Aan te dichtbij
In het leven zijn er altijd gebeurtenissen die mijlenver van je af lijken te staan. Dingen die jou nooit kunnen raken. Je hoort wel eens van die gebeurtenissen op het nieuws of via via.
Je hoopt de grijprage handen van deze gebeurtenissen altijd voor te blijven, om steeds uit zijn klauwen te kunnen ontsnappen voor de val dichtklapt.
Je gelooft dat je veilig bent voor deze momenten.
Echter op de eerste zonnige dag na weken regen, terwijl jij nietsvermoedend je weekend plant of uitkijkt naar dat terrasje waar jij straks onder één van de vele parasols neerstrijkt met een drankje in de hand, slaat het noodlot toe. Niets had dit kunnen voorspellen, niets had dit kunnen voorkomen.
Al zal je in een later stadium jezelf wel afvragen wat je had kunnen doen, jezelf kwellend met "Wat als dit?" en "Wat als dat?".
Soms komen dingen die veraf horen te zijn dichtbij. Niet beetje bij beetje, nee, ineens staan ze recht voor je neus. Je zag ze niet naderen en vluchten kan niet meer.
Ademhalen is bijna onmogelijk en je voelt de pijn al voor je de kans kreeg om te beseffen wat er nu gebeurd is. Niets had je hierop kunnen voorbereiden.
Zelfs als je er lessen voor had kunnen volgen, had je ze dan gevolgd? Zou jij lessen volgen voor iets waarvan je denkt het nooit nodig te hebben?
Terwijl het nieuws over je heen walst en je eigen wereld barstjes vertoond, gaat het leven om je heen onverstoord door. Naar jouw idee zou de hele wereld moeten delen in dit gevoel, maar:
De zon blijft stralen terwijl jij wenste dat de hemel bewolkt was en tranen huilde.
De mensen om je heen blijven rondrennen terwijl ze eigenlijk als standbeelden moesten bevriezen.
De aarde blijft draaien terwijl hij voor jou enkele seconden lijkt stil te staan.
Het is nu eenmaal zo dat wanneer sommige dingen dichtbij komen, ze eigenlijk té dichtbij zijn voor ons om nog comfortabel te zijn in ons eigen lichaam. De angst is zo tastbaar alsof er letterlijk een mini-autootje over je zenuwbanen racet. Je eigen hoofd wordt een kolkende gevangenis van gedachten waaruit je niet kan ontsnappen. Je emoties blijven de lift op en neer nemen alsof het een spel is.
De storm zal uiteindelijk wel weer gaan liggen, maar op dat cruciale moment heb je een belangrijke les geleerd.
In sommige gevallen wil dicht eigenlijk té dicht zeggen.
J.O
JE LEEST
Letters To Nowhere
PoetryEen gedachte is iets mooi maar kan ook moeilijk zijn. Soms kan je er met niemand over praten en is het misschien makkelijker om ze neer te schrijven. Doe dat dan in een brief. In Letters To Nowhere schrijf ik mijn gedachten en meningen op en hoop ik...
