True Love(s)

Midnicht love

Mijn mobiel gaf aan dat het half vier was.

Saskia zou er om vijf over half zijn en het was frustrerend om op haar te wachten.

Maar opeens klonk de bel van de deur.

Snel liep ik door de kamer naar de gang en deed de deur open.

‘Hoi’: zei Saskia die in de deuropening stond.

‘Hoi, ik ben klaar.’

‘Dan kunnen we gaan. Wil je nog mee?’

‘Ja zeker ik pak mijn jas.’

Ik pakte mijn jas, zei dag tegen mijn moeder en liep de deur uit.

‘Wat leuk dat je mee wilt’: zei ik

‘Ja zeker, ik ben benieuwd wat je hebt bedacht.’

‘Je zult versteld staan’

‘We zijn nu een jaar samen. Weet je nog hoe we elkaar hebben ontmoet?’

‘Ja dat wel wat. En hat was nooit gebeurt als ik niet was weggestuurd bij het vissen.’

Ik dacht terug aan 5 jaar geleden toen ik en Saskia elkaar hadden leren kennen.

Het was op kamp.

We hadden allebei op dezelfde school gezeten maar elkaar nooit ontmoet tot het kamp.

De eerste dagen gingen nog wel tot het moment dat de kampleider aankondigde dat we in het nabij gelegen meer gingen vissen.

Ik was vegetariër dus ik wilde geen vis vangen.

Maar ik moest wel omdat hij en verplicht onderdeel was.

Maar toen iemand de eerste vis ving hield ik het niet meer.

Ik stond zo snel op dat ik de emmer met aas omstoten en de hengel die ik gebruikte brak.

‘Hè wat heb jij vandaag?’: vroeg de kampleider.

‘Ik kan hier niet tegen. Ik doe dit niet’

‘Best, watjes kunnen in de kantine in het hoofdgebouw gaan zitten. Ga maar, en ik hoef je vandaag niet meer te zien, sukkel’: hij draaide zich om en ging bij een ander groep kijken.

Ik liep naar de kantine en was hoogst verbaasd dat er nog iemand in de kantine zat.

Omdat ik graag een beetje aanspraak wilde ging ik naast haar zitten

Gelukkig nam zij het voortouw: ‘Hoi’

‘Hoi: zei ik terug.

‘Had je ook geen zin om te vissen.’

‘Nee, ik durfde niet Ik ben vegetariër’

‘Ik ben allergisch voor zeevruchten dus ik mag ook niet in de buurt komen van vis.’

We pratte een beetje over van alles totdat Saskia met het idee kwam.

‘Weet je, een paar meiden hadden bedacht om op de laatste avond van het kamp bij de jongens binnen te sneaken. Ik had eerst geen zin maar nu ik jouw heb ontmoet wil ik wel komen. Als je het goed vind’

‘Ja tuurlijk. Dan zie ik je dan wel’

Op dat moment kwam de kampleider binnen

‘Saskia van Gent en Thijs Latier. Jullie kunnen weer terug komen, het is tijd voor de stormbaan.’

Later in het kamp zag ik Saskia nog wel eens maar we spraken elkaar niet meer tot die avond.

De kampleider had net de bedden gecontroleerd toen alle jongens opstonden, helemaal aangekleed.