Invisible String

Chapter 19

Umirap lang siya ngunit ang pamumula ng kaniyang tenga ay kitang-kita. I was happy looking at his expression nang magsalita ito.

"Saan ka sa christmas?" tanong nito na hindi ako tinitingnan.

"Uuwi siguro sa probinsya" sagot ko. He hold my hand at nilaro ko naman ang daliri nito. "Ikaw ba?" tanong ko sa kaniya. Hindi agad siya sumagot kaya napaangat ang tingin ko.

He's now looking at me kaya napangiti ako. "Depende, baka sa US" sabi niya kaya tumango-tango ako. I forgot, he's mayaman kid.

Nang makababa kami sa bus ay muli kaming lumayo sa isa't-isa. Sapat na para hindi pagdudahan.

Nakita ko naman si Jelai na palinga-linga hanggang sa mapadapo ang tingin sa amin ni Adrian.

She smiled at us kaya ngumiti din ako. Nagulat ako nang maglakad ito patungo sa amin bago tumabi kay Adrian.

Jelai whispered something to Adrian na hindi ko narinig bago ito nagpaalam sa amin at umalis na.

Nilingon ko si Adrian na matamang nakatingin sa direksyon kung saan si Jelai dumaan paalis.

Para akong nasampal ng katotohanan kaya agad kong binitbit ang bag na nasa paanan ko at sinakbit.

Nang makauwi ako sa dorm ay mabigat ang katawan na sinalampak ang sarili sa higaan. My phone light up kaya naman tiningnan ko kung sino ito.

It was a message from Adrian, pinatay ko ang cellphone ko at ipinatong sa tabi.

Kung ganito ang set-up namin ni Adrian, will we even last longer? We're both scared na makita kami ng ibang tao na magkasama. Let alone be together with romantice relationship.

Napabuga ako ng hangin at tumayo para maligo. Gusto kong pumunta sa Art Gallery kaya madali kong tinapos ang pagligo ko at nag bihis.

I am now wearing a plain white shirt na maluwag sa akin, a black loose pants and a pair of white crocks.

Lumabas na ako at sumakay ng jeep papunta sa coffee shop kung saan ako madalas mag kape.

Out of Coffee I read as I enter the shop.

Agad akong nakaorder ng usual order ko dahil kakunti lang ang customer ngayon. Nang matanggap ko ang aking kape ay pumunta na ako sa Art Gallery sa kabilang street.

Marahan akong naglalakad habang nakamasid sa mga bagong lagay na paintings hanggang sa madako ang tingin ko sa isang pamilyar na scenario sa painting.

Isang burol na may dalawang tao sa ilalim ng malaking puno....

Nagulat ako ng may tumapik sa balikat ko. Natatawa itong tumayo sa tabi ko.
"Kanina kapa?" tanong ko dito na tango lang ang sinagot sa akin.

"Another expression huh" mahinang saad niya pero rinig na rinig ko ito. "What do you mean?" takang tanong ko sa kaniya kaya lumingon ito sa akin.

Tinuro niya ang painting sa harapan namin. "Another expression nanaman ng painter." Sambit niya kaya tumango-tango ako. "Kilala mo?" tanong ko sa kaniya na iling ang sinagot sa akin.

"I bet he's a jerk" saad nito kaya nahampas kosiya sa balikat ng mahina. "Hindi naman siguro, baka ayaw lang niya talagang magpakilala ang judgemental mo" sabi ko dito kaya natawa siya.

"Teka bakit ka pala andito? Alam mobang andito ako?" tanong ko sa kaniya kaya natawa siya. "Bawal ba ako pumunta dito? Tyaka diko alam na andito ka ah." Tanggi niya kaya nahihiya akong natawa.

Tahimik kaming tiningnan ang iba pang mga paintings na nasa harapan namin.

"Kayo ba ni Adrian?" simpleng tanong na ikinagulat ko. Hindi ko pinahalata ang pagka-bigla ko tanong niya.

Natatawa akong umiling bago siya sinagot. "Hindi, mas naging close lang talaga kami" saad ko in a matter of fact. Dahil hindi nga kami and we became closer.

Tumango-tango siya at binalot nanaman kami ng katahimikan.

"Masaya kaba sa kaniya?" muling tanong niya. This time I look at him na ngayon ay nakatingin sa akin.

Ilang segundo kosiyang tinitigan sa mata but he seems serious and unfazed by my blank expression kaya tumango ako.

"I'm happy" maikling sagot ko at napangiti ako ng bahagya dahil sa naalala ko.

He just hummed bago mahinang natawa kaya napaangat ako ng tingin sa kaniya.

"Pwede ba tayong magkape?" He ask me. Umiwas ako sa tingin niya dahil hindi ko kayang tanggapin ang bahid na lungkot sa boses nito pati narin ang mata niyang malamlam na nakatitig sa akin.

I just nodded as an answer.

I may had a crush on him before, he's also my friend. I can't hurt him more than ever.