"လာပြီး ဘာလုပ်မှာလဲ~"
"အင်္ကျီချွတ်တမ်းကစားကြမယ်လေ~"
"မရဘူးနော်ကိုကို~"
"ဘာလို့မရရမှာလဲ လာနေပြီ~"
"မလာနဲ့..အား..ခစ်ခစ်...ခစ်~"
"ဘယ်ကိုပြေးမှာလဲ~"
"ခစ်ခစ်...ခစ်...ခိခိ~"
အလုပ်တွေကိုပစ်ထားကာ ထိုင်ခုံကနေ
ထယ်ယောင်းထလာတာနဲ့ ဂျောင်ကုကထပြေးတာမို့
ထယ်ယောင်းကလဲ နောက်ကပြေးလိုက်တော့
ချစ်စရာရယ်မောသံတွေကရုံးခန်းတစ်ခုလုံးမြည်ဟီးလို့~
"မိပြီကွ ဘယ်ပြေးချင်သေးလဲ...မွ...အွန်း~"
"ခစ်ခစ်...ခစ်ခစ်..မလုပ်နဲ့ကိုကို~"
"လုပ်မှာ...မွ...မွ~"
"အား...ခစ်ခစ်...ယားတယ်...ခစ်...ခိခိ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုပွေ့ဖက်ကာ
လည်တိုင်ကိုဖိနမ်းပွတ်ဆွဲနေတော့ ယားလို့ရုန်းရင်းရယ်မောနေတဲ့ဂျောင်ကုကပျင်းတယ်ဆိုတာ ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ~
"မွ...ကလေးလေးမောနေတော့မယ်~"
"ခစ်ခစ်~"
"ဘာမုန့်တွေစားထားတာလဲ ပါးတွေမှာနံလိုက်တာ~"
"အသားတုပြားတွေစားထားတာ~"
"အဲ့တာတွေကအရမ်းစပ်တာကို မန်နေဂျာကဝယ်ပေးရလား~"
"ကလေးစားချင်လို့ဝယ်ခိုင်းလိုက်တာ~"
"အစားပုပ်လေး အစားပုပ်လေး ဘာဖြစ်ဖြစ်အကုန်စားနေတော့တာ...မွ~"
အရေးကြီးလှတဲ့အလုပ်တွေကိုပစ်ထားကာ
ဂျောင်ကုကိုအပျင်းပြေအောင်စနောက်ဆော့ကစားပေးနေပြီး
ဂျောင်ကုအာရုံတစ်ခြားကိုရောက်သွားမှအလုပ်ပြန်လုပ်ရတဲ့ထယ်ယောင်း~
"မင်း...မင်းတို့ဘယ်သူတွေလဲ~"
"Aအဆင့်စုံစမ်းရေးမှူးပါ ခဗျားကို
မူးယစ်ဆေးဝါးလက်ဝယ်ထားရှိမှု မဒိမ်းမှုနဲ့
ခြိမ်းခြောက်ငွေညစ်မှုတွေကို သက်သေနဲ့တကွ
စွဲချက်တင်ထားလို့ လာရောက်ဖမ်းဆီးတာပါ~"
"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူးမှားနေပြီ!"
"လက်ထိပ်ခတ်လိုက် တစ်အိမ်လုံးရှာဖွေမှုလုပ်~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
