"သူ့ယောကျာ်းရဲ့ဟွာကသေးလို့တဲ့လေ~"
"ဟေ~~" "ဘယ်လို??"
"တကယ်လားဟဲ့~"
ဒီကျွန်းမှာနေတာကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုက
အဒေါ်ကြီးတွေနဲ့အတင်းပြောရတာလဲ
သူ့အတွက်ပျော်စရာဖြစ်နေပြီမို့ အခုလဲအာရုံစိုက်နားထောင်ရင်း လိုက်ပြောနေပြန်ရော~
"မင်းမယုံရင် ငါ့အိမ်မှာတစ်ညလောက်လာအိပ်ကြည့်ပါလား
အကုန်ကြားသွားမယ်~"
"ဒါဆိုမင်းယောကျာ်းရဲ့ဟွာကရော~"
"ငါ့ယောကျာ်းကစံချိန်မှီဟဲ့ စံချိန်မှီ~"
"ကျွန်တော့်ကိုကိုက စံချိန်လွန်~"
"ဘာ~ဟုတ်လို့လားဟယ် သူ့ခန္ဓာကိုယ်က
ငါ့ယောကျာ်းလောက်တောင်မရှိတာကို~"
"ဟုတ်တယ် ကိုကိုကလူပိန်ဘေမဲ့ ဟွာက မတရားကြီးတာ~"
"ငါကြည့်လိုက်စမ်းချင်တယ် မဖြစ်နိုင်ပါဘူး~"
"ကျွန်တော်လိမ်တာမဟုတ်ဘူး တကယ်ပြောတာ
ကိုကိုနဲ့ တစ်ခါတစ်ခါလုပ်ပြီးတိုင်း ကျွန်တော့်အပေါက်က
တော်ရုံနဲ့ပြန်မစိနိုင်ဘူး~"
"ဖူး...အဟွတ်..အဟွတ် အဲ့လောက်တောင်?"
"ဟုတ်တယ်~"
"ဟိုမှာ ကိုလူချောလာနေပြီ~"
တစ်ကြိမ်ရေလာထည့်ပြီဖြစ်တဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
အဒေါ်ကြီးတွေအပါအဝင်ဂျောင်ကုပါ
တိတ်သွားတာမို့ ထယ်ယောင်းမှာအူကြောင်ကြောင်ရယ်~
"ဘာလိုတိတ်သွားတာလဲ မဟုတ်မှ ကျွန်တော့်အကြောင်းပြောနေကြတာလား~"
"မဟုတ်ပါဘူးအေ ကိုယ့်လင်သူ့လင်ကောင်းကြောင်းပြောနေကြတာ~"
"အဲ့လိုကို ပြောကြပါ ဒါဘေမဲ့ကျွန်တော့်ကလေးကိုတော့
မဟုတ်တာတွေမသင်ပေးကြနဲ့နော်~"
"မဟုတ်တာမသင်ဘူး ဟုတ်တာတွေဘဲသင်မှာ~"
"ဟားဟား..ဟုတ်ပါပြီ~"
ထယ်ယောင်းက အဒေါ်ကြီးတွေရဲ့စကားဝိုင်းထဲဝင်မပါတော့ဘဲကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်ဆက်လုပ်ရာ ဂျောင်ကုတို့ကလဲ
ပြောနေတာကိုဆက်ပြောကြကာ ထယ်ယောင်းရေခပ်ပြီးမှ
ရပ်နားကြတော့တာ~
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
💜28💜🔞🔞
Start from the beginning
