Invisible String

Chapter 7

Basta merong emergency funds, nakakabili ng gusto at pangangailangan, may maayos na tirahan at pagkaing masustansya. Iyon ang nais ko.

In terms of the value of wealth? Kung ako ang tatanungin wealth for me is health, the freedom, and happiness at higit sa lahat ang kasiyahan ng mga taong malapit at importante sa akin.

Isusubo kona ang huling pagkain ko nang may umupo sa tapat ko. Napaangat ako ng tingin. Napabuga ako ng hangin when I realized it was Adrian.

I gave him a bored look na kinatawa niya. "Grabe, wala naman akong ginagawa?" inosente nitong tanong pero maya maya'y sumilay ang pilyo nitong ngiti.

"What now?" inis kong tanong sa kaniya at uminom sa tubig na nasa bote. "Wala naman, ang cute molang kapag tulala ka." Saad nito na kinakunot ko ng nuo.

"Utas sa'yo, ano nga kailangan mo?" tanong ko ulit dito at tiningnan siya ng mariin. Hindi naman ito nag patalo at tinitigan din ako, nilalabanan ang tingin na binibigay ko.

Sa huli, marahas akong napabuntong hininga at akmag tatayo na ng magsalita ito. "Samahan mo ako." Saad niya sa nahihiyang tono. Tiningnan ko ito at namumula pa ang tenga nito.

He look at me and a shy smile plastered on his face. "Bakit ako? Andami mong babae, sa akin ka talaga mag papasama?" saad ko dito dahilan ng pagkawala ng ngiti nito.

"Nevermind" saad nito at tumayo na bago tuluyang umalis. Nakatingin lang ako sa kaniya hanggang sa makalabas siya ng pintuan, napakamot naman ako sa ulo.

Totoo naman kasi? He's one of those boys dito sa school na palaging dikit sa mga babae. That every girl in this school knows him and his friends na babaero. Pero yun nga diko pa siya nakikita with a girl, madami lang talaga akong naririnig na they slept with him, na they did dates ganiyan.

Bigla naman akong na guilty kaya lumabas agad ako sa cafeteria at hinanap siya. Pumunta ako sa kung saan ko siya madalas makita nuon na nagtatambay at tama nga ako.

I walk towards him and I found him indian sitting under a tree holding a guitar and strumming. Andito nanaman siya sa likod ng building namin masyadong malayo sa Engineering Department.

I look at him, ngayon kolang natitigan kabuoang muka nito. I unconciosly smile as I notice the cute mole sa may tongki ng ilong nito.

"Take a picture so you can look at me anytime." Saad niya at tiningnan ako. Bigla naman ako napaiwas ng tingin at akma na akong aalis ng tawagin nito pangalan ko.

"Matapos mo akong titigan, bigla kang aalis? Madaya." Saad nito na parang nagtatampo pa ang tono. Wala akong nagawa kundi ang umupo sa tabi niya.

"Kailan kapa natutong mag guitar?" tanong ko at tiningnan ang guitar na hawak-hawak niya. "When I was eleven, tinuruan ako ni Mama." Saad nito. Napansin ko naman ang pagbabago ng kaniyang mood, anlungkot niya ata?

"Anong unang song chords natutunan mo?" tanong ko dito. Sumulyap siya sa akin saglit bago muling tumingin sa unahan. "214" maikling saad nito. "Kay Rivermaya?" pagkompirmang tanong ko na tango lang ang sinagot niya.

"You can sing, right?" tanong nito sa akin na kinataka ko naman. How did he know? "Paano mo nala-" hindi kona natuloy ang sasabihin ko dahil tiningnan niya ako.

"I heared you.." saad niya sa mahinang boses at sumulyap sa akin bago ito tumingin sa gitara niya. "Its beautiful" sambit niya.

Hindi ko alam pero parang ang init ata ngayon? Pinaypayan ko ang sarili gamit ang kamay ko kaya napatingin ito sa akin tapos bigla siyang natawa.

"Are you blushing?" tanong nito sa akin at tinuro pa ang muka ko. Tiningnan kosiya ng masama. "No?" saad ko at hindi na makatingin sa kaniya sa mata.

Nagpatuloy pa siyang mang asar sa akin pero sa huli ay nagkasundo kami na ako ang kakanta at siya ang mag gigitara.

"Pwede naba kita maging kaibigan?" tanong ko sa kaniya at malawak ang ngiti. Napatitig naman siya sa akin pero this time hindi ako naiilang, it felt fine.

Nawala ang ngiti sa labi niya at kumunot ang nuo bago siya tumango. "Napipilitan ka ata, wag nalang" saad ko at sinadya kong lungkutan ang boses.

"Haaa?Hindi ah, friends na nga tayo e" saad niya pa sa depensang tono na kinatawa ko.

Nakatulala lang siya sa akin habang tumatawa ako kaya mas natawa ako sa kaniya. Ang overact niya na medyo naka buka pa ang bibig niya.

I didn't realize that I can be this comfortable with someone. Someone I didn't even know his background at all.

A man I never imagine I can laugh with.