Invisible String

Chapter 21

To view Millet's art work; it is precisely and clearly realistic . It was a masterpiece of  three peasant women painfully stooped as they pick up stray wheat grains left over by harvesters on the fields. However, in Mang Enteng's art work it was a sun-drenched women heaving sheaves of blue, tangerines, yellows, and green.

And unlike Picasso, the shapes and forms of Mang Enteng's aren't overly distorted. They are still recognizable.

Napansin ko ang titig ni  Adrian sa akin habang nakangiti. "Nakakunot nanaman ang nuo mo" saad nito kaya inirapan kosiya.

Nang makita ko ang isa pang gawa ni Mang Enteng ay itinuro ko ito kay Adrian kaya napalingon siyang muli sa akin at sa tinuturo ko.

"What about this one? Ano meaning niyan?" takang tanong ko sa medyo distorted na image ng apat na tao.

It was a woman standing with her filipino dress at ang dalawang lalake na naka filipino suit naman at ang hindi ko alam if its a child or another woman.

"Its title is Pamilya; a family sharing two  fishes, prying before meals against a backdrop of corncob and fishnet baskets." Paliwanag niya at umakbay sa akin bago hinalikan ang ulo ko.

"Itong isa naman" turo niya sa katabing artwork. "Its title is Pagkain; a cubist's still life redition of overlapping tables with wooden bowl and green fronds, the other with a plate of chicken drumstick and a bowl of fish" pagpapaliwanag niya pa ulit.

Napatango-tango naman ako sa kaniyang sinabi at tinitigan ang artwork.

"Lets eat our dinner first" sambit niya. "Yea, gutom nadin ako" pag-amin ko at natawa kaming pareho.

Palabas na kami ng mapansin ko ang Spoliarium na isa sa mga sikat na gawa ni Juan Luna y Novicio.

"Teka..." pagpigil ko kay Adrian na kinatingin nito sa akin. "Why baby?" saad nito at takang nakatingin sa akin.

Naginit naman ang pisnge ko sa tawag nito sa akin kaya umiwas ako ng tingin sa kaniya. "A-anong baby ka diyan!" kunwaring naiinis ko pero punyeta iyong dila ko di nakisama at talagang nautal pa ako!

Rinig ko ang mahinang tawa nito bago bumulong. "Aren't you my baby, hmm?" panunukso nitong sabi na mas kinapula ko.

"Hindi naman talaga?" asar na saad ko just to hide the tiger in my stomach and the drum roll in my chest. Para na siguro akong kamatis ngayon.

"No? Why did you drank my milk then?" saad nito kaya gulat akong napatingin sa kaniya dahil medyo maaliwalas ang pagkakasabi nito na may napalingon pa sa amin na malapit lang sa aming dalawa.

Nahampas ko ang balikat nito kaya tawang-tawa ito samantalang ako ay nahihiyang isniksik ang sarili sa dibdib niya.

"Hey" pagtawag niya sa akin pero umiling lang ako. "Lif your head or I'll lift your thigh on to my waist, you choose baby" saad nito kaya agad kong inangat ang muka at sana diko nalang ginawa dahil saglit niya akong binigyan ng halik sa pisnge.

"What's your concern ba kasi?" saad niya at bahagyang nakangiti pa sa akin at nakakunot ang noo.

Tinuro ko ang malaking artwork ni Juan Luna. "Gusto ko muna lapitan yun" saad ko na kinatango niya lang bago kami pumunta duon.

As I am looking at the artwork, narinig ko ang click ng camera. Nang lingunin ko siya ay biglang nag flash ang camera kaya bahagya akong napangiti dito dahil nakita ko ang seryosong muka ni Adrian.

Kitang-kita ko ang tuwa sa muka ni Adrian bago ito umangat ng tingin at nagtama ang aming tingin.

"Ang ganda mo talaga" sambit niya with his soft stare and smiling cheekly. Naginit naman bigla ang aking pisnge at agad hinilang ang kamay niya para lumabas na sa Nation Museum.

Natatawa nito akong sinundan hanggang sa kotse niya. Paglabas namin ay kitang-kita ko ang bituin sa langit at ang maliwanag na buwan.

"Gusto mo pabang gumala?" tanong nito sa akin pero umiling na ako. I am more satesfied sa oras na nilagi namin sa loob ng museum.

"Lets buy groceries, tyaka tayo pumunta sa condo lets eat there." Saad ni Adrian sa akin kaya tumango nalang ako dito.