"ကလေး ဟိုကောင်ဘာတွေပြောလိုက်လို့လဲ~"
"ဘာမှမပြောဘူး~"
"ဟုတ်လို့လားကလေးရယ် ကလေးမျက်နှာမှာ
ကိုကိုအကုန်မြင်နေရတယ်နော်~"
"ကလေးကိုချစ်လားကိုကို~"
"ချစ်တယ်~"
"အခုနောက်ပိုင်း ကလေးကိုလိမ်ထားတာတွေများရှိသေးလား~"
"တစ်ခုမှမရှိဘူး~"
"အဲ့တာဆိုရပြီ မန်နေဂျာဦးလေးကြီးဆီသွားရအောင်~"
"Ok~ဒီလိုမှပေါ့ကလေးရဲ့~"
ပြန်ပြီးပြုံးရွှင်လာတဲ့ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရဲ့
အခုနောက်ပိုင်းအပြုအမူတွေကိုယုံကြည်တာမို့
အမှိုက်တွေခေါင်းထဲမထည့်တော့ဘဲ နေမြဲတိုင်းနေလိုက်လေရဲ့~
"ပြန်အဆင်ပြေသွားတော့လဲကောင်းပါတယ်
ဒါဘေမဲ့ထယ်ယောင်း နောက်ထပ်တော့
အမှားတွေမလုပ်နဲ့တော့နော်~"
"ဟုတ်ကဲ့ မလုပ်တော့ပါဘူး ကျွန်တော်နောင်တရနေပါပြီ~"
"ကိုကိုကတကယ်လိမ္မာသွားပြီဦးလေးရဲ့
ဦးလေးရောဘယ်လိုလဲ~"
"အကုန်အဆင်ပြေပါတယ်~"
မန်နေဂျာဦးလေးကြီးရဲ့အိမ်မှာ စကားပြောရင်း
နေကြပြီးနောက် အိမ်ပြန်လာကြတော့
Mallမှာတုန်းကမဝယ်ခဲ့လိုက်ရတဲ့skin careကိုဝယ်ပြန်ရော~
"ကိုကို~"
"ပြောလေကလေး~"
"ကလေးအိုနေပြီလား~"
"မအိုပါဘူး နုပျိုနေတုန်းပါဘဲ~"
"တော်ပြီ ကိုကို့ကိုမမေးတော့ဘူး ညီမလေးရေ
အစ်ကို့ရဲ့မျက်နှာကိုကြည့်ပေးပါဦး အရေးကြောင်းတွေပေါ်နေပြီလား~"
"မပေါ်ပါဘူး တင်းတင်းရင်းရင်းရှိပါတယ်~"
ထယ်ယောင်းပြောတာတွေက သူ့ကိုစိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့ပြောတာမျိုးဖြစ်နေမှာစိုးလို့ ဆိုင်ဝန်ထမ်းကောင်မလေးကိုမေးတော့လဲ ဒါဘဲပြောတာဘဲ~
"မဟုတ်ဘူးညီမ မြှောက်မပြောရင်တောင်
အစ်ကိုကဒီပစ္စည်းတွေကိုဝယ်မှာပါ အမှန်တိုင်းဘဲပြော~"
KAMU SEDANG MEMBACA
~~Mask~~{Complete}
Fiksi Penggemarဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜33💜
Mulai dari awal
