Sessiz ölüm

Yanlız biriyim

Sabahın erken sularıydı her zaman geç kalkan ben bugün erken kalkmıştım içimde kötü bir his vardı boşver demekle geçmeyecekti belliki öyle bir şeydi ki sanki sevdiğim kişileri yine kaybedecekmişim gibi Jushan hayla yok babam hayla yok kuzenim zaten gelmeyecek hiç bir zaman ya diğerleri Karina Ciel Soil ya beni bırakırlarsa zaten kimsem yok diye düşünüp durdum. Düşünürken uyumuşum ama bi anda Ciel in korkunç bağırmasını duyunca kalkıp salona geçtim ama Karinanın ağlaması ve Soil'in kalbi duracak gibi durmasını gördüğüm anda ne oldu diye sormaya kalmadan yerdeki zarfın içindeki fotoğrafı ve yazı gördüm...
Keşke görmeseydim dedim bi anda yere düştüm ağzımı tutum ve ağlamaya başladım yazıyı okumak için zarfı tekrar aldım ve yazan not aynen şöyleydi

"SENİN HAYATIN BİTTİ ARTIK KUZENİN DE BABANDA JUSHAN DA BENİM YÜZÜMDEN ÖLDÜLER BEN ÖLDÜRDĞM ŞİMDİ SIRA YAVAŞ YAVAŞ SANA YAKLAŞIYOR SESİZ ÖLÜME HAZIRLAN IRİS VİOLA. BLACKPANTER"

Sinirden ölecektim resmen o sesizliği bozmak adına savaşıyordum resmen şuan artık yorgunum veya boşver demeye gelmeyecekti resmen küçüklük arkadaşımdı ve resmen fotoğrafta onun ölüsü vardı bir anda sinirledin ayağa kalktım bağırdım

"YETERRR ÇOK YORULDUM DERKEN BUNLAR OLUYOR ARAMIZDAN BİRİ EĞER KATİLSE KELLESİNİ KILICIMIN EN SİVRİSİYLE KESECEĞİM" dedim herkes bir anda bana baktı Karina kalktı sinirle bana baktı

"BELKİ KATİL SENSİN IRİS VİOLA BİZİ SUÇLAMAK NE HAKKIN" dedi odasına gitti kapıyı şiddetle kapattı ve kilitledi. Ciel de bunun üzerine bir şey demeden kalktı odasına geçti kapıyı yavaşça kilitledi. Salonda sadece ben ve Soil kalmıştık ne desem bilemiyordum Soil'in olayları bu olaylar üstelik bakılırsa babamı öldüren kırallık hayla aramızda demek.
Soil bir anda bana döndü ve şunları söyledi

"Sence ben mi katilim o kadar cani birine mi benziyorum" dedi iki damla göz yaşı döktü
Bir anda zaman durdu sanki Soil'e aslında aşırı derecede çok güveniyordum çünkü Soil bana yakın arkadaş havası veriyordu.

"Hayır Soil ben sana güveniyorum böyle düşünme boşver" dedim ve saçını okşadım.
Soil o an ne düşündü bilmiyorum ama odasının  önüne geçerek kapısını hızla kapattı nedenini anlamamıştım ama garip davranmıştı.
Sabah düşündüğüm şeyi tekrar düşündüm de sanırım ben yanlız biriyim...

Dışarı çıkmıştım kimsenin bilmediği sadece ben ile babamın bildiği eskiden sürekli gittiğimiz bir yere gittim ağladım içimdeki şeyleri döktüm bağırdım çok ağladım. Ağlarken  omzuma bir el dokunup yanıma oturdu babamdan başka kimse bilmiyordu bu kimdi diye düşündüm ve yanıma bakınca babamı gördüm "BABAAA" diye bağırdım ve hemen sarıldım babamda bana sarıldı. Öyle baya 5-6 dakika durduk çok ağladım aşırı derecede üzülmüştüm çünkü sevdiklerimin beni sevmemesi veya yanlız kalmaktan korkmak çok kötüydü babam beni küçük yaşta bıraktığı için onu bırakmak istemiyordun. Artık sarıldığım kişinin bana Iris diye seslendiğini duyunca geri çekildim ve babam değil Soil olduğunu gördüm gözümü ovuşturdum ve
"Soil seni babam sandım sarıldım özür dilerim"
Dedim o anda kesin bana kırgındır bir şey diyip gidecektir diye düşündüm ama Soil şunları söyledi
"Sende bana anne gibi sarıldın Iris çok teşekkür ederim sana sen beni baban sanınca mutluluğunu bozmak istemedim sarılınca annem gibi koktuğun için bende sana sıkıca sarıldım eğer rahatsız ettiysem ben özür dilerim" dedi ağlamaktan başımı kaldıramazdım ama Soil'in böyle demesine mutlu oldum başımı kaldırdım ve
"Soil ben yanlız kalmaktan korkuyorum ya sizde giderseniz ne yapıcam ben" diye söyledim ve kapşonumu çekip dizlerimi katladım ve başımı dizlerimin üzerine koyarak ağlamaya devam ettim. Soil ben ağlarken bana sarıldı
"Katili beraber bulucaz Iris senin baban için benimde Ailem için söz veriyorum sana ihanet etmeyeceğim seni bırakmayacağım" dedi ben ağlamaya devam ederken dönüp bir anda Soile sarıldım sonra teşekkür ettim ve eve doğru ilerledik.