MEYUS|KISA HİKAYE

0.8

Yazardan

Genç kız yanlarından ayrıldıkları zaman arkadaşı şok içerisinde doktora bakıyordu.

"Sahirle nasıl arkadaş olabilir?" doktor susmasını işaret etti.

"Odamda konuşalım." birlikte doktorun odasına doğru ilerlediler. Kızın aklı karışmıştı olanları idrak edemiyordu. Odaya girdiklerinde doktor sesli bir şekilde iç çekti ve koltuğuna oturdu,  kıza da oturmasını işaret etti.

"Bu olanlardan kimseye bahsetmemelisin İmge. Şimdi senden bana Arel ve Sahir' in nasıl tanıştığını anlatmanı istiyorum."

"Arel odamda ağladığımı duymuştu ve yanıma gelmişti biz orada tanıştık sonrasında etkinliğe gitmek için odadan çıktığımızda koridorda Sahiri gördük. Üçümüz etkinlik için aşağı indiğimizde öyle kaynaştık. Sonrasını zaten biliyorsunuz."

Bir kaç gün sonra

Arel'den

Son günlerde okulun üstünde karabulutlar eksik olmuyor her gün yağmur yağıyordu, ilkbahara çoktan girmiştik ama kasvetli hava bir türlü bizi bırakmıyordu. Bugünün güneşli olmasını umarak pencereme doğru ilerledim ve perdeyi açtım, kara bulutlar azalmış güneş onların arasından selam veriyordu.

Bugün ailelerimizi aramamıza izin vardı ve babamı arayacak ardından Sahiri bulacaktım. Elimi yüzümü yıkayıp üstüme giyecek bir şeyler aradım.

Mavi kot ve gri sweatimi üzerime geçirip saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yapıp aynada kendimi süzdüm, hazırdım.

En alt kata inip görüşme salonuna doğru ilerledim, oda dolu olduğu için bir kaç dakika beklemem gerekmişti. Herkes işini bitirdikten sonra odada tek kaldığım için rahatça babamla konuşabilecektim. Telefonu alıp babamın numarasını girdiğimde iki kez çaldıktan sonra açıldı.

"Alo?"

"Alo baba benim Arel."

"Ahh sen miydin kızım, nasılsın?" ses tonu gayet iyiydi, annemle boşanma konusunun onu etkilediğini biliyordum ama kolay atlatacak gibiydi.

"İyiyim, sen nasılsın?"

"İyi olmaya çalışıyorum bir köpek sahiplendim ismi Olaf umarım yakın zamanda onu görebilirsin." yalnız kalmamak için köpek sahiplenmişti.

"Umarım baba buradan ne zaman çıkabilirim bilmiyorum."

"Bugün doktorunla da konuşacağım durumun hakkında." bir kaç sevgi sözcüğü ve sonra telefon kapanmıştı, iyi olmasına ve kendine arkadaş edinmesine sevinmiştim. Telefonu yerine koyduğumda oturup düşünmeye başladım. İçim daralmıştı burada günler çabuk geçse de artık eve gitmek istiyordum.

Görüşme salonundan çıkıp odaların olduğu kata geldiğimde hemen Sahir' in odasına doğru ilerledim kapıyı çaldığımda içerden ses gelmeyince meraklanıp odaya girdim, odası yine boştu.

Kulübede olmalıydı, bahçeye inip kimsenin görmediğine emin olduğumda kulübeye doğru yürümeye başladım. Sahir odaklanmış bir şekilde kitap okuyordu.

"Hoşgeldin Arel." gözlerini kitaptan ayırmadan konuşmuştu. Yanına oturduğumda Dostoyevski Yeraltından Notlar kitabını okuduğunu fark ettim.

"Dünya klasikleri demek."

"Sever misin?"

"Hayır pek ilgimi çekmezler." Sahir şaşırmış gibi kaşlarını yukarı kaldırıp indirdiğinde ayracını sayfasının arasına koyup kitabı kapattı.

"Seninle bir şey konuşmalıyız Arel."

"Dinliyorum." meraklı gözlerle ona bakıyordum içimden bir ses söyleyeceği şeylerin hiçte iyi şeyler olmadığını söylüyordu.

"Artık görüşmemeliyiz, doktorunda yakın zamanda seninle bu konuyu konuşacaktır zaten birbirimizden uzak durmalıyız." neden ondan uzak durmam gerekiyordu herkes neden Sahir'i dışlıyordu?

"Neden?"

"Çünkü öyle gerekiyor Arel." son lafını da söyleyip ayağa kalkıp gittiğinde kulübede tek başıma kalmıştım.

Olanlara anlam veremiyordum Sahirle olmamın kime ne zararı vardı?