အဖျားတွေတက်ပြီး တစ်ညလုံးအိပ်မက်ဆိုးတွေမက်နေတဲ့ထယ်ယောင်းက မနက်အလင်းရောင်လေးနည်းနည်းမြင်ရတာနဲ့ချင်ချင်းထကာseoulကိုပြန်ဖို့ထွက်လာရပြီ~
"ငါ ကလေးကိုကရုစိုက်ရမယ် ကရုစိုက်ဖို့ငါကိုယ်တိုင်ကကျန်းမာဖို့လိုတယ်~"
*ကလေးအိပ်နေတုန်းထင်တယ်~*
ဂျောင်ကုအိမ်ကိုတစ်ချက်ကြည့်ကာ
ဆိပ်ကမ်းကိုသွားပြီး မနက်ခင်းဆိုက်ရောက်လာတဲ့သင်္ဘောပေါ်တက်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းက ဟိုဘက်ကမ်းရောက်တာနဲ့
မန်နေဂျာကိုဖုန်းဆက်ပြီးလာကြိုခိုင်းရတယ်။
"ceoအရမ်းပိန်သွားတယ်~"
"ဆေးရုံကိုအရင်မောင်း အရေးကြီးတယ်~"
"ceoနေမကောင်းဘူးလား ဟုတ်တယ်နေမကောင်းတဲ့ပုံစံဘဲ~"
ထယ်ယောင်းနေမကောင်းတာမို့ မန်နေဂျာလဲ
ဆေးရုံကိုမြန်မြန်မောင်းပေးရာ ရောက်တာနဲ့
ထယ်ယောင်းက doctorတွေဆီတန်းသွားနေလို့အမြန်ပြေးလိုက်သွားရပြီ~
"အဆိပ်ရှိတဲ့အကောင်တွေနင်းမိရင်သောက်ရတဲ့ဆေးပေးပါ
ပြီးတော့........
"ceo..ceo!"
*ဝုန်း~*
ဂျောင်ကုအတွက်ဆေးမေးနေတဲ့ထယ်ယောင်းက
ပြောနေရင်းသတိလစ်မေ့လဲသွားတာမို့
မန်နေဂျာကအမြန်ဆေးကုသခံယူစေတော့
ထယ်ယောင်းက အရေးပေါ်ဦးခေါင်းခွဲစိတ်မှုတောင်ခံယူလိုက်ရတယ်။
"တော်သေးတယ်အချိန်မှီရောက်လာလို့ ခွဲစိတ်မှုသေးသေးလေးဘဲလုပ်လိုက်ရတာ
အဖျားပိုးဦးနှောက်ထဲဝင်သွားရင်မလွယ်ဘူးနော်~"
"သေချာလေးပျောက်အောင်ကုပေးပါဦးdoctor
ပြီးတော့ အဆိပ်ရှိတာတစ်ခုခုနင်းမိသေးလားရောစစ်ပေးပါဦး~"
"အဲ့တာကစစ်ပြီးပြီ နင်းမိတာ ကိုက်ခံရတာမရှိဘူး
ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာတော့ အဆိပ်ဓာတ်နည်းနည်းရှိတယ်
ဒါဘေမဲ့မစိုးရိမ်ရတော့ပါဘူး~"
"အဆိပ်သောက်ခဲ့တာတော့မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်~"
"မဟုတ်လောက်ပါဘူး အဖျားပိုးတော့
တော်တော်လေးအားကောင်းသွားတယ်
အဲ့တာကလဲအဖျားကိုမကုဘဲ ဒီတိုင်းထားထားလို့ဖြစ်တာပါ~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
