"KADERİM MİSİN? "

11. BÖLÜM

"Odadan ayrılmış koridorda planım için bazı eklemeler ekliyordum. Çünkü ben mükemmel bir plan kurmuştum ve kimsenin onu bozmasına izin veremezdim. Ve plan en baştan beri istediğim gibi ilerliyordu. Kendi kendime gülümserken Sevda bana doğru gelmeye başladı. Nedense ona üzülüyordum hemde bu kadar saf olmasını tuhaf buluyordum. Çok çabuk aşık olabilen birisiydi. Ve bu benim işime yarıyordu."

" Buğra bu evlenme konusunda acele etmiyor musun?"

" Seni seviyorum Sevda sende beni seviyorsun yoksa baban karşı mı çıktı bizim birbirimizi sevmemize?"

"Ondan söylemedim daha babama bile söylemedim seni sevdiğimi sende bana yeni söyledin biraz fazla acele ediyoruz sanki. Babam karşı olur mu bilmiyorum ama babamın tek kızıyım bu kadar acele etmemize izin verir mi bilmiyorum."

" Baban beni sevmedi mi yoksa bana güvenmiyor mu? Eğer sende babanda istemiyorsanız tamam hayatınızdan çıkarım. Sanmıştım ki annemin yokluğunda elini tutabileceģim birisi olacak. Ama sen evlilik için hazır değil gibisin. Tamam, madem istemiyorsun evlenmeyelim o zaman. Sana hayatında mutluluklar diliyorum. "

"Dur Buğra gitme ne olur  ben sensiz yaşayamam. Sadece acele ediyoruz gibi gelmişti ama madem beni evlenecek kadar çok seviyorsun evlenelim o zaman."

"Bi dakika sen şimdi benimle evlenmeye razı mısın? Şuan mutluluktan havalara uçacak gibi hissediyorum."

"Buğra heyecandan yine bana dokunmaması gerektiğini unutmuş ve beni belimden tutup etrafında döndürüyordu. O kadar iyi hissettiriyordu ki sevdiğim insanın beni sevmesi ve bu yüzden deli hareketler etmesi ama unutmamam gereken bir detay vardı. Şuan Buğra nın bana dokunması doğru değildi."

"İndir beni Buğra bana şuan dokunamazsın bu doğru değil. Herkes bize bakıyor."

"Özür dilerim Sevda heyecandan ne yaptığımın farkında bile değilim. Hemen indiriyorum seni. Sen şimdi benimle gerçekten evleneceksin öyle mi ?

"Evet seni seviyorum ve evlenmek istiyorum. "

"Duymadım ne söyledin?

"Evet dedim"

"Yine duymadım biraz daha sesli söyler misiniz hanımefendi?"

"Seni seviyorum Buğra ve seninle evlenmek istiyorum."

Buğra küçük çocuklar gibi oraya buraya doğru giderken ben utanmanın verdiği ve herkesin bana bakması sonucunda kimsenin yüzüne bakamıyordum. Çünkü az evvel yaşanılan herşeyi bizzat hepsi şahit olmuştu. İşte en korktuğum ve utandığım kısma gelmiştim. Babamın odasının kapısı açılmıştı. Ve babamın parfüm kokusu bana doğru gelmeye başlamıştı. Ve ardından babam beni odaya çağırmıştı. Elim kolum birbirine dolanmış yüzüm kıpkırmızı olmuştu. Nedense babamdan çok korkuyordum. Çünkü nasıl tepki vereceğini bilemiyordum."

"Kapıyı ört ve yanıma gel Sevda?"

"Tamam babacığım hemen geliyorum. "

"Şuan baya geç kalmış bir soruyu sormak mantıksız olsada ben senin babanım. Bu yüzden sormak istiyorum. Sen Buğra' ya gerçekten aşık oldun mu? Yani onunla evlenmek istiyor musun? "

"Evet demek istiyordum ama sesim titremekten dışarıya ses vermiyordu. Bu yüzden evet anlamında kafamı aşağıya yukarı yaptım ve hiç beklemediğim tepkinin karşında kalakaldım. Babam kollarını açmış bana doğru geliyordu ve hızlıca bana sarıldı. Babamın bu kadar çabuk kabul edeceğini bilmiyordum ama bu benim işime yaramıştı. Çünkü sevdiğim adam ile evlenmek için önümde engel kalmamıştı. Ve babam konuşmaya başladı. "