Babama baktım dayanamıyorum ne kadar kitabıma odaklanmaya çalışsamda olmuyordu yapamıyordum. Daha fazla dayanamadım aklımdaki soruların cevaplarını arıyordum. Kısık bir sesle "Neler oluyor baba artık söyleyecek misin"dedigimde omzumdaki elle irkildim. Karşımda hiç tanımadığım bir adam vardı. Ilk önce onu uçakta çalışan bir görevli falan sanmıştım fakat bir üniforması yoktu aksine çok çekici giyinmisti yakışıklılığı ve vücudu ile bir manken adayıydı adeta. -Ehemm... Evet bayım sizi dinliyorum dedim. Gülümsedi ben ise o gülümsediğinde gamzelerine ve kemiklerine öyle hayran bakıyordum ki dalmış olmalıyım "Bu sizin galiba " demesiyle irkilmiştim. Ses tonu öyle büyüleyiciydiki onu saatlere dinleyebilirdim. Gözlerinden gözlerimi çektiğimde elinde duran şey beni baya şaşırtmıştı. "Şey ama bu... Nereden buldunuz? " Ne salaktım nasılda saçmalıyordum. "Boşverin orasını önemli olan telefonunuzun bulunması öyle değil mi"Gülüşüne gerçekten hayran kalmıştım. "Aa evet size ne kadar teşekkür etsem az"dedim gülerek. Ellerini saçlarımın arasına girdirdi. Ürkmüştüm. Kulağıma eğildi ve "Baban çoktan uykuya dalmış istersen onu daha fazla rahatsız etmeyelim ama eğer gerçekten teşekkür etmek istiyorsan bu sıkıcı yolcukta neşem olabilirsin"diye fısıldadı. Neydi şimdi bu? Anlamamıştım ne istiyordu benden "Neşem"den kastı neydi? " Nasıl yani"dedim. Alaycı bi gülümsemeyle bana baktı ve"Benimde yol arkadaşım uyuyor konuşabiliriz en azından sıkılmayız" çok tatlıydı ona karşı koyamıyordum fakat "belki sonra şimdi biraz işim var"bunu duyduğunda yüzü düştü acaba oda bendenmi hoşlanmıştı. Peki bu nasıl bir soruydu ben ondan mı hoşlanmıştım. Kafamı daha fazla yormak istemiyordum. Onun hemen arkama oturduğunu göz ucuylada olsa gördüm. Babamın kolunu çekiştirdim fakat uyanmıyordu. Yarım saatimiz kalmıştı. Kitabıma geri döndüm.
