Am I blind or... Am I loved?(NL)

So confused

"Wat?" Vroeg Gaara met een verwarde blik. "Ja, dat.. is wat je bent! Een player!"
"Werkelijk..." mompelde hij. "Wil je weten hoe een echte player doet?" zijn blik leek ineens serieuzer te worden en de rillingen gleden over mijn lijf. "Nee.." mompelde ik.
Ik staarde hem met een strakke blik aan en kruisde mijn armen over elkaar.
"geef me toch een kans, ik hou van je" mijn hart sloeg over toen ik de woorden "ik hou van je" hoorde. Ik voelde me raar en wist niet wat ik moest antwoorden.
"I-ik...ik.." stammelde ik.
"Alsjeblieft" smeekte hij. En nam een paar stappen dichter naar mij. Hij wist waar ik stond door mijn stem en nam ineens mijn hand stevig vast. Ik schrok en nam een hap lucht.
"Gaara!" Blies ik ineens uit. Geschrokken duwde hij me ineens tegen de muur achter me.
De muur kraakte toen mijn rug er tegen aan geduwd werd en ik liet een pijnlijke kreet los. Hij had me bij mijn beide handen vast en hield ze stevig tegen de muur boven mijn hoofd. Hij verstrengelde zijn vingers tussen de mijne en hield zijn lippen kort bij de mijne. Ik voelde ze bijna. Zijn adem gleed over mijn gezwollen lippen en mijn hart hamerde als een bezetenen. "Alsjeblieft Gaara,....." mijn ademhaling begon hevig zwaar te worden. "Stop.." fluisterde ik.
Ineens plantte hij opnieuw zijn lippen weer op de mijne. Deze keer met nog meer lust en verlangen. Zo diep en bijna... pijnlijk!
Ik dacht dat ik bijna een hartaanval ging krijgen. Of dat hij mijn hart kan horen kloppen van zo ver.
Af en toe liet hij een kreun los terwijl hij me kuste en drong zijn tong in mijn mond. Ik schrok van zijn plotselinge uitnodiging in mijn mond en liet ook een kreun los. Hij had mijn handen zo stevig vast geklemd dat ik me niet kon bewegen. Ik voelde zijn opgewonden bobbel tussen mijn benen en voelde mijn hele lichaam tintelen van verlangen.
Met tegenzin haalde hij zijn lippen weg en fluisterde: "geef nou maar op, en geef toe aan je gevoelens voor me"
"Waar heb je het over?" Vroeg ik verward. "Je mond zegt nee, maar je lichaam verraad je"
"Ah... n-nee!" Kreunde ik ademloos.
"ontspan je en laat mij het werk doen.." hij liet me ineens los en trok me naar de sofa. Verrassend dat hij de weg naar de sofa terug kon vinden. Maar het leek hem geen probleem. Hij duwde me de zetel op en leunde meteen over me. Plantte zijn lippen op mijn nek en gleed langzaam naar onder. "Zeg ja.." fluisterde hij.
"Op.. wat..?" Ik kreeg bijna geen lucht! "Dat je de mijne word" antwoordde hij hees.
"Huh..?"
Ik kan mijn gevoelens niet meer bedwingen. Het drijft me gek!
"Zeg alsjeblieft ja?" Herhaalde Gaara smekend. Hoe kan ik hem nu afwijzen? Hij vraagt het zo verleidend en lief, ik verdrink in zijn mooie ogen. En als hij alleen mijn huid al doet tintelen, wat als... !?
Mijn gedachten werden me te veel en ik schudde mijn hoofd om het weg te krijgen. Ik voelde me ineens duizelig worden en mijn oogleden werden erg zwaar. "Kimito?" Hoorde ik hem zeggen in paniek. Het leek alsof zijn stem van mailen ver kwam.
"Gaara, ik voel me.." ik begon ineens een hevig gevoel van ademloosheid te krijgen en begon hevig lucht te happen. "Ik voel me niet goed..." bracht ik hees uit.
"Kimito? Wat heb je?"
Langzaam begon ik mijn ogen te sluiten. Maar Gaara begon me lichtjes te schudden om me wakker te houden.
Het lukte niet. Mijn ogen sluiten zich vanzelf en ik begon in een diepe slaap te komen. "Kimito! Blijf bij me!" Dat waren zijn laatste woorden die ik net in mijn hoofd had opgeslagen.

Toen ik langzaam bij kwam, voelde ik me al een stuk beter. Maar nog niet helemaal. Ik lag in mijn eigen bed en voelde iemands aanwezigheid. (Hoe ben ik in mijn bed geraakt?) "Voel je je al beter?" Hoorde ik een bezorgde stem vragen.
"Ja.." mompelde ik langzaam.
"Ha, gelukkig.." ineens merkte ik dat hij zijn brede armen rond mijn lichaam had geslagen en ze nu nog steviger rond mij trok.
"Oh... uuhm" ik probeerde me los te rukken van zijn greep maar hij hield me alleen maar steviger vast bij elke beweging ik maakte. "Gaara? Wat doe ik hier in bed met je?" Vroeg ik nerveus.
"Weet je dat dan niet meer?" Hij trok een wenkbrauw op en staarde me aan.
"Wat? Alleen maar dat..." even viel ik stil. "Kimito.." fluisterde hij.
"We hebben toch niet... " ik draaide me om naar zijn gezicht en staarde angstig in zijn lichte ogen. "Nee hè...?"

Okeeeeej spannend niet?? Hahaha k'vind van wel..;) hopelijk was dit genoeg? Want de vorige was nogal kort en er bleek een technisch foutje te zijn.. Dus er ontbrak een stukje. Maar geen zorgen, wat ontbrak heb je zojuist gelezen! Hopelijk was het een beetje fun? Want het zal waarschijnlijk nu even duren voor ik weer een ga publiceren.
Sorry :(
Maar wie weet, misschien nog vlugger? ;)

Vote

Comment

En nog meer dingen wat je kan doen.. ^-^

♡CelineLovesNaruto♡