Invisible String

Special Chapter

ELIJAH

There are many things I've learned as grow older. But the important lesson I can say is the nothing last forever.

Kung nasa punto kayo ng buhay niyo that you're in a comfortable, happy, and better situation. Savor the moment, take pictures, record what you love to do. Share happy thoughts, tell to your love ones that you love them.

Be in the present moment.

And when you find yourself in the middle of nowhere, no one to ask, no one is there to ask for help, no one was there to share your burdens. Remind yourself that it won't last forever. That it happens. Life happens in that way.

Sometimes, mapupunta tayo sa sitwasyon na kailangan nating lakarin mag-isa yung daan dahil para iyon sa atin lang. That, that path is only for us, there are reasons behind it.

"Ready?" I felt his lips brush on my neck kaya bahagya akong nakiliti at tumawa. I nod "yes" saying in a little and excited voice.

Piniringan niya ako dahil he have a surprise for me. He never failed to surprise me in every detail, every day. Palagi siyang maypakulo. I asked him before na bakit niya ito ginagawa, na bakit araw-araw niya akong binibigyan ng mga bulaklak, bakit palagi niya akong kinakantahan, na bakit ang sweet sweet niya sobra sa akin.

He only answered me with one sentence that made my heart melt.

"Gusto kong bumawi sa mga panahon na wala ako sa tabi mo, gusto kong iparamdam sa'yo that you deserve all the good things in this world"

"Make sure this surprise of yours isn't one of your kinks, Adrian. Puputulin ko talaga yan" pagbabanta ko sa kaniya. Dahil ang huli niyang surpise e boquet of condoms. Ubusin daw namin in one month. Walangya!

"Relax, Hon you'll love this" andito lang naman kami sa loob ng kwarto at nang matapos niyang itali ang piring ay hinawakan niya ako sa bewang.

"Higa kana" saad niya kaya agad akong napalingon sa likod ko kung nasaan siya. "Tarantado kaba? Ano to nakapiring akong i-bombayaah mo?" inis kong saad na kinatawa niya agad.

"Kidding, just trust me when I say walk. Just walk slowly. Ako bahala" he assure me at naramdaman ko ang malambot nitong labi na lumapat sa noo ko bago ako hinawakan sa bewang.

"Walk, Hon. Just walk ako na bahala sa turning" tumango lang ako at marahan naman niyang pinisil ang bewang ko.

Ilang minuto rin ang tinagal namin sa paglalakad dahil sa mabagal ang paglalakad ko. He said walk slowly so I did.

"I'll remove the patch and when I say open your eyes, that's when you do. Okay?" Paalala niya na tango lang ang i-sinagot ko.

Maya-maya pa ay naramdaman ko ang halik nito sa pisnge ko kaya napangiti naman ko. "Open your eyes now, Hon." Malambing niyang saad.

I slowly open my eyes still adjusting from the light. And when I see the clearer view, hindi ko alam ang mararamdaman ko na tumingin sa lalakeng nasa tabi ko ngayon na matamang nakatingin sa reaksyon ko.

"H-how.." hindi ko matapos ang tanong ko dahil nag simula na akong lapitan ang mga paintings sa room. Nag mistulang mini Art Gallery ang kwarto dahil sa mga iba't-ibang klase ng painting. May naka hang sa pader, nakadikit, merong kga naka patong sa lamesa at tila mga bagong gawang canvas at iba pa.