"အစ်ကိုကအိမ်ထောင်ပြုပြီးပြီမို့လို့သိပ်မလိုတော့ပါဘူး
နည်းနည်းလေးထိန်းရုံလောက်ပါဘဲ အခုတောင်ယောကျာ်းက
မသုံးလဲလှတယ်ပြောလို့ဆူနေရသေးတာ~"
ထယ်ယောင်းကိုမျက်စပစ်ပြကာ
ပြုံးရင်းပြောလိုက်တဲ့ဂျောင်ကုက
မျက်နှာမှာအေးဆေးနေဘေမဲ့ ရင်ထဲမှာတော့
ပူလောင်ဒေါသထွက်နေပြီ~
"ထိန်းရုံလုပ်မနေပါနဲ့ အသက်ကြီးပြီမို့ပြုပြင်နေရတော့မှာ
မဟုတ်ရင်ယောကျာ်းကပစ်သွားလိမ့်မယ်နော်~"
"မင်းတော်လိုက်တော့ ကြည့်နေတာအကောင်းမဟုတ်ဘူး
သွားရအောင်ကလေး ကလေးစိတ်ရှုပ်နေတော့မယ်~"
"ရတယ်ကိုကို ကိုကိုအပြင်မှာသွားစောင့်နေ~"
"ကလေး~"
"ကလေးပြောတာကိုနားမလည်ဘူးလားကိုကို~"
"ဟုတ်ပြီ ကိုကိုအပြင်မှာစောင့်နေမယ်နော်ကလေး~"
ဂျောင်ကုရဲ့စကားကိုမလွန်ရဲဘဲ
အပြင်ထွက်သွားပေးတဲ့ထယ်ယောင်းကို
တစ်ဘက်ကောင်လေးကအံ့သြနေပြီးဂျောင်ကုကိုကြည့်တော့
သူ့ကိုဝါးစားတော့မလို~
"မင်းဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲပြောစမ်း
ကိုကိုနဲ့မင်းနဲ့ကတစ်ချိန်ကပတ်သက်ခဲ့ဖူးတာမှန်ဘေမဲ့
အခုချိန်မှာဘာမှမပတ်သက်တော့ဘူး~"
"သိပါတယ် လမ်းကြုံလို့ဝင်နှုတ်ဆက်ရုံလေးကိုခဗျားကအထိမခံဖြစ်နေလို့ပြောလိုက်ရုံဘဲ~"
"နှုတ်ဆက်စရာဘာအကြောင်းမှမရှိဘူး ကိုကိုက
အခုငါတစ်ယောက်တည်းပိုင်တဲ့ငါ့ယောကျာ်းဖြစ်နေပြီ~"
"သေချာလို့လား ခဗျားယောကျာ်းနဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့ဇာတ်လမ်းကမပြီးသေးဘူးနော်~"
"အခြေအမြစ်မရှိတဲ့စကားတွေ ငါ့ကိုလာပြောမနေနဲ့
မင်းပြောတာကိုငါကယုံမယ်ထင်နေလား
ကိုကိုကအဲ့လိုလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး~"
"ခဗျားကအရင်လိုအယုံလွယ်တဲ့သူဖြစ်နေတုန်းဘဲ စိတ်ချ
မကြာဘူး ထယ်ယောင်းhyungကခဗျားကိုထားခဲ့ပြီးကျွန်တော့်ဆီပြန်လာမှာ~"
"အဲ့မှာတစ်ယောက်တည်းစိတ်ကူးယဥ်နေလိုက်~"
ပြောပြီးတာနဲ့ဂျောင်ကုကအပြင်ထွက်လာကာ
ထယ်ယောင်းလက်မောင်းကိုချိတ်ပြီးပြုံးပြုံးနဲ့ထွက်သွားဘေမဲ့ ကားထဲရောက်တာနဲ့ ထယ်ယောင်းကိုစကားမပြောတော့~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
