဲ႔တာ..."
ေမ်ွာ္လင့္မထားေသာစကားေတြေၾကာင့္
Luhanတစ္ေယာက္အံ႔ၾသတုန္လႈပ္
သြားကာ ၾကက္ေသေသသြား၏။
မ်က္လုံးအစုံကSehun့ကိုဝိုင္းေနေအာင္
ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိကာသူ႔ဦးေႏွာက္
ကေတာ့Sehun့စကားေတြကိုအမွီလိုက္
ႏိုင္ဖို႔ မွီရာကားနဲ႔အေျပးအလႊား။
^ဒီကေလး......ငါ့ကို...^
ဦးေႏွာက္ကtranslateလုပ္အျပီး အရာ
အားလုံးကို သူနားလည္သြားခ်ိန္မွာေတာ့
ဝဲဘက္ရင္အုံက"ဒုတ္"ခနဲ......။
ျပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ၾကီးဘာျဖစ္မွန္းမသိ
ဝမ္းနည္းစိတ္ေတြ သူ႔ရင္ထဲတက္လာ
လိုက္တာ ဒီေရတိုးသလို တရွိန္ထိုး။
ေမ်ွာ္လင့္ထားသလို ေနာက္ထပ္ထိုး
ႏွက္ခ်က္ေတြက်ေရာက္မလာပဲ
ေငြ႔ရည္ဖြဲ႔လာေသာသမင္မ်က္လုံး
အစုံေၾကာင့္Sehunမယုံႏိုင္ျဖစ္သြား
လ်က္။ရႈိက္သံတစ္ခ်က္ႏွင့္အတူ
သူ႔ကိုေက်ာပါခိုင္းပစ္လိုက္ေတာ့......
ေသခ်ာသြားျပီ။
^hyung!...hyung...ငိုေနတယ္...^
Sehun့ရင္ထဲသိမ့္ခနဲျဖစ္သြားကာ
အလ်င္အျမန္မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး
Luhan့ပခုံးေလးကို သူ႔ဘက္ဆြဲလွည့္
ပစ္လိုက္သည္။
အက်င့္ပါေနသည့္တဇြတ္ထိုးစိ္တ္တို႔က
သူ႔အသားကိုထိကိုင္လိုက္လို႔ ထပ္ထိုး
မယ္ဆိုလည္းထိုးေစေတာ့ဆိုျပီး......။
သို႔ေသာ္......တုံ႔ျပန္ဖို႔ေဝးစြ.........
မ်က္ရည္စေတြကို ဖုံးကြယ္ဖို႔ မ်က္ႏွာ
ေလးကို ဘယ္နားေနရာခ်ရမွန္းမသိ
ျဖစ္ေနေသာLuhan hyungေၾကာင့္...
"hyung...ဒီ..ဒီ.မ်က္ရည္ေတြက......
ဘာအတြက္လဲဟင္??..."
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အနည္းငယ္တို႔ျဖင့္Sehun့
အသံကအံ႔ၾသတစ္ၾကီး......။
"hyung??"
"~~~~~~~~"
"ေျဖပါဦး...hyung!...ဘာအတြက္
လဲလို႔.ဟင္??..."
Sehunကအားမလိုအားမရျဖစ္လာျပီး
Luhan့ပခုံးေလးေတြကိုလႈပ္ခါပစ္မိ
ေတာ့.........ထိုလက္ေတြကိုLuhanက
ေဒါသတစ္ၾကီး ပုတ္ခ်ပစ္လိုက္ကာ
ေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္ေနာက္ျပန္ဆုတ္
လိုက္ရင္း..................
