Koruyucu Melek

Bölüm 13:İtiraf

"Milan ne oldu bir şey mi var?" dedi hızlı nefesler alıp veriyorken.

"Hayır abim sadece senden son bir iş istemiştim ya o ne oldu?" dedim.

"Bende seni arayacaktım bu gece benim çok yakından sevdiğim bir arkadaşımın kumarhane açılışı var.Kendisi para konusunda hiç çekinmez,ben konuştum ve eğer ona ve karısına bir şey olmasına izin vermezsen karşılığında 15.000 alıcaksın" dedi.

Gözlerim fal taşı gibi açılırken bir yandan cevap verdim."Olur abi senin arkadaşınsa sorun yok kaç gibi nereye geliyim?" dedim.

"11.30 ta Şişlide ki Jonny Kumarhanesin de ol bende kapıda seni karşılıyor olucam tamam mı?" dedi.

"Tamam abi ama bu gece çok geç dönmek istemiyorum kıyak yaparsın dimi?" dedim sesimi biraz değiştirerek.

Güldü ve "Ayıp ettin abicim tabi ki ayarlarız sen gel işini yap yeter" dedi.Ardından "Ama şık bir şeyler giyin elbise falan" dedi.

Ben pantolon giymeyi düşünüyodum diyemedim tabi ki "Tamam görüşürüz" diyerek telefonu kapattım.

Umarım bu gece sorunsuz geçerdi ve paramı alır evime gelirdim.Ama şöyle bir şey vardıki benim olduğum yerde sorun olmazsa olmazdı..

Annem ve babamı kaybettikten sonra ölmek istedim.Ölmeyi gerçekten çok istedim.Ama düşündüm küçük kardeşim bir kişinin daha ölümünü kaldıramazdı,ben ölürsem eğer oda ölürdü ve ben ailemden birinin daha ölmesine dayanamazdım.Ama sonra ne oldu biliyor musunuz? Düzeleceğini sandığım hiç bir şey düzelmedi.Ölmek istesem de ölemedim.Ölmemiş olmam aslında yaşıyor olmam demek değildi,ölü gibiydim.Ama yıllardır içinde bulunduğum bu duruma alışmıştım.Çok fazla acı çektim ve inanın ki ben bu kadar çok acıyı nereye sığdırdım hiç bilmiyorum.

Odama gidip üzerime siyah üzerime yapışan askılı bir elbise giydim üzerime de uzun kollu siyah bir yelek.Ayağıma da dizimin hemen altına gelen siyah topuklu çizmelerimi giydim ve son kez aynada kendime baktım.Fazla çekici görünüyordum ve bu gece dikkat çekmek istemiyordum ama yüzümde ki maskeyle yeterince dikkat çekicektim zaten.

Çizmemde ki gizli bıçak yerlerine bıçakları yerleştirdikten sonra bu gece silahımı almamaya karar verdim.Sonuçta Akman abide oradaydı ve çatışma çıkması olanaksızdı.Saçımı kendi halinde açık bıraktım ve elime maskemi alarak salona geçtim.Nehir televizyonda ki diziyi izliyordu.Beni görünce kısık bir ıslık çaldı ve koltukta doğruldu ardından "Abla ateş ediyosun bu ne hal?" dedi ağzını gere gere.

Hafif gülümseyip elimi belime koydum ve "Son işim ablacım son tamam mı ben çıkınca iyice kapıyı kilitle ben gelince açarsın ama ben olduğumdan emin olmadan açma" dedim.

"Tamam da niye ki?" dedi meraklı bir şekilde.

"Fazla merak iyi değil ablacım hadi ben gidiyorum" dedim kapıya yönelirken arkamdan "Taş çocuklar bul kendine bari" dedi.Deli bu kız cidden!

Gülerek kapıdan çıktım,kapattıktan sonra kilitle diye bağırdım.Kilit sesini duyduktan sonra aşağıya indim ve motora oturdum.Maskeyi düzgünce taktıktan sonra kaskı takıp motoru çalıştırdım.Gidiceğim yer çokta uzak sayılmazdı.Son gece,son iş! Hadi hayırlısı...

◑

Kocaman ve parlak bir tabelası olan kumarhaneye geldiğimde kaskımı dikkatlice çıkardım ve motorun arkasına koydum.Maskemi düzelttikten sonra inmeden çizmemde ki bıçakları da kontrol ettim.Motoru sabitledikten sonra indim ve kapıya doğru yürümeye başladım.Çok kalabalıktı ve çeşit çeşit insanlar vardır.Ben aval aval etrafıma bakınırken Akman abinin bana seslendiğini duydum.Yanıma doğru geldiğini görünce gidip ona sarıldım.35li yaşlarında yakışıklı ve ün salmış bir adamdı.Ve dediğim gibi bu işlere başlamamın sebebi oydu.Onun hayatını kurtarmıştım.Tanışmıştık ve bana dövüş eğitimi,silah eğitimi aldırmıştı.İşte her şey o zaman başlamıştı.