"ဟုတ်တယ် အဲ့တာကိုကိုဘဲ~"
ထယ်ယောင်းရဲ့စကားအဆုံးမှာ
ဂျောင်ကုရင်တစ်ခုလုံးနာကျင်လာပြီး မျက်ရည်ကျလာကာ
လက်ထဲကဖုန်းလဲလွတ်ကျသွားလေပြီ~
"ဒါဘေမဲ့ အရင်တုန်းကပါ~"
"ဟုတ်လို့လား~"
"ဟုတ်တယ်ကလေးရဲ့ ကိုကိုအရင်ကမှားခဲ့တာတွေပါ
အရင်ကဟာတွေပါ ကိုကိုကျိန်ရဲပါတယ်~"
"ဟင့်...အီးးဟီးးး~"
"ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ် ကိုကိုမှားခဲ့ပါတယ်
မငိုပါနဲ့နော်~"
အရင်ကဖြစ်ခဲ့တာတွေဆိုဘေမဲ့လဲ အခုလိုမြင်လိုက်ရတော့
ဝမ်းနည်းကြေကွဲသွားတဲ့ဂျောင်ကုက
ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုကြွေးတော့ ထယ်ယောင်းကဖက်ပြီးချော့လေရဲ့~
"လူဆိုးကိုကို့ကိုခွင့်လွတ်ပေးပါနော်~"
"မကျေနပ်ဘူး...အီးးးဟီးးး~"
"အင်းပါ ကိုကို့ကိုရိုက် ကိုကို့ကိုရိုက်~"
"ဟင့်အင်း..ဟင့်..အဲ့ကောင်လေးကို..ကိုကိုသွားဆူပေး~"
"ဟုတ်ပြီ စိတ်ချ သေချာပေါက်သွားဆူပေးမယ်~"
လမ်းခွဲပြီးတာပါ့ နှစ်ပေါက်နေပြီကိုအခုမှလာပြီး
နှောက်ယှက်နေတာမို့ထယ်ယောင်းဒေါသထွက်ဘေမဲ့
လောလောဆယ်တော့ ငိုနေတဲ့သူ့ကလေးလေးကိုချော့နေလေရဲ့~
"ကလေးလေး အသီးတစ်ခုခုစားမလားဟင်~"
"ဟင့်အင်း...အီးးဟီးးး~"
"ဟုတ်ပါပြီ ကိုကိုမမေးတော့ပါဘူး မငိုနဲ့နော်ကလေးနော်~"
"ဟင့်~"
တစ်ချက်တစ်ချက်ရှိုက်နေတဲ့ဂျောင်ကုက
နားနားပြီးငိုနေတာမို့ တစ်ညလုံးမအိပ်ရဘဲချော့နေရတဲ့ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့ကျန်းမာရေးကိုစိတ်ပူလို့မဆုံး~
"ကလေးလေး အိပ်လိုက်ဦးနော် ခေါင်းကိုက်နေလိမ့်မယ်~"
"ရေသောက်ချင်တယ်ကိုကို~"
"ဟုတ်ပြီ ကိုကိုယူပေးမယ်~"
ထယ်ယောင်းကအိပ်ယာဘေးစားပွဲပေါ်က
ရေခွက်ကိုယူကာဂျောင်ကုကိုတိုက်ပေးပြီး
သေချာလေးပြန်ဖက်ထားပေးပြန်တော့ဂျောင်ကုကစူပုပ်ပုပ်~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
