every strings

CHAPTER 1

"Hindi po, Ate"

"Iyon naman pala. Mom's sad because you don't have time for us. You're always in your room. Tao ka pa ba?"

"Ano? May boyfriend ka na ba, Zehra Nagpapariwara ka na? Ano? Magpapabuntis ka nalang!?" I wasn't able to say a word. I don't like the tone of her voice, and it makes me wanna scream and burst into tears.

It's fine if she asks kung saan ako pumunta, pero not in this way. I don't like to be asked in this way..

"Ate? What's the matter?" narinig ko ang boses ni Jae. Nakatalikod kasi ako sa kanila because I don't want to see Ate Zecka's face, especially I'm on the verge of crying.

"Great! Ano? Pagtutulungan niyo naman akong dalawa?"

"Hindi naman sa ganon, Ate. I'm just asking if anong nangyayari" mahinahong sambit ni Jae.

"Tanongin mo yang kapatid mong nagpapariwara. Hindi na nasama sa mga galaan natin kasi siguro may inaatupag nang nobyo"

"Wala naman sigurong nobyo si Ate Zehra, tutuk na tutuk 'yan sa pag-aaral, e"

"Ewan ko sa inyo"

I hear footsteps na dahan dahang nawawala. Siguro umalis na si Ate Jecka.

I looked at Jae with a smile, assuring him that it's fine with me.

"I'm not informed in the first place na aalis tayo" sabi ko.

"Mom told Ate Jecka to inform you na aalis tayo. Hindi niya ba sinabi sa'yo?" nagtatakang tanong ni Jae at umiling naman ako. Napabuntong hininga naman si Jae. Hindi siguro alam ni Ate Jecka na I was in my room the whole morning.

Ate Zecka has always been like that to me and Jae, and we don't know why..

"Hayaan mo na, Jae. Let's just understand Ate Zecka. " I smiled and nag smile rin naman siya sa'kin.

"Ice cream nalang tayo" sabi nito at sempre hindi ako umayaw.

Hindi na ako nag abalang magpalit ng damit dahil dito rin lang naman daw subdivision kami bibili.

Nung lumabas kami ni Jae sa bahay ay madilim na. Hindi ko nga siguro napansin yung oras.

"Jae" tawag ko sa kaniya.

"Po?"

"Hindi nga ba talaga ako parating lumalabas sa bahay?" tanong ko.

There's silence between us. He's thinking, obviously.

"Lumalabas ka naman pag nandiyan si Mommy at Daddy pero kung wala sila, hindi naman. And I'm sure na kung nagkukulong ka sa kwarto mo, usually nag aaral ka lang naman" sabi nito.

"Sus, binobola mo naman ako, e" natatawang sambit ko kaya napa irap nalang siya. Aba! nagsusungit a! Napatawa na lamang ako.

Pagdating namin sa may convenient store ay agad rin naman siyang nag order ng icecream na usually na kinakain namin.

"Salamat, Jae!" masayang tugon ko at ginulo ang buhok niya.

"Nako! Ate, may bayad 'yan" sabi nito kaya napatawa ako.

This day is tiring. Having a little fight with Ate Zecka made me feel sad. Interacting with people is also draining. I'm trying not to complain, but I can't help it. It was my fault. She's right. I should go out to my room more often.

"Wag mo na ngang isipin 'yon. You're always doing your best para magustuhan ka ni Ate Zecka, and okay na 'yon. Lumalabas ka kaya ng kwarto mo, siya lang yung wala parati sa bahay" mahabang tugon nito kaya ginulo ko uli yung buhok niya.

Jae is biased. Obviously na ako yung may kasalanan. Siguro nga napadalas yung pagkukulong ko sa kwarto. I'll try my best na tumambay sa sala more often. Baka ayaw niya naman talaga na magkulong ako or kami sa kwarto.

"May nahanap na akong tuturuan na bata" pagiiba ko ng usapan at tumango naman siya.

"Mabait?" tanong nito.

"Hindi ko alam, e. Hindi ko pa nakita" sabi ko kaya tumango na lamang siya.

"Baka mainis ka sa bata at sakalin mo ha!" natatawang sabi nito kaya inirapan ko na lamang siya.

"Kaya ko naman siguro" sabi ko sabay kagat sa ice cream.

Tahimik naming kinain ang ice cream habang nakatingin sa labas.

I was in my last bite when I saw a familiar figure outside the convenience store.

I don't know why I'm reacting like this. It just happened.

"Oy! Cael!" I heard my brother's voice. It gives me the confirmation that what I'm seeing is not wrong. He's here!

Ba't nandito siya?

"Jae, you're here.. with your sister. "