The Bodyguard

XXII

"Vodka please!"

Hirit ni Austin.

"Same!"

Segunda naman ni Engrid.

Maang na nagpalipat-lipat ng tingin si Maan sa dalawa. Napapikit naman ako at napahilot sa sintido ko pagkatapos.

"Wala kami niyan!"angal ko sa mga hinihingi nila. "Just bring any drinks here Maan and foods." utos ko kay Maan at tumango naman siya atsaka umalis.

"What brought both of you here?"tanong ko agad sa kanilang dalawa pagkaalis ni Maan.

Umupo si Engrid sa tabi ko samantalang sa harap ko namang upuan si Austin.

"Anong, what brought you here? Syempre andito kami kasi nangangamusta!"

Bintukan uli ako ni Austin pagkatapos niyang sabihin yun.

"Nakakarami ka na ah!"protesta ko. Akmang babatukan ko na sana siya ng pigilan ako ni Engrid at pinanlilisikan ng mga mata.

"Daya!"ismid ko saka nagpout na parang bata dahil di ako nakaganti.

Tumawa ng malakas si Austin dahil sa itsura ko. I gave her a deadpan looked. Pagkatapos ay sumeryoso na ako.

"Seriously guys. Anong ginagawa niyo rito?"seryosong tanong ko sa kanila. "Tahimik na ako rito, oh!"

"Bakit ayaw mo kausapin ang pamilya mo, Fran? Pati kami na mga kaibigan mo,ayaw kang magpakita? Kung di ko pa tinakot yung empleyado mo,di ka namin makikita!"si Engrid ang sumagot. May halong inis sa boses nito.

I wet my lips and bit the lower part at napasuklay sa buhok ko ng marahan bago umiwas sa matalim na tingin ni Engrid atsaka sumandal ng maayos sa upuan.

Napabuntong hininga ako habang nakatingin sa papalubog ng araw. Humahalik na ito sa dagat palatandaang aalis na ito dahil tapos na ang oras niyang magbigay ng liwanag sa buong mundo.

"Hindi ko alam."malumanay na sagot ko sa kanila habang nakatutok pa rin ang tingin ko sa araw.

"Ipaintindi mo nga sa amin kung bakit?"si Austin yan na mas lalong naiinis na sa akin.

Nakahalukipkip pa ito at naniningkit ang mga matang nakatitig sa akin.

"Naaalala ko sa kanila si Ara. Yung kagustuhan ni tatay na ilayo ako sa kanya kaya ayoko kong makita sila. Yung pagka coma ko parang blessing in disguise para sa kanya kasi nailayo niya ako ng tuluyan kay Ara."paliwanag ko. "Ang hindi ko rin maintindihan is, why Ara just let it happen?"

"You're sulking! Para kang bata!""Did you try to reach her na ba?" si Engrid yan.

Umiling ako. "Para saan pa? Hindi nga ako dinalaw nung panahong nasa ospital pa ako, diba?"disappointment written on my face as I said those words.

"Alam mo ba ang dahilan kung bakit siya hindi nagpunta sa ospital?"Nakausap mo na ba?"tanong ni Austin.

"Nope!"

"Yun naman pala eh! Edi kausapin mo."si Austin ulit.

"Ayoko!"tanggi ko agad.

"Tigas ng ulo mo!Paano mo malalaman dahilan niya kung bakit hindi di siya nagpunta kung ayaw mo namang kausapin?"inis na saad ni Engrid.

"Mahal mo diba?"- si Austin uli yan.

"Oo! Mahal na mahal ko! God knows how I love her, Grid. Pero di ko alam kung paano ko siya kakausapin! Ni hindi ko nga alam kung nasaan siya ngayon!"inis na saad ko sa dalawa. Medyo dismayado na ako di lang sa kanila kundi pati na rin sa sarili ko.

Para akong mamatay tao sa ginagawa nilang paraan ng pagtatanong sa akin, gayong nagmamahal lang naman ako ng isang taong hindi ko na alam kung bumalik na ba rito sa pilipinas o hindi pa.

"Mahal mo pero lumayo ka. Ni hindi ka tumatanggap ng bisita. Paano mo ko makakausap naman niyan?"

Naistatwa ako ng marinig ko ang boses na iyon. Ang boses na matagal ko ng gustong pakinggan ulit. Ang boses na hinahanap ko palagi.

Tumayo ako sa kinauupuan ko kasabay ng paglingon ko para ikumpirma kung hindi ba ako nagkakamali sa narinig ko.

I was stunned upon seeing her. I knew it. It's her! It's literally her! I gulped hard and wet my lips nang magtama ang mga mata namin. My lips automatically drew a smile when she smiles at me. I can't find a word and can't compose even on myself upon seeing her after almost two months of not seeing her angelic face.

Natagpuan ko nalang ang aking sariling umiiyak sa balikat niya. I didn't even knew na nakalapit na pala siya sa akin and now she's hugging me so tight!

"A-ara."mahina at nauutal kong sambit sa pangalan niya.

**********

A.N: 

We're heading to its end.. thanks for the support guys.

Don't forget to vote. ; *