KARAMEL~Yarı Texting~

Bölüm-2-

Evime gelmiştim. Derslerimin bitmesini beklemeden o yabancıdan mesaj geldiği gibi ders zilinin çaldığını belli eden boş koridorları arşınlamış, 1 saatlik yolu yavaş yavaş yürüyerek ve bir şeyleri hazmetmeye çalışarak 2 saatte bitirmiştim. Anne ve babam çalıştıkları için ev her zamanki gibi bomboştu. İlk defa evde olmamalarına sevinmiştim. Çünkü kızarık ve şiş gözlerimi açıklayacak takati kendimde bulamıyordum.

Odama gelmiş, çantamı bir köşeye fırlatmıştım. Üzerime pijamalarımı giyip elimi yüzümü kendime gelecek kadar soğuk olan suyla yıkamıştım. Ve şimdi yatağımın üzerinde uzanmış yabancıdan gelen mesajla bakışıyordum. Evet, sadece bakışıyordum. Çünkü ne cevap vereceğimi bilmiyordum. Nasıl denir, ne denir bilmiyordum. Profili falan da yoktu. Bu acaba tanıdığım biri mi, diye düşünmeye sevk ediyordu beni. Ya da başka bir ihtimal, aldatıldığımı öğrenen okuldaki aptallardan biri benimle dalga geçmek için de atmış olabilirdi bu mesajı.

Kendimce fikirler üretirken sayfada çevrimiçiydim. Ve tam o anda yabancıdan bir mesaj daha geldi. Ve ben aktifken. Çevrimiçi iken. ONUN DİĞER MESAJIYLA BAKIŞIRKEN.

0543***: Daha fazla bir şey yazmadan ekrana bakmaya devam edersen benim için heyecanlandığını düşünmeye başlayacağım Karamel:)

Yazdığı gibi görüldü olurken ben uzandığım yatakta utançtan iyice küçüldüm. Keşke şu yastıkların yünleri arasına girebilseydim, öyle bir rezillik çünkü bu.

Ayrıca ekrana baktığımı nasıl bilmişti? Belki de bilmiyordu. Sadece bir tahmindi onun için. O tahmin de az önce benim aptallığım yüzünden doğrulanmıştı. Off, Allah kahretsin!

0543***: Orada olduğunu biliyorum. Cevap vermeyecek misin?

Ve onun bir mesajı daha görüldü olurken galiba artık daha fazla rezil olmadan cevap vermeliydim. Kim olduğunu öğrenmeliydim?

Aren: Kimsin?

Yazılabilecek en mantıklı şeyi yazmıştım. Sonuçta önce kim olduğunu öğrenmem gerekiyordu.

0543***: Kim olduğumu, ne olduğumu inan bende bilmiyorum Aren. Tek bildiğim tüm yollarımın sana çıktığı.

İsmimi biliyordu. İSMİMİ BİLİYORDU. Bu beni tanıdığını gösterirdi, değil mi? Öylesine biri olmadığını. Bu tüm dengeleri değiştirirdi.

Aren: Kimsin ve beni nereden tanıyorsun?

0543***: Korkma benden Karamel, senin benden korkman benim sonum olur.

0543***: Ben sadece sevmeyi de terk etmeyi de beceremeyen bir adamım.

0543***: Kalbine söz geçiremeyen bir insanım.

0543***: Olan, yaşanan her şeyi bilip de senin için susan ve senden saklayan bir korkağım.

0543***: Taa ki bugüne kadar...

0543***: O orospu çocuğu ve aptal kız yüzünden senin gözlerinden bir damla yaş düşene kadar.

0543***: Ve söz verdiğim gibi

0543***: Her bir gözyaşın için yüzünde bir iz var artık o şerefsizin.

0543***: İçin rahatlayabilir güzelim:)

Karşımdaki kişi ne saçmalıyordu? Kimden bahsediyordu? Bana neden karamel diyordu? Neyi biliyordu ve benden neyi saklamıştı? Dediklerinden hiçbir şey anlamıyordum. Benimle dalga mı geçiyordu? İşletiliyor muydum? Neler oluyordu?