သူ့မိဘတွေက လုံးဝအရှိန်အဝါကြီးတဲ့သူတွေဖြစ်လို့
ဝမ်းသာရဘေမဲ့ သူတို့ရဲ့သားဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုကတော့
ဆင်းဆင်းရဲရဲငတ်ငတ်မွတ်မွတ်နဲ့ ဘဝကိုခက်ခဲစွာဖြတ်ကျော်ခဲ့ရတာကိုတွေးမိရင်တော့ရင်နာရတာပေါ့~
"Ommaဘယ်လိုပေးဆပ်ရမလဲသားရယ်~"
"မလိုပါဘူး ရပါတယ် အန်တီစိတ်အေးအေးထား
အခုချိန်မှာအန်တီရော ဘုရင်ကြီးကပါ
ကိုယ့်အိမ်ထောင်နဲ့ကိုယ်ဖြစ်နေကြပြီ ကျွန်တော်လဲ
ကျွန်တော့်ဘဝနဲ့ကျွန်တော်အဆင်ပြေနေပြီ~"
"မှားခဲ့တာတွေအတွက်တောင်းပန်ပါတယ်
ခွင့်လွတ်ပေးတာအတွက်လဲကျေးဇူးတင်ပါတယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့ အခုပြန်ကြစို့လေ မနက်ဖြန်ကနေစပြီး
ရုပ်ရှင်ဆက်ရိုက်ကြရအောင်~"
"ကောင်းပါပြီ~"
စိတ်အေးလက်အေးဖြစ်နေတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
မင်းသမီးကြီးလဲ စိတ်သက်သာရာရသွားကာ
သူ့အိမ်သူပြန်သွားပြီး ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းဆီသို့~
"ဟာ ကလေးရောက်လာပြီလား ဒီနေ့အစောကြီးဘဲရော~"
"အီးးးဟီးးး~"
"က...ကလေး ဘာဖြစ်တာလဲ~"
သူ့ကိုမြင် သူ့အသံကြားတာနဲ့ လက်ထဲမှာကိုင်ထားသမျှအကုန်လွတ်ချကာအော်ငိုတဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်
ထယ်ယောင်းပြာယာခတ်သွားပြီး အပြေးကလေးသွားပွေ့ရတယ်။
"ဟင့်...အီးးဟီးးး~"
"ကလေးလေး တစ်ခုခုထိခိုက်မိလာလို့လား
ဘယ်နားကနာလဲကိုကို့ကိုပြော~"
"ဟင့်အင်း...ဟင့်...Ommaနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်...အီးးဟီးး~"
"ဟင်~~Omma??"
မိဘတွေကိုရှာပေးမယ်လို့ပြောတုန်းကတောင်ငြင်းခဲ့တဲ့ဂျောင်ကုက အခုတော့အမေနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်ဆိုတော့
ထယ်ယောင်းအံ့သြလို့မဆုံး~
"Ommaကလေ...ဟင့်..နာမည်ကြီးမင်းသမီးကြီးကိုကိုရဲ့
Appaဆို နန်းမျိုးဆက်...ဟင့်...ဘုရင်ကြီး~"
"ဘယ်လို??"
"ဟင့်...သူတို့ကျတော့...ဟင့်..သားသမီးအသစ်တွေနဲ့ပျော်လို့ ကလေးကိုကျ တစ်ခါတောင်လာမတွေကြဘူး..အီးးးဟီးးး~"
BẠN ĐANG ĐỌC
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜35💜final
Bắt đầu từ đầu
